MENU
XI edycja
2021
Kompozytor, dyrygent i pedagog urodzony w 1986 roku. Ukończył z wyróżnieniem studia dyrygenckie pod kierunkiem prof. Antoniego Wita (2011), a także studia kompozytorskie (również z wyróżnieniem) w klasie prof. Stanisława Moryto (2010) na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. W roku 2016 uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych w dyscyplinie dyrygentura a w roku 2020 stopień doktora habilitowanego.
W swoim dorobku posiada wiele nagród zdobytych w konkursach muzycznych ogólnopolskich i międzynarodowych wśród nich m.in. I nagrodę I Konkursu Kompozytorskiego im. Jana Pawła II w Warszawie (2007), III nagrodę IV Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Musica Sacra” w Częstochowie (2008), wyróżnienie na 51. Ogólnopolskim Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda w Warszawie (2010), a także był półfinalistą Conductitng Competition „Donatella Flick” w Londynie (2014). Jest zwycięzcą konkursu na napisanie opery organizowanego przez Teatr Wielki w Łodzi. Jury, pod przewodnictwem prof. Krzysztofa Pendereckiego przyznało jednogłośnie Grand prix. Dodatkowo zdobył również laur nagrody publiczności. Premiera opery „Człowiek z Manufaktury” odbyła się w lutym 2019 r., a jej wersja plenerowa w maju 2019 na rynku Łódzkich Włókniarek była wydarzeniem bez precedensu.
Dwukrotnie został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007,2012), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2009), oraz Keimyung University Foundation (Korea Południowa 2009). W 2018 został laureatem programu stypendialnego „Młoda Polska”, a także otrzymał prestiżowe stypendium dla wybitnego młodego naukowca przyznane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
W sezonie 2012/13 był asystentem Antoniego Wita, a w sezonie 2013/14 Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej.
Rafał Janiak regularnie koncertuje z większością polskich orkiestr m.in. Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonii Juventus oraz Filharmonii Krakowskiej, Śląskiej, Bałtyckiej, Lubelskiej, Gorzowskiej, Zielonogórskiej, Podkarpackiej, Opolskiej czy Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot.
We wrześniu 2012 Rafał Janiak zadebiutował na festiwalu „Warszawska Jesień” prowadząc koncert z udziałem orkiestry Filharmonii Narodowej, Podczas kolejnej edycji „Warszawskiej Jesieni” (2013) artysta poprowadził koncert finałowy.
Repertuar artysty obejmuje dzieła symfoniczne, koncertowe a także oratoryjne. W 2011 roku zadebiutował jako dyrygent operowy prowadząc premierowe przedstawienie „Cosi fan tutte” W.A.Mozarta. W 2014 na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej we współpracy z UMFC objął kierownictwo artystyczne nowej inscenizacji „Don Giovanniego” W.A.Mozarta, a w 2017 na scenie kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie „Oniegina” Czajkowskiego (współpraca z UMFC).
Od 2016 roku artysta współpracuje z Teatrem Wielkim w Łodzi, dyrygując m.in. „Barona Cygańskiego” J.Straussa a także „Turandot” Pucciniego.
Od 2017 roku jest kierownikiem artystycznym nowopowstałej Chopin University Chamber Orchestra, z którą odnosi wiele znaczących sukcesów. Zespół ma w swoim dorobku już kilka nagranych płyt, z których najnowsza nominowana jest do nagrody „Fryderyki 2021”. W ostatnim czasie wspólnie występowali podczas tournée po Chinach dając ponad 20 koncertów (lipiec 2019).
Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta na swojej macierzystej uczelni pełniąc funkcję dziekana wydziału Dyrygentury Symfoniczno-Operowej na UMFC.
Ukończył konserwatorium w Pilźnie i Akademię Sztuk Scenicznych w Pradze w klasie waltorni i klawesynu. Umiejętności w zakresie wykonawstwa muzyki dawnej doskonalił w Scholi Cantorum Basiliensis, grę na historycznych instrumentach klawiszowych zgłębiał pod kierunkiem Jörga-Andreasa Böttichera i Jespera Bøja Christensena. Już podczas studiów koncertował na całym świecie jako pierwszy waltornista Akademie für Alte Musik z Berlina.
Po powrocie do Czech w 2005 roku przekształcił zespół kameralny Collegium 1704 w orkiestrę barokową i powołał do życia Collegium Vocale 1704. Pod jego kierunkiem orkiestra szybko dołączyła do grona najlepszych na świecie w zakresie wykonawstwa muzyki XVII i XVIII wieku. Luks ma on też istotne wkład w promocje muzyki czeskich twórców, takich jak Jan Dismas Zelenka i Josef Mysliveček. W 2008 roku zapoczątkował cykl koncertów Music Bridge Prague–Dresden, a w 2012 roku serię koncertową w praskim Rudolfinum, z udziałem Collegium 1704, skupioną wokół siedemnasto- i osiemnastowiecznej literatury wokalnej.
W roku 2015 oba projekty połączone zostały we wspólny sezon koncertowy, odbywający się w Pradze i Dreźnie. Václav Luks współpracuje również z innymi znakomitymi zespołami – La Cetra Barockorchester w Bazylei, De Nederlandse Bachvereniging i Dresdner Kammerchor. Jako solista i dyrygent dokonał wielu nagrań, m.in. dla wydawnictw Accent, Supraphon i Zig-Zag Territoires. Na zaproszenie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina zarejestrował pierwsze w historii fonografii nagranie DVD z Requiem Gaetana Donizettiego na historycznych instrumentach, a także pierwsze kompletne nagranie studyjne na instrumentach historycznych Cudu mniemanego, czyli Krakowiaków i górali Jana Stefaniego.
W 2017 roku otrzymał od Saksońskiego Festiwalu Mozartowskiego prestiżową Nagrodę im. Mozarta.
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. Od roku 1998 jest profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a od 2008 roku prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 70 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą.
Absolwentka Wydziału Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku, w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. dr hab. Elżbiety Wiesztordt-Sulecińskiej (2018). W czasie swojej edukacji każdego roku była nagradzana Stypendium Rektora macierzystej uczelni dla najlepszych studentów.
