MENU
X edycja
2020
Jest laureatem II nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie w 2010 roku. Otrzymał dodatkowo Nagrodę Publiczności i Nagrody Specjalne za najlepsze wykonanie koncertu i poloneza-fantazji.
Urodził się 8 września 1985 roku w Klagenfurcie w Austrii. Pierwsze lekcje muzyki pobierał już w wieku 4 lat, a pierwszy występ muzyczny na skrzypcach odnotował w wieku 8 lat. Mimo, że osiągnął dość wysoki poziom gry na skrzypcach, kiedy miał 14 lat, za namową swojego nauczyciela, zamienił je na fortepian. Zadebiutował w tym samym roku w sali Schuberta w wiedeńskim Konzerthausie. Ewidentny sukces tego debiutu spowodował, że fortepian zastąpił skrzypce już na stałe.
Znakomita pamięć i ciekawość muzyczna czyni go unikalnym wykonawcą, który koncentruje uwagę słuchaczy na swych interpretacjach, nawet jeśli dotyczą utworów nieznanych i trudnych w odbiorze. Ingolf Wunder potrafi doskonale usuwać wszelkie bariery stojące między kompozytorem i słuchaczem.
Prawdziwa kariera pianisty rozpoczęła się kiedy miał 15 lat, a więc w momencie gdy zaczęły się jego intensywne występy solowe i orkiestrowe. Mimo młodego wieku koncertował już w wielu zakątkach świata m.in. wielokrotnie w Austrii, Francji, Niemczech, Chinach, Luksemburgu, Belgii, Portugalii, USA, Włoszech oraz na Cyprze i Węgrzech. Ingolf Wunder wystąpił już w Polsce w Filharmonii Poznańskiej, Śląskiej, Krakowskiej, Podlaskiej, Szczecińskiej, Lubelskiej oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Zaprezentował się również z Orkiestrą Leopoldinum oraz Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „AMADEUS” w Poznaniu z okazji 60-tych urodzin jej założycielki Pani Agnieszki Duczmal.
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
urodziła się w Nowej Dębie. Studiowała teorię muzyki, następnie ukończyła Wydział Wokalny Akademii Muzycznej w Krakowie. W trakcie studiów i w następnych latach brała udział w wielu kursach wokalnych i klasach mistrzowskich, gdzie swoje umiejętności doskonaliła pod kierunkiem takich pedagogów jak Teresa Berganza, Charles Kellis, Ileana Cotrubas, Charlotte Lehmann, Maria Fołtyn, Leopold Spitzer, Elisabeth von Magnus, Urszula Trawińska – Moroz. Uczestniczyła także w konkursach wokalnych takich jak Deutsches Lied Prague-Budapest – Wien (1. nagroda), Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Ady Sari (2. nagroda), OperSchlossLaubach (1. nagroda) czy Wilhelm Stenhammar International Singing Competition (3. nagroda). Reprezentowała również Polskę w konkursie BBC Singer of the World w 2009 roku.
Jej szeroki repertuar sceniczny obejmuje głowne role sopranowe w operach włoskich takich jak wspomniana już Aida, Trubadur, Moc przeznaczenia oraz Luisa Miller, Otello, Stiffelio czy Bal Maskowy Verdiego, Madama Butterfly (Mannheim), Suor Angelica, Tosca (Darmstadt, Magdeburg, Düsseldorf), Liu w Turandot oraz Mimi w Cyganerii (Bilbao) Pucciniego oraz mozartowskie partie Hrabiny w Weselu Figara i Donny Elviry w Don Giovannim (Dortmund, Bonn). Ponadto specjalizuje się także w repertuarze niemieckim i słowiańskim: Lohengrin Wagnera, Mazeppa i Eugeniusz Oniegin (Linz) Czajkowskiego, Katja Kabanova Janacka, Dalibor Smetany (Frankfurt), Švanda dudak Weinbergera (Palermo). W jej portfolio znajdują się również ciekawostki takie jak Konsul Menottiego, Peter Grimes Brittena czy partia Antonii w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha.
Izabela Matuła jest regularnym gościem sal koncertowych na całym świecie, takich jak Teatr Maryjski w Sankt Petersburgu (K. Penderecki, Powiało na mnie morze snów – pod dyrekcją V. Gerghieva), Simón Bolívar Concert Hall w Caracas, Berliner Konzerthaus, Doha Concert Hall,Darmstadt Konzerthaus, Musikverein Graz czy Filharmonia Narodowa w Warszawie.
