MENU
VI edycja
2016
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
To tak, jakby wróciły dawne dni świetności bel canta – z największymi nazwiskami: Sills, Sutherland i Callas – znów niesamowite, niezapomniane – tak napisało Aleksandrze Kurzak „Opera Magazine”.
Aleksandra Kurzak w wieku 7 lat rozpoczęła naukę gry na skrzypcach i fortepianie. Ukończyła wydział wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Laureatka konkursów wokalnych w Warszawie, Helsinkach, Barcelonie i Kantonie, jeszcze podczas studiów zadebiutowała jako Zuzanna w Weselu Figara na scenie Opery Wrocławskiej, u boku swojej mamy i nauczycielki Jolanty Żmurko w roli Hrabiny.
W wieku 27 lat wystąpiła w dwóch najbardziej prestiżowych teatrach operowych świata. Rola Olimpii w Opowieściach Hoffmanna w Metropolitan Opera zdobyła wielkie uznanie wśród nowojorskich krytyków muzycznych, którzy jednogłośnie wypowiadali się na łamach prasy o sensacyjnym debiucie polskiej śpiewaczki. Z równie przychylnym odbiorem artystka spotkała się również jako Aspasia w londyńskim przedstawieniu Mitridate, re di Ponto w Royal Opera House (Covent Garden).
Aleksandra Kurzak powróciła do MET, występując w roli Blondy w Uprowadzeniu z Seraju, Gildy w Rigoletto, Gretel w operze Jaś i Małgosia oraz ostatnio jako Adina w Napoju Miłosnym – i ponownie została bardzo entuzjastycznie przyjęta przez krytyków muzycznych i publiczność. Artystka regularnie powraca również do Opery Królewskiej w Londynie, która stała się niemal jej macierzystym teatrem. Wystąpiła tam także jako Norina w Don Pasquale, Adina w Napoju miłosnym, Zuzanna, a także jako tytułowa Matylda w Matilde di Shabran, Donna Fiorilla w Turku w Italii, Rozyna w Cyruliku sewilskim oraz Gilda.
Aleksandra Kurzak regularnie występuje na najważniejszych scenach i estradach świata: Teatro alla Scala w Mediolanie (Gilda, Zuzanna, Hrabina w Le comte Ory), Seattle Opera (Łucja z Lammermoor), Wiener Staatsoper (Rozyna, Adina, Zuzanna, Violetta w Traviacie, Marie w Córce pułku), Bayerische Staatsoper w Monachium (Kleopatra w Juliuszu Cezarze, Adela w Zemście nietoperza, Rozyna, Donna Fiorilla), Teatro Massimo w Palermo (Norina), Welsh National Opera w Cardiff (Aspasia),Théâtre du Capitole w Tuluzie (Gilda), Theater an der Wien (Donna Anna w Don Giovannim, Amenaide w Tancredzie), Palau de les Arts Reina Sofía w Walencji (Adina), Lyric Opera House w Chicago (Blonda), Staatsoper w Berlinie (Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie), w Operze w Helsinkach (Gilda), podczas Salzburger Festspiele (Anusia w Wolnym strzelcu, Donna Anna), w Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie (Carmina Burana), Teatro La Fenice w Wenecji (Donna Anna), Teatro Regio di Torino (Violetta), Teatro Regio di Parma (Gilda), Gran Teatre del Liceu w Barcelonie (Adina), w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie (Hanna w Strasznym dworze, Gilda, Violetta, Łucja), Teatro Real w Madrycie (Zuzanna, Marie), Arena di Verona (Rozyna, Julia w Romeo i Julii, Gilda), Los Angeles Opera (Fiordiligi w Così fan tutte),San Francisco Opera (Gilda) czy Opera Paryska (Adina w Napoju Miłosnym).
Aleksandra Kurzak jako pierwsza Polka w historii wokalistyki podpisała ekskluzywny kontrakt z firmą fonograficzną DECCA. W sierpniu 2011 roku ukazał się jej pierwszy solowy album Gioia!, który osiągnął status platynowej płyty. Kolejne albumy artystki to Bel Raggio z ariami Rossiniego oraz Hej, kolęda! z najpiękniejszymi polskimi kolędami (złota płyta). Natomiast album Pieśni Fryderyka Chopina dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina otrzymał prestiżowe wyróżnienie Diapason d’or.
Aleksandra Kurzak otrzymała dwukrotnie stypendium Ministra Kultury i Sztuki, a także stypendium fundacji Crescendum Est – Polonia Aleksandra Gudzowatego. Za swoje osiągnięcia została uhonorowana nagrodami Prezydenta Wrocławia, Wojewody Dolnośląskiego oraz Ministra Kultury i Sztuki. Jest także laureatką nagrody Akademii Telewizyjnej Wiktor oraz nagrody TVP Kultura Gwarancja Kultury. W 2009 roku uzyskała tytuł doktora sztuki.
W 2015 roku otrzymała International Opera Award 2015 oraz została laureatką Bachtrack Opera Award jako najlepsza śpiewaczka mijającego sezonu za rolę Donny Fiorilli w Royal Opera House.