Od sierpnia 2018 jest zatrudniona w Operze Nova w Bydgoszczy na stanowisku asystenta dyrygenta. Pracuje również w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku, gdzie od września 2016 roku prowadzi Orkiestrę Symfoniczną, Orkiestrę Kameralną oraz lekcje teorii muzyki.
Swoją wiedzę i umiejętności poszerzała uczestnicząc w kursach prowadzonych przez dyrygentów takich jak: Szymon Bywalec, Rafał Jacek Delekta, José Maria Florêncio, Paweł Kotla, Colin Metters, Zsolt Nagy, Jerzy Salwarowski, Georg Tchitchinadze i Lena-Lisa Wüstendörfer.
Doświadczenie wzbogaciła współpracą między innymi z Operą Wrocławską, Filharmonią Warmińsko-Mazurska w Olsztynie, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Polską Filharmonią Sinfonia Baltica w Słupsku, Polską Filharmonią Kameralną Sopot, NeoQuartet, Kameralnymi i Symfonicznymi Orkiestrami Akademii Muzycznych we Wrocławiu i w Gdańsku, Chórem Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Elbląską Orkiestrą Kameralną oraz Polską Filharmonią Bałtycką. Jako dyrygent brała udział w koncertach kompozytorskich na rodzimej uczelni oraz w innych projektach artystycznych. Jest dyrygentem Orkiestry Miasta Pruszcz Gdański oraz Orkiestry Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.
W marcu 2017 roku otrzymała wyróżnienie na II Ogólnopolskim Konkursie Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu. Założona przez nią orkiestra kameralna Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, Batuto contro il resto została doceniona na I Ogólnopolskim Konkursie Orkiestr Smyczkowych w Bydgoszczy, gdzie otrzymała II nagrodę. We wrześniu 2020 roku uczestniczyła w prestiżowym konkursie La Maestra Competition organizowanym w Filharmonii Paryskiej, gdzie jako jedna z dwunastu wyłonionych dyrygentek (spośród ponad 250 kandydatek z 51 krajów) miała możliwość współpracowania z Paris Mozart Orchestra.
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Ukończyła z wyróżnieniem wydział wokalny w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie śpiewu prof. Danuty Paziuk-Zipser. Doskonaliła swoje umiejętności na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. Wielokrotnie wyróżniana śpiewaczka otrzymała m.in. I Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Salomei Kruszelnickiej we Lwowie, Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, I Nagrodę i Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Moniuszki w Warszawie, jak również I Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Szymanowskiego w Łodzi. Ponadto otrzymała Nagrodę Specjalną na Międzynarodowym Konkursie Toti dal Monte w Treviso oraz Nagrodę Publiczności na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Malmӧ. Została wyróżniona Nagrodą Jana Kiepury w kategorii Najlepsza Śpiewaczka, Wrocławską Nagrodą Muzyczną, Nagrodą Prezydenta Wrocławia za „Promowanie Wrocławia na polskich i międzynarodowych scenach operowych” oraz odznaką honorową „Zasłużony dla kultury polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest również laureatką nagrody Iuvenes Wratislaviae przyznawaną za wybitne osiągnięcia naukowe przez Polską Akademię Nauk.
Jej profesjonalny debiut operowy miał miejsce w Operze Wrocławskiej jako Gilda w Rigoletto Verdiego. Jej debiut międzynarodowy jako Kunegunda w Kandydzie Bernsteina odbył się w teatrach w Lucca, Ravennie, Livorno i Pizie. W Teatrze Bolshoi w Moskwie debiutowała jako Królowa Szemachańska w Złotym Koguciku Rimskiego-Korskakova, a następnie wystąpiła tam jako Królowa Nocy w Czarodziejskim Flecie Mozarta oraz jako Ogień, Księżniczka i Słowik w Dziecku i czarach Ravela. W operze w Bonn wzięła udział w tytułowej partii w Lakme Delibes’a.
Stała współpraca z Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie rozpoczęła się w 2015 roku, gdzie Aleksandra zadebiutowa jako Gilda w Rigoletto. W Badisches Staatstheater Karlsruhe wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Händlowskim jako Sigismondo w operze Arminio (2017). W sezonie 2016-2017 wykonała następujące partie: Konstancja w Uprowadzeniu z Seraju Mozarta w Opera de Toulon (Lazurowe Wybrzeże), Gilda i Amina (La Sonnambula Belliniego) w Teatro Verdi w Trieście.
W sezonie 2017-2018 wystąpiła jako Violetta Valery w operze La Traviata Verdiego w Teatro di San Carlo w Neapolu oraz w tytułowej roli Lucia di Lammermoor w Teatro Verdi w Trieście. U boku Anne Sophie von Otter zaśpiewała partię Kunegundy w Kandydzie Bernsteina w Filharmonii Narodowej na zakończenie sezonu, natomiast u boku Jose Cury wystąpiła tam w koncercie Noworocznym. Zadebiutowała również w Concertgebouw w Amsterdamie w tytułowej partii opery Rimskiego-Korskova Złoty kogucik.
Polska sopranistka w sezonie 2018-2019 kreowała jedną ze swoich ulubionych ról – Gildę w operze Rigoletto G.Verdiego w teatrach operowych: Novary, Sassari, Warszawy (TWON), Poznania i Wiesbaden. Debiutowała również w Tokio (Tokyo Opera City Concert Hall) i w Zurychu (Tonhalle oraz Opernhaus). W męskiej roli Primislao w operze Vinciego Gismondo, re di Polonia wystąpiła w Theater an der Wien, na festiwalu All’Improviso w Gliwicach oraz w Tschaikovsky Hall w Moskwie. Jako Morgana w Alcinie brała udział w Festiwalu Händlowskim w Karlsruhe (2018,2019).
W sezonie 2019/2020 roku wystąpiła m.in. w sali koncertowej Ateneul Roman w Bukareszcie, Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, sali koncertowej Konserwatorium Moskiewskiego, sali koncertowej Uniwersytetu Sztuk w Berlinie, Filharmonii Poznańskiej (wykonując cykl pieśni R. Straussa op.68 na sopran i orkiestrę), Filharmonii Narodowej (koncertowe wykonanie opery L. Różyckiego Casanova) czy Operze w Zurychu (jako Fiakermilli w Arabelli R. Straussa w nowej produkcji Roberta Carsena).