Tenor Piotr Buszewski rozpoczął swoją naukę w ZPSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Leszka Świdzińskiego oraz na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Knetiga. Kontynuował swoją edukację w studio operowym przy Accademia Nazionale di Santa Cecillia pod okiem Renaty Scotto, Juilliard School w Nowym Jorku w klasie Dr. Roberta C. White Jr. oraz Academy of Vocal Arts w Filadelfii w klasie Billa Schumana. Przyszły sezon obejmuje między innymi operę Rigoletto w Berlinie, Don Pasquale w Detroit, Gianni Schicchi w San Diego, Il cappello di paglia di Firenze w Grazu oraz wersję koncertową Die Zauberflöte w Poznaniu. Powróci on również do produkcji L’elisir d’amore w reżyserii Rolando Villazóna wraz z Operą w Lipsku. Przyszłe sezony przewidują również debiuty w Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz Covent Garden w Londynie.
W ubiegłym sezonie Piotr debiutował w Europie otwierając sezon w Operze w Lipsku jako Nemorino w produkcji L’elisir d’amore oraz w Azji jako Kamil de Rossillon w operetce Die lustige Witwe w Hongkongu. Pojawił się również w operze Vanda Antonína Dvořáka w ramach festiwalu Opera Rara w Krakowie oraz wersji koncertowej opery La damnation de Faust w Kluż-Napoce
Do dorobku artystycznego Piotra zaliczają się debiut w amerykańskiej premierze jako tytułowy Pigmalione Donizettiego w New York City Opera. Wystąpił również w operze Rigoletto w Filene Center wraz z Wolf Trap Opera, Leander w Le médicine malgré lui z Odyssey Opera w Bostonie oraz Tybalt w Roméo et Juliette z Cinncinati Opera. Wystąpił również jako Edgardo w Lucia di Lammermoor, Loge w Das Rheingold, Księcia w operze Rusałka oraz Ferranda w Così fan tutte wraz z Academy of Vocal Arts, Ernesto w Don Pasquale z Brevard Music Festival, Nemorino w L’elisir d’amore z Oberlin in Italy oraz Rinuccio w Gianni Schicchi w ramach Trentino Music Festival. Obok opery, zadebiutował również w repertuarze oratoryjnym w dziele Berlioza Te Deum z Memphis Symphony Orchestra oraz wystąpił w kooproduckji z Hong Kong Ballet w ramach spektaklu Die sieben Todsünden Kurta Weilla.
Jednym z jego głównych celów artystycznych jest promowanie polskiej muzyki na arenie międzynarodowej, w ramach którego zaprezentował cykl pieśni Karola Szymanowskiego w Alice Tully Hall w Nowym Jorku, oraz wykonał arię Stefana podczas finałowego koncertu na deskach The Metropolitan Opera.
W 2019 Piotr zwyciężył w konkursie Loren L. Zachary National Vocal Competition w Los Angeles, był laureatem szóstej nagrody or siedmiu nagród specjalnych w Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie oraz został finalistą National Council Auditions organizowanych przez The Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz konkursu Operalia organizowanego przez Placido Domingo. W 2018 Piotr zdobył trzecią nagrodę oraz nagrodę specjalną Accademia Teatro alla Scala na The Leyla Gencer Voice Competition w Istambule. W 2017 roku Piotr otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie Mario Lanza w Filadelfii, drugą nagrodę w Giargiari Belcanto Competition w Filadelfii, trzecią nagrodę na Gerda Lissner International Vocal Competition w Nowym Jorku oraz wyróżnienie na Loren L. Zachary National Vocal Competition. W 2016 roku otrzymał trzecią nagrodę w międzynarodowym konkursie Zinka Milanov w Rijece, a także nagrodę specjalną w konkursie głosowym Otto Edelmanna w Wiedniu . W 2015 roku Piotr otrzymał drugą nagrodę w Marcella Sembrich International Vocal Competition w Nowym Jorku i konkursie organizowanym przez wydawnictwo Hal Leonard.
Urodzony w 1996 roku w Gdańsku. Grę na wiolonczeli rozpoczął w wieku sześciu lat w klasie wiolonczeli prof. Jadwigi Ewald.
Jest laureatem Konkursu Królowej Elżbiety w Brukseli oraz zdobywcą I nagrody oraz nagrody specjalnej na X Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Od 2019 roku reprezentuje Londyńską agencję Young Classical Artists Trust (YCAT).
