MENU
IV edycja
2014
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Urodził się w 1972 roku w Gdyni. W roku 1996 z wyróżnieniem ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno – operowej prof. Bogusława Madeya.
Od stycznia 1997 do kwietnia 2011 roku pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Białostockiej, a następnie, od 2005 roku, Opery i Filharmonii Podlaskiej.
Artysta prowadzi ożywioną działalność koncertową współpracując z orkiestrami filharmonicznymi w kraju. Występuje także na wielu estradach świata – w USA, Wielkiej Brytanii, Korei, Meksyku, Maroku, Hiszpanii, Estonii, Finlandii, Litwie, Łotwie, Ukrainie, Rosji, Białorusi, Niemczech, Szwecji, Francji, Belgii i Portugalii.
Jest także dyrektorem artystycznym i dyrygentem Warszawskiej Orkiestry „Filharmonia” oraz dyrygentem gościnnym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie.
Wraz z Orkiestrą Opery i Filharmonii Podlaskiej zrealizował liczne tournées zagraniczne. W sierpniu 2005 roku z pianistą Stanisławem Drzewieckim wystąpił w Parlamencie Europejskim w Brukseli w koncercie inaugurującym obchody 25-tej rocznicy powstania „Solidarności”. W czerwcu 2006 roku poprowadził wykonanie „Jutrzni” Krzysztofa Pendereckiego w Smolnym Soborze w Sankt Petersburgu z udziałem solistów i chórów rosyjskich. W 2009 roku wystąpił w Berwald Halle w Sztokholmie i siedzibie Orkiestry Symfonicznej w Goeteborgu. W grudniu 2009 roku Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej pod jego batutą zagrała koncerty w Wielkiej Brytanii, gdzie w ramach obchodów Roku Polskiego „Polska ! Year”, wystąpiła w londyńskiej Cadogan Hall, a także w Royal College of Music.
Artysta często włącza do swoich programów koncertowych utwory polskich kompozytorów, w tym dzieła twórców mniej znanych, tworzących na emigracji. Jego nagrania dzieł Aleksandra Tansmana i Zygmunta Stojowskiego spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem w kraju (nominacje do Fryderyków) i za granicą (płyta z utworami Stojowskiego w lutym 2009 otrzymała prestiżową nagrodę Editor’s Choice Gramophone).
Marcin Nałęcz-Niesiołowski posiada bogaty dorobek fonograficzny. Dokonał też szeregu nagrań radiowych i telewizyjnych oraz muzyki filmowej (m.in. M. Zielińskiego, W. Pawlika, J.A.P. Kaczmarka). Drugim torem jego zainteresowań i działalności artystycznej jest śpiew solowy, który ukończył w Akademii Muzycznej w Łodzi pod kierunkiem prof. Leonarda Andrzeja Mroza.
Artysta jest laureatem wielu nagród i wyróżnień – otrzymał m.in. nagrodę Ministra Kultury „Ad Astra” ufundowaną dla młodych, utalentowanych twórców kultury (2001), Srebrny Krzyż Zasługi za wkład do rozwoju kultury narodowej i osiągnięcia w pracy zawodowej (2004) oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006).
W 2007 roku w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie uzyskał stopień doktora nauk muzycznych, a następnie w 2010 roku doktora habilitowanego.
Rodrigo Tomillo pochodzi z Sewilli (Hiszpania). Studiował dyrygenturę i fortepian w Sewilli, Paryżu i w Wyższej Szkole Muzycznej we Frankfurcie nad Menem, którą ukończył z wyróżnieniem. Współpracował jako asystent z Lotharem Zagroskiem w Operze Państwowej w Berlinie, Yakovem Kreizbergiem w Operze Komicznej w Berlinie, Markusem Stenzem w Operze w Kolonii i Paolo Carignanim w Operze we Frankfurcie.