W tym samym roku za zasługi dla kultury polskiej została odznaczona przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi.
W maju 2016 roku uhonorowana została przez TVP Polonia nagrodą za promowanie kultury polskiej w Polsce i zagranicą.
Michael Schneider jest postrzegany jako muzyk o wielu obliczach.
Artysta dał się poznać melomanom z całego świata nie tylko jako wirtuoz fletu prostego, ale także fletu poprzecznego, będąc zarówno solistą, jak i członkiem zespołu muzyki kameralnej Camerata Köln.
Jako dyrygent La Stagione Frankfurt, orkiestry specjalizującej się w grze na instrumentach historycznych, koncertuje i realizuje produkcje obejmujące repertuar muzyki symfonicznej oraz oratoria i opery pochodzące z epoki baroku i klasycyzmu.
Początki jego profesorskiej kariery sięgają 1980 r., gdy zaczął wykładać na dawnej Hochschule Der Künste w Berlinie, obecnie znanej jako Universität der Künste. W 1983 przeszedł do Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, gdzie sprawuje pieczę nie tylko nad zajęciami poświęconymi fletowi prostemu, ale także nad wydziałem muzyki dawnej, którego jest założycielem.
Blisko 100 nagrań płytowych, na które składają się muzyka kameralna, muzyka symfoniczna, kantaty, oratoria i opery sięgające od okresu baroku do klasycyzmu najlepiej odzwierciedlają jego ponad trzydziestoletnią twórczość artystyczną.
Do jego ostatnich projektów należą m.in. kompletne wydanie koncertów na instrumenty dęte Telemanna (osiem płyt CD), na których występuje jako solista i dyrygent oraz nagranie trzech płyt z nigdy niepublikowanymi barokowymi koncertami na flet prosty (wytwórnia cpo).
Schneider sporadycznie wyraża swoje poglądy za pośrednictwem artykułów i recenzji na łamach różnych magazynów (współpracownik magazynu Tibia wydawanego przez Moeck Verlag).
W 2000 r. Michael Schneider otrzymał od władz miasta Magdeburg Nagrodę Telemanna za zasługi związane z upowszechnianiem twórczości Georga Philippa Telemanna.
Karl Kaiser był studentem uniwersytetów muzycznych w Kolonii i Münster. Równolegle studiował również teologię, filozofię i muzykologię na uczelniach w Bonn i Kolonii, by ostatecznie obrać ścieżkę profesjonalnego muzyka. Od tego czasu wypracował swoją pozycję w świecie sztuki nie tylko jako wybitny solista, kameralista i muzyk orkiestrowy w dziedzinie wykonawstwa historycznego, ale także jako pedagog.
Po wielu zróżnicowanych oraz inspirujących doświadczeniach w różnych orkiestrach i zespołach muzyki dawnej, Karl Kaiser skupia się obecnie na paru dopełniających się wzajemnie zespołach. Od 28 lat należy do orkiestry barokowej Freiburger Barockorchester, w której pełni przede wszystkim rolę flecisty. Jako członek tej grupy grał w największych salach koncertowych świata.
Od blisko 30 lat koncertuje na całym świecie z Camerata Köln jako flecista, mając na koncie przeszło 50 nagrań płytowych, w większości z repertuarem kameralnej muzyki barokowej, jak i wczesnego klasycyzmu.
Karl Kaiser dał się również poznać jako jeden z założycieli frankfurckiej orkiestry La Stagione pod kierownictwem Michaela Schneidera, a także jako solista zaangażowany w nagrania z koncertów fletowych Telemanna, Abela i Holzbauera.
Jako pełen entuzjazmu pedagog Kaiser ma zainteresowania o szerokim zakresie. Pełni on funkcję profesora w dziedzinie fletów historycznych i praktyki wykonawczej w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main oraz Die Hochschule für Musik Freiburg. Z regularną częstotliwością prowadzi wykłady i kursy mistrzowskie dotyczące osiemnastowiecznej praktyki wykonawczej. Zasłynął także jako autor książki „Basiswissen Barockmusik” („Podstawowa wiedza o muzyce barokowej”), wydanej przez Con Brio Verlag. Karl Kaiser postrzega swoją działalność naukowo-dydaktyczną jako ujętą w szerokim kontekście, który wykracza poza tradycyjne kształcenie umiejętności.
Urodzona 10 października 1991 roku w Bielsku-Białej w rodzinie z tradycjami muzycznymi. Od 7 roku życia uczyła się gry na flecie w klasie Doroty Parzyk w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. S. Moniuszki w Bielsku-Białej. Później studentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fletu Elżbiety Dastych-Szwarc oraz Agaty Igras-Sawickiej. Uzyskała dyplom licencjacki z wyróżnieniem. Odbierała naukę od tak renomowanych pedagogów jak: Andras Adorjan, Walter Auer, Samuel Coles, David Dolan, Carsten Eckert, Pierre Yves-Artaud oraz Andrea Lieberknecht.