Jako solista występował w wielu krajach Europy i Świata m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Sinfoniettą Cracovią, Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus, Orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej, Kammerphilharmonie Bremen, Brussels Philharmony Orchestra, St. Petersburg Symphony Orchestra, Calgary Symphony Orchestra oraz Aukso: Orkiestra Kameralna Miasta Tychy. Jako kameralista brał udział w takich festiwalach jak: Piatigorsky Cello Festival w Los Angeles, Beijing Cello Festival, Festiwal im. Krzysztofa Pendereckiego, Festiwal im. Witolda Lutosławskiego, Festiwal im. Ignacego Jana Paderewskiego, Moritzburg Festival, Kronberg Festival, Krzyżowa Music, Hohenstaufen Kammermusik Festival czy Munich Rising Stars.
Współpracował z takimi muzykami jak Krzysztof Penderecki, Emanuel Ax, Christoph Eschenbach, Viviane Hagner, Charles Neidich, Arnold Steinhardt, Jan Vogler, Lawrence Power i Kian Soltani oraz dyrygentami: Marek Moś, Marek Pijarowski, Eivind Gullberg Jensen, Frank Braley i Stéphane Denève w szerokim zakresie repertuaru.
Inne ważne wydarzenia to premiera dedykowanego specjalnie dla niego dzieła „McKulak” napisanego przez Tadeusza Kassaka z zespołem Kassak Brass Ensemble oraz rezydencja w Międzynarodowej Akademii Ozawa w Szwajcarii. Jako członek Tria im. Wilkormirskich koncertował w całej Polsce i wpólnie z nim nagrał muzykę Antona Arensky’ego dla wytwórni DUX. Jest też członkiem warszawskiego zespołu wiolonczelowego o nazwie „Cellonet” prowadzonego przez Andrzeja Bauera.
Maciej studiuje od 2017 roku u Wolfganga Emanuela Schmidta w Kronberg Academy. W 2016 roku otrzymał stypendium i nagrodę specjalną od Deutsche Stiftung Musikleben podczas Deutscher Musikwettbewerb, a w 2015 roku zdobył II nagrodę na konkursie TONALI w Hamburgu (2015). W roku 2010, 2012 i 2013 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz został laureatem konkursu Narodowego Centrum Kultury – Młoda Polska. Wcześniej studiował u dr Marcina Zdunika na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Mannheim Universitat oraz Hochscuhle fur Musik Franza Liszta w Weimarze. Brał udział w wielu kursach mistrzowskich gdzie kształcił się u wybitnych pedagogów takich jak: Sir Andras Schiff, Gidon Kremer, Steven Isserlis, Frans Helmerson, Mischa Maisky, Truls Mørk, Gary Hoffman, Phillippe Muller, Jens Peter Maintz, Ivan Monighetti czy Andrzej Bauer.
Gra na współczesnej wiolonczeli Thorstena Theisa z 2014 roku.
uznana jest za najpopularniejszą czeską piosenkarkę XX wieku. Nazywana jest królową czeskiej piosenki. Karierę rozpoczęła w 1964 roku wygrywając konkurs „Szukamy nowych talentów“. W 1977 roku zdobyła Grand Prix na festiwalu w Sopocie śpiewając piosenkę „Malowany dzbanek“. W tym samym roku zagrała główną rolę w filmie „Jen ho nechte, at se bojí“.
Koncertowała m,in w USA, Japonii, Brazylii, Kanadzie, Australii oraz w całej Europie.
W jej dorobku artystycznym figuruje kilkaset programów telewizyjnych, występowała również w wielu musicalach, m.in w czeskiej wersji musicalu „Nędznicy“ w 1992 roku. Podsumowaniem występów w musicalach był The Broadway Album z najsłynniejszymi musicalowymi hitami (wydany w wersji czeskiej i angielskiej), który został wysoko oceniony przez krytyków oraz płytę „Zlota Helena“ z hitem „Já půjdu dál“.
W 2000 roku wydała album „Vodopad“. Stała się najlepiej sprzedawaną piosenkarką roku, a piosenka „Dlouhá noc“ była wybrana hitem roku. W roku 2005 wystąpiła w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Zagrała również rolę Grizabelli w czeskiej wersji musicalu „Cats“.
W 2006 roku na bratysławskiej Nowej scenie śpiewała i tańczyła rolę Dolly Levi w musicalu „Hello Dolly“. W październiku tego samego roku wydała album “Zastav se, a poslouchej“. W 2007 roku prowadziła muzyczny program telewizyjny „Gwiazdy przy pianinie“. Jesienią 2007 roku wydała 2 płytowy album „Jsem jaká jsem“(Jestem jaka jestem). Rok 2009 upłynął pod znakiem musicalowego projektu „Mona Lisa“ w praskim teatrze „Broadway“ gdzie artystka zagrała rolę matki głównej bohaterki.