W latach 2007-2017 Rodrigo Tomillo był zaangażowany jako dyrygent w Pfalztheater w Kaiserslautern, gdzie w sezonie 2016/2017 mianowany został pierwszym dyrygentem i zastępcą generalnego dyrektora muzycznego. W Pfalztheater w Kaiserslautern dyrygował ponad 50 dziełami z repertuaru teatru muzycznego, w tym takimi jak Rigoletto i Bal maskowy Verdiego, La Bohème Pucciniego, Przygody Lisiczki Chytruski Janačka oraz balety Jezioro łabędzie, Królewna Śnieżka i Romeo i Julia. Poprowadzone przez niego niemieckie prawykonanie opery El Gato Montés Manuela Penelli otrzymało w 2018 r. nominację do International Opera Awards jako odkrycie roku.
Rodrigo Tomillo gościł jako dyrygent w Staatstheater w Moguncji (La Traviata), Theater w Münster (Tosca), Tiroler Landestheater w Innsbrucku (Jaś i Małgosia) oraz Mecklenburgisches Staatstheater (Otello). Poza tym dyrygował gościnnie takimi zespołami jak Real Orquesta Sinfónica de Sevilla, Orquesta de Valencia, Orquestra Filarmónica de Gran Canaria, Osnabrücker Symphoniker, Philharmonie Südwestfalen i Hofer Symphoniker. Rodrigo Tomillo towarzyszył międzynarodowym solistom jak pianiści Elisabeth Leonskaja i Alexander Krichel, trębacz Mathias Höfs czy wiolonczelista Peter Bruns. Regularnie jest gościem międzynarodowych festiwali, m.in. Festiwalu Muzycznego Saary, Sopot Classic, Festiwalu Muzycznego w Gstaad w Szwajcarii i Boluda Fest na Gran Canarii.
Od sezonu koncertowego 2017/2018 Rodrigo Tomillo jest pierwszym dyrygentem i zastępcą generalnego dyrektora muzycznego Teatru w Hagen. Prowadził tam m.in. Toskę, Aidę i Simona Boccanegrę, Rusałkę Dvořáka oraz Dydonę i Eneasza, Cindirellę i Muzykę na wodzie Händla. W sezonie 2019/2020 dyrygować będzie w Teatrze w Hagen m.in. Trubadurem Verdiego oraz poprowadzi nową inscenizację Cara i cieśli Lortzinga.
W sezonie 2018/2019 Rodrigo Tomillo był dyrygentem-rezydentem w Teatrze w Chemnitz, gdzie poprowadził Bal maskowy Verdiego oraz Jezioro łabędzie Czajkowskiego. W sezonie 2019/2010 będzie kontynuować współpracę z Teatrem w Chemnitz, dyrygując Czarodziejskim fletem i Jeziorem łabędzim.
Paweł Przytocki urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985 r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa. W latach 1986 –1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga.
Od 1988 r. do 1991 r. był dyrygentem, a także Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę „Spartakus” Chaczaturiana oraz prowadził spektakle „Oniegin” Czajkowskiego, „Traviatę” Verdiego, a także „La Boheme” Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu „Oniegin” w choreografii Johna Cranko. W latach 2008- 2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.
Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im. Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniaczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005.
Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin ( Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal), Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle).
Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny “La folia“ (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce.
Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasą dyrygentury.
We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.
Gabriel Chmura urodził się w Polsce, lecz dorastał w Izraelu, gdzie studiował w klasie fortepianu i kompozycji na Akademii Muzycznej w Tel Avivie. Następnie studiował dyrygenturę w klasie Pierra Dervaux w Paryżu, Hansa Swarowskiego w Wiedniu oraz Franco Ferrara w Sienie, we Włoszech. W 1974 Chmura został mianowany Dyrektorem Muzycznym Opery w Aachen (Niemcy) i pozostawał na tym stanowisku aż do czasu, kiedy został Dyrektorem Muzycznym Filharmonii w Bochum w 1983.