Jako solistka Opery Wrocławskiej (2008-2017) wystąpiła w wielu pierwszoplanowych rolach, m.in.: Violetta / La Traviata, Lucia / Lucia di Lammermoor, Gilda / Rigoletto, Susanna / Le nozze di Figaro, Pamina / Die Zauberflӧte, Sophie / Der Rosenkavalier, Nanetta / Falstaff, Adina / L’elisir d’amore, Hanna / Straszny dwór, Anioł / Anioły w Ameryce.
Współpracowała z takimi dyrygentami, jak: J. Bernacer, P. Fournillier, V. Sinaisky, P. Eötvös, E. Boncompagni, J. Axelrod, S. Blunier, Ch. Moulds, J. Kaspszyk, A. Yurkevych, F. Bottigliero, Ł. Borowicz, T. Kozłowski, T. Strugała, E. Michnik, P. Klinichev, M. Pijarowski, M. Klauza, J. M. Zarzycki, S. Chrzanowski, P. Przytocki.
Artystka dokonuje wielu nagrań płytowych. W skład jej dorobku dyskograficznego wchodzą m.in.: ciesząca się coraz większym rozgłosem i znakomitymi recenzjami opera Leonardo Vinciego Gismondo, re di Polonia/Zygmunt, król Polski (3 CD Parnassus Arts Productions 2020), wielokrotnie nagradzane w Europie Arminio G. F. Handla (2 DVD C MAJOR UNITEL 2018), nominowana do nagrody Fryderyki 2019 Musica Sacromontana – Józef Zeidler – Missa D-dur (DUX 2018), czy nagrodzone Fryderykami 2019 Widma S. Moniuszki (CD Accord 2018).
W sezonie artystycznym 2019-2020 Aleksandra Kubas-Kruk pełniła funkcję Pełnomocnika ds. Artystycznych Dyrektora Opery Wrocławskiej.
Od 2012 roku pracuje jako pedagog śpiewu w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. We wrześniu 2019 otrzymała stopień doktora habilitowanego.
jeden z czołowych współczesnych basów operowych. Od czasu debiutu w Teatro alla Scala w Mediolanie w 2001 roku, Rosjanin stał się filarem czołowych teatrów na całym świecie, w tym nowojorskiej Metropolitan Opera, Paryskiej Opery Narodowej, Wiedeńskiej Opery Państwowej i Bawarskiej Opery Narodowej w Monachium. Jego potężny i wyrafinowany głos w połączeniu ze zniewalającą prezencją sceniczną skłoniły krytyków do okrzyknięcia go „rewelacyjnym basem… który ma prawie wszystko – imponujące brzmienie, piękne legato, mnóstwo finezji” (The Independent).
Artysta intensywnie koncertuje- występował podczas BBC Proms w Londynie, nowojorskiej Carnegie Hall, a także z czołowymi orkiestrami, w tym z Chicago Symphony Orchestra i Vienna Philharmonic.
W sezonie 2020-21 zainaugurował sezon moskiewskiego Teatru Bolszoj i powrócił do berlińskiej Deutsche Oper. W operze w Monte Carlo wziął udział w nowej produkcji Borysa Godunowa, w której kreował jedną ze swoich koronnych partii. Na scenie koncertowej Ildara Abdrazakova można było usłyszeć w Messa da Requiem Verdiego ze Staatskapelle Berlin pod batutą Zubina Mehty, a także podczas solowego recitalu z pianistką Mzią Bakhtouridze w berlińskim Pierre Boulez Saal.
Solista występował z praktycznie wszystkimi dużymi zespołami operowymi w Stanach Zjednoczonych i Europie, m.in. w madryckim Teatro Real, Gran Teatro del Liceu w Barcelonie, San Francisco Opera, Washington National Opera i Los Angeles Opera. Od debiutu w Don Giovannim (2004) Ildar Abdrazakov stał się stałym gościem Metropolitan Opera. Z okazji inauguracji sezonu 2015-16 wystąpił w partii tytułowej w Weselu Figara w nowej produkcji Sir Richarda Eyre. Zaśpiewał tytułową partię w nowej inscenizacji opery Kniaź Igor Borodina w inscenizacji Dmitrija Czerniakowa. Przedstawienie zarejestrowane zostało na DVD i Blu-ray przez Deutsche Grammophon. Artysta wziął również udział w innych produkcjach MET – wykonał partię Henryka VIII u boku Anny Netrebko w Annie Bolenie, zaśpiewał Dosifeya w Chowańszczyźnie Musorgskiego, Escamilla w dwóch produkcjach Carmen, tytułową partię w Atylii pod batutą Riccardo Mutiego, Assura w Semiramidzie Rossiniego, Leoporella w Don Giovannim, a ostatnio Banka w Makbecie Verdiego oraz Mefistofelesa w Potępieniu Fausta Berlioza. Ildar Abdrazakov jest częstym gościem mediolańskiego Teatro alla Scala . W sezonie 2004/05 brał udział w koncercie pod dyrekcją Riccardo Muttiego z okazji ponownego otwarcia teatru oraz zaśpiewał Mojżesza w produkcji Moïse et Pharaon Rossiniego, która została nagrana i wydana na CD i DVD. W sezonie 18-19 wystąpił w La Scali jako tytułowy Atilla w premierze opery Verdiego transmitowanej na cały świat. Zaśpiewał także trzy recitale solowe oraz partię Silvy w operze Ernani Verdiego Triumfalne występy na tej jednej z najbardziej prestiżowych scen operowych świata przyniosły artyście nagrodę Franco Abbiati w kategorii „Najlepszy śpiewak”.
Artysta zadebiutował na festiwalu w Salzburgu w 2009 roku w nowej produkcji Moïse et Pharaon Rossiniego. Od tego czasu regularnie gości w Salzburgu między innymi jako Mefistofeles w nowej produkcji Fausta, Mustafa w nowej festiwalowej produkcji Włoszki w Algierze Rossinniego z Cecilią Bartoli w partii tytułowej oraz w wykonaniach Messa da Requiem Verdiego pod dyrekcją Riccardo Mutiego. Po raz pierwszy wystąpił w londyńskiej Operze Królewskiej Covent Garden w 2009 roku, wykonując Messa da Requiem Verdiego pod dyrekcją Sir Antonio Pappano. Powrócił do Covent Garden jako Don Basilio w Cyruliku sewilskim Rossiniego i Filip II w Don Carlosie Verdiego.