Helena Vondráčkova jest laureatką wielu prestiżowych nagród, które otrzymała w kraju i za granicą. Nagrała ponad tysiąc piosenek. Śpiewa w wielu stylach i gatunkach muzycznych. Dysponuje czterooktawowym głosem. Śpiewa w kilku językach: po czesku, angielsku, niemiecku, polsku, rosyjsku, francusku, słowacku, włosku, japońsku i w języku łacińskim.
W 2009 roku wydała album CD+DVD „Helena Live“, który zajął 2 miejsce na oficjalnej liście sprzedaży Międzynarodowej Federacji Przemysłu Muzycznego (IFPI).
Ukończyła Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie śpiewu solowego prof. Haliny Słonickiej, otrzymując najwyższe odznaczenie uczelni: Medal „Magna cum Laude” (1999). Jest laureatką wielu konkursów, m.in.: VII Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (nagroda specjalna, 1997), XXXII Międzynarodowego Konkursu im. Antonina Dvořáka w Karlovych Varach (2. nagroda, 1997), III Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (3.nagroda, 1998), a także finalistką XLII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Tuluzie i VII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Bilbao.
Jej debiut w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w partii Zerliny w Don Giovannim Mozarta w 2002 roku zaowocował stałą współpracą z tą sceną. Artystka występowała tu w takich inscenizacjach, jak: Dama pikowa Czajkowskiego, Czarodziejski flet Mozarta, Elektra R. Straussa, Trojanie Berlioza, Wesele Figara Mozarta, Carmen Bizeta, La rondine, La bohème i Turandot Pucciniego. Jej kolekcję ról Pucciniowskich uzupełnia partia Mimi w Cyganerii w Operze Bałtyckiej (2008). W 2013 roku zaśpiewała partię tytułową w zamówionej przez Teatr Wielki – Operę Narodową prapremierze Qudsji Zaher Pawła Szymańskiego. W premierowym spektaklu Wesela Figara w reżyserii Keitha Warnera wcieliła się w postać Suzanny, potem śpiewała partię Hrabiny. Do jej szczególnie ważnych ról w warszawskiej Operze Narodowej należy w ostatnim czasie Alina w Goplanie Władysława Żeleńskiego – produkcji nagrodzonej prestiżową International Opera Awards (2017), Servilia w Łaskawości Tytusa Mozarta oraz Micaela w Carmen (reż Andrzej Chyra). W minionych sezonach śpiewała również Liu w Turandot w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku. Istotne miejsce w repertuarze artystki zajmują role w polskich operach, w tym, obok wymienionych już, partie: Zosi we Flisie, Zuzi w Verbum nobile Moniuszki i Basi w Krakowiakach i Góralach Kurpińskiego i tytułowa w Marii Statkowskiego.
Katarzyna Trylnik chętnie sięga także po repertuar oratoryjny i koncertowy, wykonując partie sopranowe w takich dziełach, jak: IX Symfonia Beethovena, Stworzenie świata Haydna, Te Deum Brucknera, Stabat Mater Dvořáka, symfonie Mahlera, msze i Requiem Mozarta, Stabat Mater Rossiniego i Szymanowskiego; jest cenioną interpretatorką pieśni kompozytorów polskich, włoskich, niemieckich, rosyjskich i francuskich. Występowała w teatrach operowych Bremy, Monachium i Frankfurtu. Śpiewała na scenach i estradach Augsburga, Dubaju, Moskwy (Teatr Bolszoj), Münster, Paryża, Wilna, na Sycylii oraz w większości sal filharmonicznych i koncertowych w Polsce.
Współpracowała z takimi dyrygentami, jak: Łukasz Borowicz, Roland Böer, Valery Gergiev, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Tadeusz Kozłowski, Patrick Fournillier, Carlo Montanaro, Michał Nesterowicz, Marek Pijarowski, Modestas Pitrenas, Jerzy Salwarowski, Wojciech Michniewski, Ruben Silva, Antoni Wicherek, Antoni Wit i Tadeusz Wojciechowski oraz z reżyserami: Martą Domingo, Achimem Freyerem, Laco Adamikiem, Mariuszem Trelińskim i Keithem Warnerem. W 2016 roku uzyskała tytuł doktora w macierzystej uczelni.