W 1987 został Dyrektorem Muzycznym Orkiestry Narodowego Centrum Sztuki w Ottawie w Kanadzie. Ze swoją orkiestrą odbył intensywne tournée po Ameryce Północnej, koncertując m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. W 2001 objął stanowisko Dyrektora Muzycznego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, a w sierpniu 2012 został dyrektorem artystycznym Opery w Poznaniu.
Debiutował w 1974 roku w Monachium z „Otello” i został od razu zaangażowany do „Carmen”. Następnie w Barcelonie dyrygował z sukcesem dziełem „Samson i Dalila”, świetnie przyjętym przez krytyków „Wertherem” w Paryskiej Operze oraz „Coq d’Or” w Chatelet Theatre w Paryżu. Z Orkiestrą Narodowego Centrum Sztuki w Kanadzie, wystawił „Da Ponte Cycle” (Figaro, Don Giovanni, Cosi fan tutte), Fausta (inscenizacja wg Roberta Wilsona) z Orkiestrą Teatru Wielkiego w Warszawie oraz wiele innych.
Do jego najnowszych produkcji zaliczają się dwie opery Weinberga “Pasażer” (w Warszawie) oraz “Portret” (w Nancy), obie wyreżyserowane przez Davida Pountneya.
Zadebiutowała na deskach Opery Wrocławskiej partią Jadwigi w „Strasznym Dworze” Stanisława Moniuszki. Z tą sceną była związana przez 11 lat. Zrealizowała tam wiele znaczących ról m. in. w operach G. Verdiego, Ch. Gounoda, W. A. Mozarta, G. Bizeta, Z. Rudzińskiego. Z Operą Wrocławską odbyła tournée po Niemczech, Holandii, Belgii, Anglii, Irlandii, Francji, Włoszech i Tajwanie. Uczestniczyła również w wielkich widowiskach operowych odbywających się w Hali Ludowej we Wrocławiu („Carmen”, „Nabucco”, „Trubadur”, „Straszny dwór”, „Skrzypek na dachu”, „Złoto Renu”) oraz w premierowym spektaklu „Gioconda” A. Ponchiellego wystawionym na Odrze we Wrocławiu, zarejestrowanym przez TVP (2003).
W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie zadebiutowała w 2003 roku jako Fenena w „Nabucco” Verdiego i od tego czasu regularnie tam występuje. Znakomite role w premierowych spektaklach – takie jak: Mafio Orsiniego w „Lukrecji Borgi” Donizettiego, Lisy w „Pasażerce” Weinberga, czy pieśni „Wesendonk Lieder“ do słów Matyldy Wesendonk Wagnera podczas premiery baletu „Tristan“ oraz pieśń Berlioza podczas baletu „Chopin” zostały ocenione bardzo wysoko przez publiczność i krytykę.Agnieszka Rehlis wzięła udziału w pierwszej produkcji scenicznej opery „Pasażerka“ Mieczysława Weinberga na Festiwalu w Bregenzji w reżyserii Davida Poutney’a, zaśpiewała też w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu w gościnnym spektaklu baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie pt. „Chopin”.Śpiewaczka brała udział w premierach Opery Krakowskiej (m.in. „Ariadne auf Naxos” Richarda Straussa, „Orphée et Eurydice” Ch.W. Glucka oraz „Trubadur” G. Verdiego).Występuje również na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi oraz Opery Podlaskiej.