Antonina była beneficjentką wielu programów stypendialnych, w tym stypendium Fundación Albeniz – Fundación María Cristina Masaveu Peterson w Hiszpanii (2013-2015), stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego “Młoda Polska” (2010), stypendium za osiągnięcia artystyczne Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007/2008 oraz 2005/2006), potrójna laureatka”Otwartej Filharmonii Agrafki Muzycznej” (2009, 2008, 2006).
Jest również laureatką konkursów międzynarodowych: Druga Nagroda w Bukareszcie – XV International Music Competition 2008, Trzecia Nagroda w Macedonii – „Ochrid Pearls 2009″. Antonina jest również zwyciężczynią wielu ogólnopolskich konkursów, takich jak: Pierwsza Nagroda w Sochaczewie – IX Ogólnopolski Wiosenny Festiwal Fletowy 2010, Pierwsza Nagroda w Bydgoszczy – „Miniatura 2009″ oraz „Miniatura 2007″, Pierwsza Nagroda we Wrocławiu – I Ogólnopolski Konkurs Instrumentów Dętych dla uczniów szkół muzycznych II stopnia, Pierwsza Nagroda w Szczecinku – XXXII Konkurs Młodego Muzyka 2006.
Jako solistka Antonina grała między innymi z Silesian Chamber Orchestra pod batutą Maji Metelskiej w Katowicach oraz występowała z poważanymi muzykami takimi jak Hansjorg Schellenberger (2012) i Siegfried Mauser (2011).
W latach 2010-2013 Antonina była członkiem Orkiestry Symfonicznej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
W 2013 roku rozpoczęła naukę w Escuela Superior de Musica de Reina Sofia w klasie fletu Prof. Jacques’a Zoon’a i otrzymała stypendium od Fundacion Albeniz w Madrycie. W trakcie pobytu w Madrycie była członkiem kwintetu dętego: Quinteto Reicha, z którym koncertowała i uczestniczyła w festiwalach na terenie Hiszpanii. Była pierwszym fletem Orquesta Sinfónica Freixenet pod batutą Victor Pablo Perez oraz na tej samej pozycji grała w Sinfonietta ESMRS (dyrygenci: Peter Eötvös, Stefan Asbury). Wraz z Sinfonietta ESMRS nagrywała dla hiszpańskiej telewizji RTVE.
Poza muzyką pasją Antoniny jest jeździectwo. Startuje w wielu ogólnopolskich i międzynarodowych zawodach. W 2007 roku zdobyła tytuł vice – mistrza Polski w skokach przez przeszkody w kategorii Junior Młodszy.
Wśród wiodących zespołów muzyki dawnej stałe miejsce w międzynarodowym życiu muzycznym zdobyła założona w 1988 roku orkiestra LA STAGIONE FRANKFURT.
Pod kierunkiem swego założyciela Michaela Schneidera LA STAGIONE FRANKFURT realizuje opracowywane indywidualnie projekty tematyczne w dziedzinie muzyki operowej, oratoryjnej i symfonicznej. Koncentruje się przy tym na muzyce XVII i XVIII wieku i jej wybitnych przedstawicielach, jak J. S. Bach, G. Ph. Telemann, G. Fr. Händel, J. Haydn i W. A. Mozart. Ale obok tych wielkich nazwisk wciąż jeszcze można odkryć wiele znakomitej muzyki mniej znanych kompozytorów. Odnajdywanie i wykonywanie tych zapomnianych arcydzieł szczególnie leży orkiestrze i jej szefowi Michaelowi Schneiderowi na sercu.
Czasem LA STAGIONE FRANKFURT robi wypady w wiek XX, wykonując na przykład podczas Kasseler Musiktage 2003, czy Dni Muzyki Dawnej w Herne 2005 kompozycję Karlheinza Stockhausena „Tierkreis“ (Zodiak).
LA STAGIONE FRANKFURT regularnie gości na wielkich festiwalach muzyki dawnej i w europejskich salach koncertowych (Concertgebouw Amsterdam, Festival Oude Muziek Utrecht, Konzerthaus i Musikverein Wiedeń, Palau Barcelona, Palais des Beaux-Arts Bruksela, Festiwale Händlowskie w Getyndze i Halle, Würzburger Mozartfest, Gasteig Monachium, Frauenkirche Dresden, Scala di Milano, Lufthansa Festival Londyn, Haydn Festspiele Eisenstadt, Spring Festival Budapeszt i inne.
Ponad 30 płyt CD, nagranych przez LA STAGIONE FRANKFURT w ciągu ostatnich 20 lat, doskonale ilustruje rozwój zespołu, wielką różnorodność repertuaru i wysoki poziom artystyczny. Za nagranie symfonii F. I. Becka orkiestra otrzymała „Nagrodę Niemieckich Krytyków Fonograficznych 4/2004“, a nagranie „Zauberwald“ („La foresta incantata”) F. Geminianiego zostało nagrodzone Classica Award. Najnowsze wyróżnienie to Prelude Classical Music Award 2007.