Dzięki wyjątkowo atrakcyjnym występom z wiodącymi operami i orkiestrami na całym świecie, Rolando Villazón ugruntował swoją pozycję jednej z najbardziej cenionych i lubianych gwiazd świata muzyki oraz jednego z najlepszych tenorów naszych czasów. Uznany za „najbardziej uroczego współczesnego diva” („The Times”) z „cudownie męskim głosem… grandezza, elegancja i moc” („Süddeutsche Zeitung”), Rolando Villazón jest obecnie jednym z najbardziej wszechstronnych artystów, jako że poza sceną operową odnosi sukcesy również jako reżyser, pisarz i osobowość telewizyjna.
Rolando Villazón jest jednym z najbardziej rozchwytywanych wykonawców swojego pokolenia i regularnie gości na najbardziej renomowanych scenach operowych takich jak Staatsoper w Berlinie, Monachium i Wiedniu, Teatro alla Scala w Mediolanie, Royal Opera House Covent Garden, Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz festiwal w Salzburgu. Regularnie współpracuje z wybitnymi orkiestrami i dyrygentami jak np. Daniel Barenboim i Yannick Nézet-Séguin, występując w salach koncertowych na całym świecie.
Jego debiut reżyserski miał miejsce w 2010 roku w Lyonie. Od tego czasu miał okazję reżyserować produkcje dla Festspielhaus Baden-Baden, Deutsche Oper Berlin, wiedeńskiej Volksoper i Deutsche Oper am Rhein Düsseldorf. Rolando Villazón, artysta nagrywający na wyłączność dla Deutsche Grammophon od 2007 roku, nagrał ponad 20 płyt CD i DVD i sprzedał na całym świecie ponad 2 miliony albumów, które otrzymały wiele nagród. Jest także Chévalier de l’Ordre des Arts et des Lettres we Francji, działa jako ambasador organizacji charytatywnej Red Noses Clown Doctors International i jest członkiem Collège de Pataphysique Paris. W 2013 roku opublikowana została w Hiszpanii debiutancka powieść Rolanda Villazóna pod tytułem „Malabares”. Niemieckie i francuskie tłumaczenia powieści zostały opublikowane w 2014 roku. Jego druga powieść „Paladas de sombra contra la oscuridad” („Lebenskünstler”) została opublikowana w Niemczech w kwietniu 2017 roku, a trzecia powieść ukaże się latem 2020 roku.
Na początku 2017 roku Rolando Villazón został ambasadorem Fundacji Mozarteum, a w lipcu 2017 roku został mianowany dyrektorem artystycznym Tygodnia Mozartowskiego w Salzburgu począwszy od 2019 roku.
www.rolandovillazon.com
Występ Rolanda Villazóna odbywa się w porozumieniu z CSAM.
Rolando Villazón nagrywa na wyłączność dla Deutsche Grammophon.
Sopranistka Pumeza Matshikiza z Republiki Południowej Afryki, określana jako „jeden z najbardziej ekscytujących nowych głosów operowych” („Independent”), jest aktualnie jedną z wschodzących gwiazd opery. Artystka nagrywa na wyłączność dla Decca Classics, a jej debiutancki album „Voice of Hope”, zawierający arie oraz tradycyjne i popularne piosenki afrykańskie, został wydany w 2014 roku. Jej drugi album pt. „Arias” miał swoją premierę w maju 2016 roku.
Pumeza Matshikiza rozpoczęła sezon 2019/2020 w tytułowej roli Rusałki Dvořáka w Opéra National du Rhin. To jej pierwsza rola operowa w Strasburgu po recitalu, który wykonała na tej scenie 2 lata temu. Jako Rusałka Matshikiza zadebiutuje także w Vlaanderen Opera. To trzecia interpretacja arcydzieła Dvořáka z udziałem sopranistki po udanym debiucie w Stadttheater Klagenfurt w poprzednim sezonie 2018/2019.
W sezonie 2018/2019 Pumeza Matshikiza zadebiutowała w USA w Dallas Opera, wykonując jedną ze swoich popisowych ról – Mimì w La Bohème Pucciniego. Ponadto sopranistka wystąpiła z recitalem w Opera North w Leeds z towarzyszeniem Simona Leppera i z koncertami solowymi z Bilkent Symphony Orchestra pod dyrekcją Vladimira Fanshila, z Giorquestra prowadzoną przez Carla Berniniego oraz z Folkwang Kammerorchester pod batutą Johannesa Klumppa. Na zakończenie sezonu wystąpiła razem z Rolandem Villazónem podczas słynnych festiwali Grafenegg i Klassik am Dom w Linzu, a także wykonała Kadisz Leonarda Bernsteina w ramach festiwalu LvivMozArt. Oprócz tego prowadziła kursy mistrzowskie śpiewu i aktorstwa podczas festiwalu Prague Summer Nights.