Tytułową rola w Weselu Figara w 1998 roku artysta zadebiutował w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu. Wśród jego innych charakterystycznych ról są zarówno partia tytułowa i partia Leporella w Don Giovannim Mozarta, Mefisto w Fauście Gounoda i Potępieniu Fausta Berlioza, Oroveso wBelliniego; Selim w Turku we Włoszech i Assur w Semiramidzie Rossiniego.
Rosyjski bas słynie z ról verdiowskich, w tym Waltera w Luizie Miller i tytułowych Oberta i Attili, a także Banka w Makbecie i Filipa II w Don Carlosie. Francuską wersję tej partii Ildar Abdrazakov wykonał w sezonie 2017-18 w Operze Paryskiej w inscenizacji Krzysztofa Warlikowskiego. W Opera de Paris wystąpił także jako tytułowy w operze Musorgskiego. Spektakl transmitowany był na żywo do kin na całym świecie. Abdrazakov zaśpiewał także tytułowego Kniazia Igora w nowej produkcji Barriego Kosky’ego.
W sezonie 2018-19 Ildar Abdrazakov zadebiutował jako reżyser inscenizując operę Atilla dla Baszkirskiej Opery Państwowej. W spektaklu tym artysta kreował partię tytułową.
Abdrazakov występował z recitalami w Rosji, Włoszech, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Koncertował ze znakomitymi orkiestrami m.in. Orchestre Metropolitain, Leipzig Gewandhaus Orchestra, Deutsches Symphony Orchester, Bavarian Radio Symphony, Rotterdam Philharmonic, Orchestre National de France, Orchestra Filarmonica della Scala i Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie. Wśród wybitnych dyrygentów, z którymi współpracował są Riccardo Muti, Valery Gergiev, Sir Antonio Pappano, James Levine, Yannick Nézet-Séguin, Gianandrea Noseda, Bertrand de Billy, Riccardo Frizza i Riccardo Chailly.
W listopadzie i grudniu 2017 Ildar Abdrazakov koncertował z Rolando Villazónem w Europie. Na koncertach w Pradze, Berlinie, Baden-Baden, Stuttgarcie, Monachium, Paryżu i Wiedniu zaprezentowali repertuar pierwszego wspólnego albumu Duets, na którym znalazły się duety z oper włoskich i francuskich. Album został wydany we wrześniu 2017 roku przez Deutsche Grammophon. Debiutancki solowy album Ildara Abdrazakova Power Players, będący hołdem dla wielkiego rosyjskiego repertuaru basowego, został wydany na początku 2014 roku przez Delos i zyskał wielkie uznanie krytyków, Jego nagranie Messa da Requiem Verdiego z Riccardo Mutim i Chicago Symphony Orchestra zdobyło nagrodę Grammy. Artysta nagrał wczesniej niewydane arie Rossiniego z Riccardo Chailly’m i Orkiestrą Symfoniczną Mediolanu, a także Giuseppe Verdi dla Decca oraz Mszę Cherubiniego z Mutim i Bayerischer Rundfunk dla EMI Classics. Dla wytwórni Chandos nagrał Suite on Verses of Michelangelo Szostakowicza i Skąpego rycerza Rachmaninowa, oba z Gianandreą Nosedą i BBC Philharmonic. Na początku 2017 roku Abdrazakov podpisał ekskluzywny kontrakt z Deutsche Grammophon. Jego pierwszy solowy album dla Deutsche Grammophon Verdi ukazał się latem 2019 roku. Wydawnictwa DVD z udziałem artysty to Moïse et Pharaon z La Scali, Oberto z Bilbao, Norma z Parmy i Łucja z Lammermooru z Metropolitan Opera. Z okazji dwusetnej rocznicy urodzin Verdiego, w maju 2013 Abdrazakov wykonał tytułową rolę Atylli, uwiecznioną na pierwszym DVD / Blu-ray wydawnictwa Teatru Mariinskiego.
Abdrazakov urodził się w Ufie, dzisiejszej stolicy republiki Baszkirii w Rosji. Oboje jego rodzice byli artystami: matka malarką, a ojciec reżyserem. W wieku czterech lat Abdrazakov zaczął grać w produkcjach teatralnych i filmowych swojego ojca. Te wczesne doświadczenia zainspirowały go do podjęcia kariery artystycznej. Po ukończeniu Państwowego Instytutu Sztuki w Ufie wstąpił do Baszkirskiego Teatru Opery i Baletu. Pod koniec lat 90. wygrał szereg prestiżowych konkursów wokalnych: Grand Prix Moskwy im. Iriny Arkhipovej, Międzynarodowy Konkurs dla wokalistów im. Glinki, Międzynarodowy Konkurs im. Rimskiego-Korsakowa, Międzynarodowy Konkurs Eleny Obraztsovej. Zwycięstwo w Międzynarodowym Konkursie im. Marii Callas w Parmie w 2000 r. przyniosło mu międzynarodowe uznanie i zaowocowało debiutem w La Scali w następnym roku.
Ildar Abdrazakov ma własną fundację, utworzoną w celu wspierania i promowania młodych utalentowanych muzyków. Od 2018 roku corocznie organizuje festiwale w Rosji, zapraszając tam wybitnych śpiewaków na koncerty i kursy mistrzowskie. Od 2014 roku Ildar Abdrazakov jest Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowej Akademii Muzycznej im. Eleny Obraztsovej.
Występ Ildara Abdrazakova odbywa się w porozumieniu z CSAM.
Artysta nagrywa na wyłączność dla Deutsche Grammophon
W sezonie 2020/21 baryton zadebiutuje w tak ważnych teatrach jak Teatro alla Scala Milano tytułową rolą w Królu Rogerze (cover), Glasgow Scottish Opera – Książę w Skąpym rycerzu, Teatro de la Maestranza w Sewilli – Guglielmo w Cosi fan tutte, Fińska Opera Narodowa – Pajace Leoncavalla.
W sezonie 2019/2020 Mechliński powrócił do Wexford Opera Festival, gdzie wziął udział w The Veiled Prophet, wystąpił w Opera de Lyon jako Strahlbusch w nowej produkcji Irrelohe Schrekera, w Nationaltheater Mannheim jako Fillipo Maria Visconti w Beatrice di Tenda, w Filharmonii Narodowej w Warszawie w roli Ryxa w Casanovie, w Operze Poznańskiej jako Lescaut w Manon Lescaut oraz w Operze Wrocławskiej w roli Dandiniego w Kopciuszku.