Oprócz opery artystka wykonuje również dzieła oratoryjne i kantaty. W swoim repertuarze ma ponad sześćdziesiąt tego typu pozycji, od utworów J. S. Bacha do kompozycji K. Pendereckiego. Koncertowała w salach filharmonii w Polsce i w Europie (Niemcy, Holandia, Francja, Włochy, Ukraina, Litwa, Austria, Łotwa, Rosja, Słowenia, Hiszpania, Wielka Brytania). Występowała na licznych festiwalach m.in. w Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, „Wratislavia Cantans”, Beijing Music Festival i innych. Występowała z takimi dyrygentami jak: Valery Gergiev, Jiří Bělohlávek, Gabriel Chmura, Lawrence Foster, Marco Guidarini, Gustavo Dudamel, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Bramwell Tovey, Antoni Wit, Long Yu.Wielokrotnie uczestniczyła w koncertach prowadzonych przez Krzysztofa Pendereckiego w kraju i za granicą wykonując takie utwory kompozytora jak: „Polskie Requiem”, „Te Deum”, „Credo”, „Siedem Bram Jerozolimy” (na targach muzycznych „Midem Classique 2000” w Cannes). Wzięła udział w światowej premierze jego VIII Symfonii zatytułowanej „Lieder der Vergänglichkeit” („Pieśni przemijania”). 14 stycznia 2011 roku artystka miała zaszczyt wystąpić na specjalnym koncercie w Filharmonii Narodowej oficjalnie kończącym Rok Chopinowski. Wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod batutą Valerego Gergieva wykonała najnowsze dzieło Krzysztofa Pendereckiego „Powiało na mnie morze snów…“, skomponowane do słów poetów polskich.
We wrześniu 2005 r. artystka nagrała „Te Deum”, w 2006 r. „Lieder der Vergänglichkeit”, a w 2008 r. „Jutrznię” Krzysztofa Pendereckiego dla wytwórni Naxos. Inne nagrania z jej udziałem dla wytwórni DUX zostały uhonorowane nagrodami Akademii Fonograficznej FRYDERYK – „Manru” I. J. Paderewskiego (w kategorii „Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej”, 2004), „Msze” cz.1 Stanisława Moniuszki (w kategorii „Album Roku – Muzyka Chóralna i Oratoryjna”, 2009). Druga płyta z „Mszami” Moniuszki firmy DUX została wyróżniona przez francuską Academie du Disque Lyrique „Złotym Orfeuszem – Arturo Toscanini” (w kategorii „Najlepsza inicjatywa fonograficzna”). Artystka ma również w swym dorobku nagrania DVD, w tym K. Pendereckiego: „Polskie Requiem” (wykonane na koncercie w hali Stoczni Szczecińskiej dla upamiętnienia wydarzeń grudniowych z 1970 r.) czy „Siedem bram Jerozolimy” w reżyserii Jarosława Minkowicza i Tomasza Bagińskiego, które zdobyło Nagrodę Główną – „Czeskiego Kryształu” (w sekcji „muzyka na ekranie”) na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnych Produkcji Muzycznych – Złota Praga. W bieżącym roku (2014), artystka zadebiutowała w Houston Grand Opera w operze „Pasażerka” M. Weinberga oraz wykonała serie siedmiu koncertów „Polskie Requiem” Krzysztofa Pendereckiego pod dyrekcją kompozytora z udziałem Israel Philharmonic Orchestra, Gary Bertini Israeli Choir w Tel Awivie, Haifie i Jerozolimie.
jest absolwentem Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku w klasie prof. Bogdana Ocieszaka (dyplom z wyróżnieniem). Brał udział w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez takie osobowości jak: Andrew Marriner, Jean-Marc Fessard, Walter Vitek, Wojciech Mrozek, Brenno Ambrosini, Joseph Fuster, Nicolas Baldeyrou, Antonio Saiote, Alessando Travaglini. W latach 2002-2003 studiował w klasie mistrzowskiej Joan Enric Lluna pod egidą Conservatori Superior De Musica w Castello.
Wielokrotnie zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkurach klarnetowych i kameralnych zarówno w kraju, jak i za granicą.
Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jako solista i kameralista koncertował w większości krajów Europy i Ameryki Północnej, a także w Afryce i Azji.
Jest pierwszym klarnecistą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Stale współpracuje z Polską Filharmonią Kameralną Sopot. Wraz ze Sławomirem Wilkiem (fortepian) współtworzy formację Inspiro Duo. Koncertuje również jako członek Polskiego Zespołu Basethornowego, Gdańskiego Trio Stroikowego oraz zespołu Zagan Acoustic.
Andrzej Wojciechowski jest adiunktem w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku oaz profesorem gościnnym Ning Xia University of Art w In Chuan (Chiny).