W sezonie 2017/2018 artystka wystąpiła z recitalem w Rio de Janeiro, brała udział w festiwalu Dmitrija Korczaka w Nowosybirsku w Rosji oraz wykonywała koncerty solowe z Württembergische Philharmonie Reutlingen, Ensemble Conductus i Windkraft na festiwalu SONORA 701. Sopranistka zadebiutowała także w Staatstheater Wiesbaden, wykonując rolę Mimì (La Bohème). W lipcu 2016 roku również wystąpiła u boku Rolanda Villazóna i pod batutą Duncana Warda podczas koncertu plenerowego w Schloss Salem.
Ostatnie działania artystki obejmują debiut w roli Eve podczas prapremiery opery CO2 Giorgio Battistellego w Teatro alla Scala w Mediolanie. Ta wysoko oceniana produkcja została wystawiona przez jednego z najwybitniejszych współczesnych reżyserów operowych – Roberta Carsena. Brała również udział w prapremierze opery Bread, Water and Salt Luki Francesconiego, opartej na słynnym przemówieniu Nelsona Mandeli, z towarzyszeniem Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie; wystąpiła również w roli Dydony w Dydonie i Eenaszu z English Concert Orchestra w ramach cyklu Bristol Proms. Artystka uświetniła swoją obecnością BBC Proms in the Park i odbyła
trasę koncertową z Rolandem Villazónem, podczas której wystąpiła w wiedeńskim Konzerthaus, paryskim Théâtre des Champs-Elysées, Laeiszhalle Hamburg, Gasteig München, Kuppelsaal Hannover, Tonhalle Düsseldorf i w Helsinkach. Pumeza Matshikiza od pięciu lat jest członkiem zespołu Staatsoper Stuttgart, gdzie interpretowała takie postaci jak Micaёla (Carmen), Mimì (La Bohème), Zuzanna (Wesele Figara), Ännchen (Der Freischütz), Zerlina (Don Giovanni) i Pamina (Czarodziejski flet).
Pumeza Matshikiza studiował na Uniwersytecie Kapsztadzkim i w Royal College of Music. Brała również udział w kursach mistrzowskich z uznanymi artystami takimi jak Dame Kiri Te Kanawa, Sir Thomas Allen, Renata Scotto, Joan Rogers, Paul Farrington, Philip Langridge i Ileana Cotrubas. Współpracowała z następującymi akompaniatorami: Paulem Montagiem, Malcolmem Martineau, Juliusem Drake’em i Simonem Lepperem.
Pumeza Matshikiza była stypendystką Programu dla Młodych Artystów Jette Parker w Royal Opera House w latach 2007–2009, dzięki czemu można ją było usłyszeć jako Dziewczę-kwiat w Parsifalu Wagnera, Niewolnika w Salome Straussa, Niewinną (The Minotaur), Czarownicę w Dydonie i Eneaszu, Duszka Piaskowego (Jaś i Małgosia) i Tebalda w operze Don Carlos Verdiego pod dyrekcją Antonio Pappano. W 2010 roku Pumeza Matshikiza zdobyła I nagrodę w konkursie Veronica Dunne International Singing Competition i została Associate Artist Classical Opera Company, gdzie zaśpiewała tytułową rolę w Zaide Mozarta, za którą otrzymała nagrodę Patrick Fyffe-Dame Hilda Brackett.
Jest laureatem II nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie w 2010 roku. Otrzymał dodatkowo Nagrodę Publiczności i Nagrody Specjalne za najlepsze wykonanie koncertu i poloneza-fantazji.
Urodził się 8 września 1985 roku w Klagenfurcie w Austrii. Pierwsze lekcje muzyki pobierał już w wieku 4 lat, a pierwszy występ muzyczny na skrzypcach odnotował w wieku 8 lat. Mimo, że osiągnął dość wysoki poziom gry na skrzypcach, kiedy miał 14 lat, za namową swojego nauczyciela, zamienił je na fortepian. Zadebiutował w tym samym roku w sali Schuberta w wiedeńskim Konzerthausie. Ewidentny sukces tego debiutu spowodował, że fortepian zastąpił skrzypce już na stałe.
Znakomita pamięć i ciekawość muzyczna czyni go unikalnym wykonawcą, który koncentruje uwagę słuchaczy na swych interpretacjach, nawet jeśli dotyczą utworów nieznanych i trudnych w odbiorze. Ingolf Wunder potrafi doskonale usuwać wszelkie bariery stojące między kompozytorem i słuchaczem.