Ostatnie angaże to Doktor Malatesta w Don Pasquale i Luigi w Il Bravo z Wexford Festival Opera, Foka w Czarodziejce w Opera de Lyon, tytułowa rola w Eugeniuszu Onieginie w Theater Dortmund i Opera de Toulon, Yamadori w Madame Butterfly na Glyndebourne Festival, Fritz w Die Tote Stadt w Polskiej Operze Narodowej, Raimbaud w Le Comte Ory na Dorset Opera Festival oraz Marcello w Cyganerii w gdańskiej Operze Bałtyckiej.
Mechliński współpracuje również z Operą Śląską w Bytomiu, Filharmonią Śląską, Muzeum Narodowym w Warszawie (Pałac Królikarnia) i Muzeum im. Feliksa Nowowiejskiego w Poznaniu, gdzie jest regularnie zapraszany na recitale, a także jako Fiorello w Cyruliku sewilskim, Zegar w Dziecku i czarach, III Niewolnik w Czarodziejskim flecie, Hrabia w Weselu Figara, baryton w Stabat Mater Szymanowskiego, Marcello w Cyganerii.
Mechliński posiada tytuł licencjata i magistra z wyróżnieniem poznańskiej Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego, gdzie studiował w klasie Prof. Jerzego Mechlińskiego, Prof. Iwony Kowalkowskiej i Gabrieli Klimy – Kściuczyk. Mechliński kontynuuje studia u Maestro Giorgio Zancanaro.
Urodziła się we Włoszech w mieście Senigallia. Pochodzi z polsko włoskiej rodziny – jej ojciec był Włochem, matka – Polką. Jest absolwentką filologii rosyjskiej.
Karierę sceniczną rozpoczęła w rzymskim Teatro India gdzie przez 5 lat współpracowała z dramaturżką i reżyserką Lucią Calamaro.
Po przyjeździe do Polski w sezonie 2009/10 wystąpiła w roli Matki w spektaklu „Kompleks Portnoya” według Philipa Rotha w reżyserii Aleksandry Popławskiej i Adama Sajnuka (Teatr Konsekwentny/ WARSawy) i jako Matka Farinelli w spektaklu „Farinella & Chopin” w reżyserii Natalii Babińskiej (projekt Międzynarodowego projekt Stowarzyszenie Upowszechniania Inicjatyw Kulturalnych „Sztuka Nowa”).
Występowała w roli tytułowej w spektaklu „Nina” – recitalu złożonym z 10 utworów Niny Simone połączonym z opowieścią autobiograficzną o legendarnej artystce Ninie Simone. Spektakl zrealizowany był w ramach X Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego.
W 2016 roku w warszawskim Teatrze Syrena miała miejsce premiera spektaklu „Spahgetti Poloneze” w reżyserii, ze scenariuszem Moniki Mariotti, w którym artystka kreowała główną rolę.
We wrześniu 2020 przygotowała spektakl „Szaman. Spektakl reporterski” w Teatrze WARSawy.
Grała w takich produkcjach jak „Przepis na życie”, „Sama słodycz” czy „Nie rób scen” (TVN) oraz „Druga szansa”. Prowadziła program podróżniczy emitowany w Travel Channel Polska pt. „Dziewczyna na horyzoncie”.
Monika Mariotti jest zapaloną podróżniczką. Jej pasją są języki obce, antropologia, ekologia i długie samotne wyprawy do dalekich krajów. Jest wokalistką, uwielbia tańczyć i jeździć konno.
Płynnie posługuje się sześcioma językami: polskim, włoskim, angielskim, rosyjskim, francuskim i niemieckim.
Janusz Wawrowski jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich skrzypków swojego pokolenia. Koncertował jako solista m. in. w Filharmonii Berlińskiej, Musikverein we Wiedniu, Litewskiej Filharmonii Narodowej w Warszawie, Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, De Doelen w Rotterdamie, Tel Aviv Music Center, Seoul Arts Center czy Teatro Teresa Carreῆo w Caracas. Gościł też na wielu renomowanych festiwalach – Chopin i Jego Europa, Salzburger Festspiele, Hemsing Festival, Festiwalu Muzyki Polskiej w Krakowie, Festiwalu Prawykonań, Bebersee Festival oraz na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej w Ede w Holandii. Specjalnie dla niego utwory skrzypcowe napisali Norbert Palej, Tomasz Opałka, Marcin Markowicz i Albena Petrovic.
Za wybitną działalność artystyczną i społeczną został uhonorowany przez Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaczeniem Zasłużony dla Kultury Polskiej. Jest również laureatem nagrody Akademii Fonograficznej Fryderyk 2017 i 2019. Na swoim koncie ma również nominację do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Osobowość Roku” 2018. Występował na zaproszenie trzech Prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przewodniczącego Komisji Europejskiej José Manuel Barroso.
Urodził się w Koninie. Jest absolwentem i wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności doskonalił pod okiem profesora Mirosława Ławrynowicza, profesora Yaira Klessa oraz Salvatore Accardo. Już jako młody student Janusz Wawrowski zachwycał publiczność i krytykę wykonywaniem wszystkich 24 Kaprysów Niccolò Paganiniego podczas jednego koncertu, co pozostaje umiejętnością unikalną w skali światowej.
Tylko w latach 2018-2020 solista został zaproszony do wszystkich renomowanych orkiestr i sal w Polsce, w tym do Filharmonii Narodowej, Sinfonii Varsovii, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, Filharmonii Szczecińskiej, Narodowego Forum Muzyki, TWON, Filharmonii Łódzkiej, Filharmonii Krakowskiej i innych. Jako solista wystąpił także z Orkiestrą Symfoniczną Litewskiej Filharmonii Narodowej, Stuttgarter Philharmoniker, Orkiestrą Teatru Wielkiego w Pradze, zagrał również szereg recitali i koncertów kameralnych w Polsce, Japonii, Korei Południowej, Luxemburgu, Kanadzie, Francji, Wielkiej Brytanii czy Chinach. W sezonie 2019/2020 wziął udział w tournée Orkiestry Symfonicznej Narodowego Forum Muzyki pod kierownictwem Giancarlo Guerrero w Stanach Zjednoczonych, obok Piotra Anderszewskiego i Midori Goto. Zagra również solo z Hamburger Symphoniker w Elbphilharmonie w Hamburgu oraz, wraz z Linusem Rothem, w Wigmore Hall w Londynie.