Prawdziwa kariera pianisty rozpoczęła się kiedy miał 15 lat, a więc w momencie gdy zaczęły się jego intensywne występy solowe i orkiestrowe. Mimo młodego wieku koncertował już w wielu zakątkach świata m.in. wielokrotnie w Austrii, Francji, Niemczech, Chinach, Luksemburgu, Belgii, Portugalii, USA, Włoszech oraz na Cyprze i Węgrzech. Ingolf Wunder wystąpił już w Polsce w Filharmonii Poznańskiej, Śląskiej, Krakowskiej, Podlaskiej, Szczecińskiej, Lubelskiej oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Zaprezentował się również z Orkiestrą Leopoldinum oraz Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „AMADEUS” w Poznaniu z okazji 60-tych urodzin jej założycielki Pani Agnieszki Duczmal.
Mariusz Szczygieł (ur. 1966) – reporter, pisarz. Oprócz Hanny Krall najczęściej przekładany z żyjących polskich reporterów; jego książki zostały przetłumaczone na 19 języków. Za „Gottland” zdobył Europejską Nagrodę Książkową 2009. Zdobywca tytułu Dziennikarz Roku 2013 w konkursie Grand Press. Trzy razy nominowany do Nagrody Literackiej NIKE, którą otrzymał w 2019 roku za książkę „Nie ma” (zarówno w głosowaniu jury jak i czytelników). Debiutował w wieku 16 lat w tygodniku „Na przełaj”. W latach 90. znany z prowadzenia talk show „Na każdy temat”. Czechofil, autor książek o Czechach. Ostatnia – „Osobisty przewodnik po Pradze”, wydana w maju 2020 r. w ciągu tygodnia od ukazania się trafiła na listy bestsellerów. Jest prezesem Fundacji Instytut Reportażu, która prowadzi znaną w Warszawie księgarnio-kawiarnię Wrzenie świata oraz wydawnictwo książkowe Dowody na Istnienie. Jest autorem cotygodniowej rubryki „Szczygieł poluje na prawdę” w tygodniku reporterów „Duży Format” – dodatku do „Gazety Wyborczej.
urodził się 13 marca 1952 roku. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1977-1996 był dziennikarzem Naczelnej Redakcji Muzycznej Polskiego Radia i Telewizji, a następnie Programu 2 Polskiego Radia.
W 1996 roku w związku z rozpoczęciem współpracy ze stowarzyszeniami twórczymi mającej na celu opracowanie koncepcji i utworzenie Rozgłośni Twórców „Radio ART”, musiał zrezygnować z pracy w Polskim Radiu.
Współautor i prowadzący pierwszego telewizyjnego teleturnieju językowego „ABC”. Od 1997 roku był wiceprezesem studia filmowego „Dr Watkins”, współautorem filmów „Obywatel Poeta” o Zbigniewie Herbercie oraz „Mysz która ryknęła” na 20-lecie Solidarności.
W roku 2001 został powołany przez Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego na stanowisko dyrektora Biura Promocji Miasta, a od 2007 roku był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu Komunikacji Społecznej Narodowego Banku Polskiego.
Od 2010 roku pracował w Urzędzie Miejskim w Wołominie jako Naczelnik Wydziału Kultury i Promocji, a następnie Pełnomocnik Burmistrza.
Od 2015 roku był członkiem Rad Programowych Polskiego Radia SA oraz RDC SA. Od lutego 2016 jest Prezesem Polskiego Radia RR „Radio dla Ciebie”.
Jest autorem setek artykułów i audycji radiowych i telewizyjnych o tematyce muzycznej i kulturalnej. Członek zespołu, autor kwartalnika „Polish Culture – Polska Kultura”. Był felietonistą londyńskiego tygodnika „Tydzień Polski”, tłumaczem artykułów i autorem opracowań płytowych „Reader’s Digest”. W ostatnich latach był komentatorem wydarzeń kulturalnych w TV Republika i portalu wpolityce.pl.
Od początku swojej działalności zawodowej prowadził bogatą działalność społeczną. Był współzałożycielem i prezesem Fundacji „Latająca Akademia”, działającej na rzecz muzycznie uzdolnionych dzieci autystycznych i z porażeniem mózgowym.
Był wiceprezesem Stowarzyszenia im. Mieczysława Karłowicza w Zakopanem oraz współtwórcą Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej „Muzyka na szczytach” w Zakopanem.
Od 2012 do 2015 roku był prezesem Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki. W 2012 roku był pomysłodawcą i organizatorem akcji na rzecz ratowania Warszawskiej Opery Kameralnej. Od 2012 roku współorganizator i juror Międzynarodowego Konkursu Wokalnego „Belcanto Italiano” w Pineto i Rzymie.
Laureat nagrody Prezesa Polskiego Radia za transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku.
Powołany na Doradcę Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dniem 10 grudnia 2015 roku.
Dziennikarka
Urodzona 25. kwietnia 1972 we Wrocławiu, zdała maturę w XIV LO im. Polonii Belgijskiej tamże.
Absolwentka Amerykanistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1995, summa cum laude), ukończyła również studia w Katedrze Iberystyki UW.
Od 1995 dziennikarka w TVP2. Autorka, współautorka i prowadząca programy: Kulty popkultury (1996-1997), Teleadwokat, Magazyn Konsumentów Kultury „Bazar” (z Mirkiem Pęczakiem), Strefa otwarta (ze Steffenem Moellerem i Kubą Zańczakiem), oraz programy o tematyce europejskiej: Europejczycy (2000-2001), Witaj Europo (2002) i Europa da się lubić (2003-2008). Jurorka programu Supertalent w TVP2 wspólnie z Katarzyną Figurą, Bogusławem Kaczyńskim i Wojciechem Cejrowskim.
Była i jest gospodynią Pytania na śniadanie w TVP2 w latach 1999-2000 (z Tomaszem Raczkiem) i 2006-2007 (z Przemysławem Babiarzem i Michałem Gulewiczem), ze Zbigniewem Zamachowskim (marzec-czerwiec 2013) oraz Tomaszem Wolnym (od października 2014.).
W latach 2006-2008 redaktor naczelna miesięcznika Zwierciadło. W 2008 roku ukazała się książka będąca zbiorem jej wywiadów z najwybitniejszymi postaciami polskiej kultury i życia publicznego zatytułowana „Lubię być Polakiem”.
Wywiady publikowane były na łamach Zwierciadła w latach 2006-2008.
Autorka książek: “Pożegnanie z Anglią” (która zawiera obserwacje obyczajowości i mentalności Wyspiarzy z perspektywy młodej matki, emigrantki z Polski), “Polki na bursztynowym szlaku” (historia podróży Moniki Richardson i fotografki, Lidii Popiel, ambasadorek polskiego bursztynu, starorzymskim szlakiem bursztynowym, z Rzymu do Gdańska) i „Moja Europa da się lubić” (anegdoty i ciekawostki o uczestnikach oraz kulisy programu Europa da się lubić).
Od wielu lat prowadzi jednorazowe i cykliczne gale, uroczystości telewizyjne, festiwale, konferencje prasowe, m.in. Festiwal w Sopocie, Złote Kaczki, Kryształowe Zwierciadła, Wiktory, Róże Gali, Viva Najpiękniejsi, Sylwester w Dwójce, otwarcie największych na świecie targów turystyki ITB Berlin, etc.
Laureatka nagród: Nagroda Klubu Publicystyki Międzynarodowej 2003, Europejski Ekran 2004, Telekamera 2005, Medal Europejski 2005, Trendy Elle 2005 w kategorii „Najbardziej stylowa osobowość telewizyjna”, nominowana do Wiktorów w latach 2004, 2005 i 2006.
Jest moderatorką konferencji biznesowych na szczeblu rządowym i w ramach struktur europejskich w krajach Morza Bałtyckiego, między innymi Business Development Forum (z siedzibą w Danii), dla którego prowadziła szczyt państw nadbałtyckich: w Helsinkach 2006, Tallinie 2007 i Kopenhadze 2008, oraz Globe Forum (z siedzibą w Szwecji), szczyt w Sztokholmie w 2005, 2006, 2007 i 2008 roku.
Prowadzi imprezy o charakterze zamkniętym i otwartym, dla dużych i małych firm z wielu branż. Współpracowała między innymi z: Central and Eastern European Quality Awards and Insight Forum, PZU, Allianz Polska, Commercial Union, AIG, AXA, ING Polska, Pekao S.A., Citibank Handlowy, Volkswagen Bank Polska, Orange Polska, Basell, Orlen, Enterprise Investors, Mastercard, Toyota Motor Polska, Macro, Carrefour, Netia, Motorola, Ericsson, Henkel, Generali TU, Polska Organizacja Turystyczna.
Jest trenerem biznesowym w zakresie sztuki prezentacji i autoprezentacji, oddychania przeponowego, emisji głosu, dykcji i poprawnej artykulacji.
Wielokrotnie prowadziła imprezy o charakterze charytatywnym. Mówi płynnie po angielsku i hiszpańsku.