W swojej karierze artysta współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami, wśród których znaleźli się: Conrad van Alphen, Łukasz Borowicz, Gabriel Chmura, Mykola Diadiura, Agnieszka Duczmal, Jacek Kaspszyk, Jerzy Maksymiuk, Tomáš Netopil, Juozas Domarkas, Daniel Raiskin, Ramon Gamba i Antoni
Wit. Dokonał wielu premier koncertów skrzypcowych: Maxa Richtera i Sukhi Kanga (polskie premiery) oraz prapremiery L.A. Concerto Tomasza Jakuba Opałki i premierowego nagrania koncertu skrzypcowego Óneiros Dariusza Przybylskiego. Nagrał również muzykę Jana A. P. Kaczmarka do hollywoodzkich filmów Evening (reż. Lajos Koltai) oraz Get low (reż. Aaron Schneider).
Istotnym polem działalności Janusza Wawrowskiego jest interpretacja i badania nad muzyką polską, którą stara się od wielu lat przybliżać publiczności jako pomysłodawca i dyrektor artystyczny międzynarodowych festiwali – Muzyka na szczytach (2009-2010) i Muzyczne przestrzenie (od 2011). Odkrywanie i wykonywanie zapomnianych utworów znakomitych rodzimych kompozytorów – Karola Lipińskiego, Zygmunta Noskowskiego, Ludomira Różyckiego czy Mieczysława Karłowicza jest wielką pasją artysty. Opracowana pod jego kierownictwem, wiernie odtworzona na podstawie oryginału orkiestracji wersja Koncertu Skrzypcowego Ludomira Różyckiego jest dostępna w katalogu PWM.
Janusz Wawrowski współpracuje z międzynarodową wytwórnią fonograficzną Warner Music w ramach wieloletniego kontraktu artystycznego, którego wynikiem jest pięć do tej pory wydanych albumów.
W 2014 roku, we współpracy z pianistą Jose Gallardo, powstała „Aurora” z muzyką Karola Szymanowskiego, Witolda Lutosławskiego, Maurice’a Ravela i Eugène’a Ysaÿe’a. Płyta w krótkim czasie zdobyła uznanie fachowej prasy muzycznej na świecie. Znakomite recenzje ukazały się m.in. w magazynie Strings, Strad, Pizzicato i Huffington Post, a także w prasie polskiej.
Sukces wydanych w 2007 przez CD Accord „Kaprysów Paganiniego” sprawił, że Warner Classics powtórzył ich międzynarodowe wydanie pod angielskim tytułem „Paganini Cappricios” w roku 2016. „Wawrowski troskliwie i wiernie wydobywa ukrytą pod kaskadami nut myśl Paganiniego, zarówno w warstwie strukturalnej, jak i dramatycznej. Grając perfekcyjnie technicznie (…) jednocześnie wydobywa nieskończoną głębię i piękno tych miniatur” – pisał The Strings Magazine.
W październiku tego samego roku ukazała się płyta „Sequenza”, która zawiera utwory m.in. Luciano Berio, Krzysztofa Pendereckiego i Eugène’a Ysaÿe’a. Płyta otrzymała 4* w brytyjskim „The Guardian” a Janusz Wawrowski wykonał wybrane utwory na żywo w BBC3. Album został nagrodzony Fryderykiem 2017 w kategorii recital solowy.
Na jesieni 2017 ukazał się pierwszy album symfoniczny artysty „Brillante ”nagrany wraz z Stuttgarter Philharmoniker pod batutą Daniela Raiskina z II Koncertem Skrzypcowym H. Wieniawskiego oraz Fantazją Szkocką M. Brucha.
Najnowsza płyta Janusza Wawrowskiego, nagrana wspólnie z Jose Gallardo, prezentuje najpiękniejsze polskie utwory na skrzypce i fortepian. „Hidden Violin”to sposób uczczenia przez Wawrowskiego 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę oraz udostępnienia mu niezwykłego instrumentu.
Janusz Wawrowski, dzięki uprzejmości Romana Ziemiana, występuje skrzypcach Antonio Stradivariego zbudowanych w 1685 r. Jest to pierwszy i jedyny tej klasy instrument w powojennej Polsce.
ukończył studia w klasie prof. Jerzego Artysza w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Artysta jest laureatem Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Śpiewak. W 2011 roku zajął II miejsce podczas Gianni Bergamo Classic Music Award – Countertenor Competition. W tym samym roku, stał się członkiem Studia Operowego przy Operze w Zurychu.
Na scenie operowej zadebiutował w 2004 roku jako Otton w Koronacji Poppei C. Monteverdiego wystawionej w Warszawskiej Operze Kameralnej, z którą to instytucją związał się po ukończeniu studiów. Współpracował także z Operą i Filharmonią Podlaską, Teatrem Wielkim – Operą Narodową i Operą Bałtycką w Gdańsku. Na scenie prezentował się zarówno w repertuarze barokowym (m.in. partia tytułowa w Orlando, Goffreda w Rinaldo i Tolomea w Juliuszu Cezarze w Egipcie), klasycznym (Cherubin w Weselu Figara, Ramiro w Rzekomej ogrodniczce, Farnace w Mitrydates, król Pontu, Askaniusz w Askaniuszu w Albie) i dziewiętnastowiecznym (rola tytułowa w Tankredzie), jak i współczesnym (role tytułowe w Polieukcie Z. Krauzego i Ja, Kain E. Pałłasza oraz Gościa w Luci mie traditrici S. Sciarrino). Jako solista Studia Operowego w Zurychu wystąpił w tamtejszym teatrze w roli Oberona w operze Sen nocy letniej.
W latach 2017-2020 Jan Jakub Monowid, wystąpił w Warszawskiej Opery Kameralnej w światowej premierze opery Tango na podstawie dramatu S. Mrożka, do której muzykę skomponował M. Dobrzyński oraz na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku w światowej prapremierze opery Sąd Ostateczny K. Knittla. W Warszawskiej Operze Kameralnej zaśpiewał także partie Annio w Łaskawości Tytusa, tytułową partię w Imeneo oraz Cherubina w Weselu Figara. Powrócił także jako Gość w operze Luci mie traditrici S. Sciarrino na festiwalu Dni Nowej Opery w Ostrawie w Teatrze Antonina Dworzaka. Na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi wystąpił jako Koń-Marynarz w prapremierze opery Człowiek z Manufaktury R. Janiaka. Zadebiutował w partii Ottona w Agrippinie na Festiwalu Oper Barokowych Dramma per musica w Warszawie. Wykonał też role tytułowe w prapremierach oper Drach A. Nowaka na festiwalu Auksodrone oraz Anhelli D. Pyrzybylskiego w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
Angaże solisty w sezonie 2020/2021 to partie wewnętrznego głosu Dantego w światowej premierze opery Inferno Lucii Ronchetti w Operze we Frankfurcie nad Menem, główna rola w operze japońskiej kompozytorki Keiko Fujiie Vermilion Calm, skomponowanej specjalnie na głos Jana Jakuba Monowida, oraz partia Ramiro w premierowej produkcji Rzekomej ogrodniczki na scenie Polskiej Opery Królewskiej.
Artysta wziął udział w nagraniu unikatowych kolekcji muzyki polskiego baroku – dzieł wszystkich Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego i Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego, wydanych przez Fundację „Pro Musica Camerata”, oraz w nagraniu opery Juliusz Cezar w Egipcie, zarejestrowanej podczas spektakli w Warszawskiej Operze Kameralnej. Artysta ma także w swoim dorobku nagrania muzyki współczesnej, m.in. Sonetów na kontratenor i orkiestrę symfoniczną M. A. Dalbaviego, And Farewell Goes Out Sighing G. Kanchelego na ten sam skład, Lamentacji i Brewiarza Z. Penherskiego na sopran męski i kwartet smyczkowy oraz Siedem sonetów Michelangelo B. Brittena i Sonetów Szekspira P. Mykietyna.
Collegium 1704 & Collegium Vocale 1704
Praska orkiestra barokowa Collegium 1704 i praski zespół wokalny Collegium Vocale 1704 powstały w 2005 r. z inicjatywy dyrygenta Václava Luksa na potrzeby projektu Bach – Praga – 2005. Projekt ten zapoczątkował ich współpracę z Międzynarodowym Festiwalem Muzycznym Praska Wiosna. Od 2007 r., po wielkim sukcesie Missa votiva Zelenki we Francji, Collegium 1704 regularnie gości na europejskich festiwalach.
W 2008 r. artyści zapoczątkowali serię koncertów Muzyczny Most Praga – Drezno, która jest kontynuacją bogatych tradycji kulturowych tych dwóch miast. Współpraca z tak wybitnymi solistami jak Magdalena Kožená, Vivica Genaux i Bejun Mehta zaowocowała w 2012 r. drugą serią koncertów o nazwie Collegium 1704 w Rudolfinum (poprzednio Baroque Opera Stars), które odbywały się w Sali im. Dvořáka w praskim Rudolfinum. Od jesieni 2015 te dwie serie koncertów zostały połączone w jeden sezon koncertowy odbywający się w Pradze i Dreźnie.
Po międzynarodowym sukcesie wykonania opery Rinaldo Händla w 2009 r., rok 2013 zespoły poświęciły odkrywaniu dzieł czeskiego kompozytora Josefa Myslivečka. Wykonanie jego opery L’Olimpiade przez Collegium 1704, które można było zobaczyć w Pradze, Caen, Dijon, Luksemburgu i Theater an der Wien, zostało nominowane do Międzynarodowej Nagrody Operowej.
Projekty koncertowe zespołów to m.in. występy podczas Salzburger Festspiele w 2015 i 2016 r., koncerty w Filharmonii Berlińskiej, Theater an der Wien, Konzerthaus Wien, Concertgebouw w Amsterdamie, Wigmore Hall, Wersalu, podczas Festiwalu w Lucernie, Festiwalu Chopin i jego Europa oraz występy w charakterze zespołu rezydującego podczas prestiżowych festiwali OudeMuziek Utrecht oraz Bachfest Leipzig.
Koncerty na żywo i nagrania zespołów są transmitowane przez wiele stacji radiowych i telewizyjnych w całej Europie.
W 2014 r. Collegium 1704 i Václav Luks współpracowali z Bejunem Mehtą przy nagraniu DVD opery Glucka Orfeusz i Eurydyka oraz filmu dokumentalnego BBC 2 zatytułowanego Mozart in Prague, w którym wystąpił Rolando Villazón. Nagrania zespołu zrealizowane dla wytwórni Accent, Zig-Zag Territoires oraz Supraphon zyskują zawsze uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków muzycznych (otrzymały m.in. nagrodę Diapason d’Or, wyróżnienie Coup de Coeur przyznawane przez TV Mezzo, nominację do nagrody magazynu „Gramophone”). We wrześniu 2013 r. wydane zostało długo oczekiwane nagranie Mszy h-moll Bacha, w 2016 ukazało się pierwsze na świecie nagranie Missa divi Xaverii J.D. Zelenki dla wytwórni Accent.
Warto wspomnieć o polskim dziele w dorobku fonograficznym Collegium 1704 . W 2019 roku premierę miało nagranie Cudu mniemanego, czyli Krakowiaków i górali czesko-polskiego kompozytora Jana Stefaniego z librettem Wojciecha Bogusławskiego-ojca polskiej opery narodowej
Rok 1704 stanowiący element nazwy zespołów to ważny rok dla Jana Dismasa Zelenki, kompozytora tak niezwykle istotnego dla zespołu. W sierpniu 1704 w Kościele św. Mikołaja w Pradze odbyło się wykonanie jezuickiego dramatu muzycznego Zelenki – Via laureata. Brakuje materiałów o wcześniejszej aktywności Zelenki, więc wydarzenie to symbolizuje pojawienie się jednej z najznakomitszych postaci muzyki XVIII w. na scenach Europy.
Producent i publicysta muzyczny, Dyrektor Artystyczny Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia w Gdańsku – Radia Gdańsk S.A, pomysłodawca i dyrektor Gdańskiego Festiwalu Muzycznego. Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Śliwińskiego. Ukończył również studia podyplomowe w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Laureat i obecnie także juror międzynarodowych konkursów radiowych m.in. Shanghai International Radio Music Festival, Deutsche Welle World Music Award .
Oprócz działalności radiowej, stałej współpracy z innymi mediami oraz organizatorami najważniejszych wydarzeń artystycznych w kraju zajmuje się również animacją kultury w regionie za co uhonorowano go m.in. nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dwukrotnie Pomorską Nagrodą Artystyczną, nagrodą „ Splendor Gedanensis”, Medalem Mściwoja.
Krytyk filmowy i youtuber, redaktor naczelny Magazynu Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, autor audycji RACZEK MOVIE w Radiu Nowy Świat, kurator kolekcji pereł światowego kina na internetowej platformie entclick.com. Wcześniej m.in. kierownik literacki Zespołu Filmowego „Oko”, redaktor naczelny PLAYBOYA i miesięcznika FILM, dyrektor kanałów telewizyjnych nfilmHD oraz wicedyrektor TVP2. Razem z Zygmuntem Kałużyńskim stworzył nadawany przez kilkanaście lat cykl filmowy „Perły z lamusa” w TVP2. Autor 15 książek o filmie i telewizji oraz 3 płyt z muzyką filmową. Laureat Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego, Wiktora i Nagrody PISF za popularyzowanie filmu w telewizji.
wieloletni krytyk muzyczny i publicysta dziennika „Rzeczpospolita”, felietonista Onetu, publikuje również w „Ruchu Muzycznym” oraz w miesięczniku „Teatr”. Był wykładowcą na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk politycznych UW, redaktorem naczelnym kwartalnika „Scena Operowa”, sekretarzem artystycznym Teatru Narodowego, autor „Przewodnika operowego” i innych publikacji książkowych: „Dziesięciu tańczących facetów”, „Dziesięć tańczących kobiet”, „Prywatny alfabet śpiewaków”, „Twarze Wotana”, „Gawędy o operze”.
Dziennikarka
Urodzona 25. kwietnia 1972 we Wrocławiu, zdała maturę w XIV LO im. Polonii Belgijskiej tamże.
Absolwentka Amerykanistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1995, summa cum laude), ukończyła również studia w Katedrze Iberystyki UW.
Od 1995 dziennikarka w TVP2. Autorka, współautorka i prowadząca programy: Kulty popkultury (1996-1997), Teleadwokat, Magazyn Konsumentów Kultury „Bazar” (z Mirkiem Pęczakiem), Strefa otwarta (ze Steffenem Moellerem i Kubą Zańczakiem), oraz programy o tematyce europejskiej: Europejczycy (2000-2001), Witaj Europo (2002) i Europa da się lubić (2003-2008). Jurorka programu Supertalent w TVP2 wspólnie z Katarzyną Figurą, Bogusławem Kaczyńskim i Wojciechem Cejrowskim.
Była i jest gospodynią Pytania na śniadanie w TVP2 w latach 1999-2000 (z Tomaszem Raczkiem) i 2006-2007 (z Przemysławem Babiarzem i Michałem Gulewiczem), ze Zbigniewem Zamachowskim (marzec-czerwiec 2013) oraz Tomaszem Wolnym (od października 2014.).
W latach 2006-2008 redaktor naczelna miesięcznika Zwierciadło. W 2008 roku ukazała się książka będąca zbiorem jej wywiadów z najwybitniejszymi postaciami polskiej kultury i życia publicznego zatytułowana „Lubię być Polakiem”.
Wywiady publikowane były na łamach Zwierciadła w latach 2006-2008.
Autorka książek: “Pożegnanie z Anglią” (która zawiera obserwacje obyczajowości i mentalności Wyspiarzy z perspektywy młodej matki, emigrantki z Polski), “Polki na bursztynowym szlaku” (historia podróży Moniki Richardson i fotografki, Lidii Popiel, ambasadorek polskiego bursztynu, starorzymskim szlakiem bursztynowym, z Rzymu do Gdańska) i „Moja Europa da się lubić” (anegdoty i ciekawostki o uczestnikach oraz kulisy programu Europa da się lubić).
Od wielu lat prowadzi jednorazowe i cykliczne gale, uroczystości telewizyjne, festiwale, konferencje prasowe, m.in. Festiwal w Sopocie, Złote Kaczki, Kryształowe Zwierciadła, Wiktory, Róże Gali, Viva Najpiękniejsi, Sylwester w Dwójce, otwarcie największych na świecie targów turystyki ITB Berlin, etc.
Laureatka nagród: Nagroda Klubu Publicystyki Międzynarodowej 2003, Europejski Ekran 2004, Telekamera 2005, Medal Europejski 2005, Trendy Elle 2005 w kategorii „Najbardziej stylowa osobowość telewizyjna”, nominowana do Wiktorów w latach 2004, 2005 i 2006.
Jest moderatorką konferencji biznesowych na szczeblu rządowym i w ramach struktur europejskich w krajach Morza Bałtyckiego, między innymi Business Development Forum (z siedzibą w Danii), dla którego prowadziła szczyt państw nadbałtyckich: w Helsinkach 2006, Tallinie 2007 i Kopenhadze 2008, oraz Globe Forum (z siedzibą w Szwecji), szczyt w Sztokholmie w 2005, 2006, 2007 i 2008 roku.
Prowadzi imprezy o charakterze zamkniętym i otwartym, dla dużych i małych firm z wielu branż. Współpracowała między innymi z: Central and Eastern European Quality Awards and Insight Forum, PZU, Allianz Polska, Commercial Union, AIG, AXA, ING Polska, Pekao S.A., Citibank Handlowy, Volkswagen Bank Polska, Orange Polska, Basell, Orlen, Enterprise Investors, Mastercard, Toyota Motor Polska, Macro, Carrefour, Netia, Motorola, Ericsson, Henkel, Generali TU, Polska Organizacja Turystyczna.
Jest trenerem biznesowym w zakresie sztuki prezentacji i autoprezentacji, oddychania przeponowego, emisji głosu, dykcji i poprawnej artykulacji.
Wielokrotnie prowadziła imprezy o charakterze charytatywnym. Mówi płynnie po angielsku i hiszpańsku.