W 2016 roku nakładem wydawnictwa DUX ukazał się jego debiutancki album solowy „A tribute to Benny Goodman” nagrany wraz z Orkiestrą Kameralną Akademii Muzycznej w Gdańsku, pod batutą Łukasza Borowicza. Zwiera pierwsze polskie nagranie Koncertu Aarona Coplanda oraz kompozycje dedykowane artyście.
Emilio Pons ukończył Narodowe Konserwatorium Muzyczne w Meksyku w klasie fortepianu oraz otrzymał tytuł doktora na Universidad Iberoamericana. Ponadto uzyskał tytuł doktora muzyki na Indiana University Jacobs School of Music, gdzie był studentem Carlosa Montané i Andreasa Poulimenosa. Kontynuował prywatnie naukę w Europie pod kuratelą Francisco Araiza oraz Lyubova Stuchevskaya. Kariera tenora zawiodła artystę w podróż przez Europę, Środkowy Wschód, Azję oraz Amerykę Łacińską.
Od jego profesjonalnego debiutu w 2006 w Teatrze Mariińskiego w Sankt Petersburgu, występował na deskach najważniejszych europejskich oraz światowych teatrów i oper – m.in. w Grand Théâtre w Genewie, Królewskiej Operze w Kopenhadze, Sankt Margarethen Opera Festival i Wiener Kammeroper w Austrii, Teatro Municipal de Santiago w Chile i Theatro Municipal w Rio de Janeiro, Brazylia.
Jego operowy repertuar zawiera więcej niż trzydzieści ról, wliczając w to główne role w wielkich dziełach W. A. Mozarta, G. Rossiniego, G. Dionizettiego, J. Straussa, F. Poulenca, S. Prokofjewa. Emilio Pons jest współzałożycielem i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego oraz Akademii Sankt Goar. Jego letni program jest jedyny w swoim rodzaju w Europie i dedykowany jest wyłącznie studiom i promocji międzynarodowej sztuki śpiewu.
István Várdai jest 28-letnim węgierskim wiolonczelistą. Został nagrodzony wieloma prestiżowymi, międzynarodowymi nagrodami, np. w 2009 otrzymał Junior Prima Prize dla najlepszego młodego artysty roku, w 2012 zdobył bardzo prestiżową nagrodę Prix Montblanc dla najbardziej obiecującego młodego muzyka. Od czasu jego koncertu debiutanckiego w 1997 w Hadze, występował w Nowym Jorku, Londynie, Paryżu, Pradze, Wiedniu, Frankfurcie, Monachium, Genewie, Dublinie, Moskwie, Petersburgu, Florencji, Tokio, Kobe oraz Pekinie.
Już od początku swojej kariery, grał z najsłynniejszymi muzykami i orkiestrami świata, takimi jak: Ádám Fischer, Zoltán Kocsis, Howard Griffiths, Simon Gaudenz, Gilbert Varga, Petersburska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Teatru Mariinsky, Genewska Orkiestra Kameralna, Kameralna Orkiestra Franciszka Liszta, Irlandzka Orksietra Kameralna. Od 2004 roku István studiuje w klasie dla Specjalnych Talentów na Akademii Franciszka Liszta w Budapeszcie (u profesora Reinharda Latzko). W latach 2010-2013 kontynuował studia na Akademii Kronberg u profesora Fransa Helmersona. Od 2013 jest także pracownikiem Akademii.
Urodził się 5-go marca 1947 r. w Gdańsku. Od Liceum Muzycznego do końca studiów w Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku pracował pod kierunkiem prof. Stefana Hermana.26 marca 1971 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych z wynikiem bardzo dobrym z najwyższym wyróżnieniem.
W roku 1964 będąc jeszcze uczniem Liceum Muzycznego brał udział w Międzynarodowym Konkursie im. Nicolo Paganiniego w Genui. Otrzymał tam dyplom z wyróżnieniem specjalnym. We wrześniu 1966 roku zajmuje pierwsze miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym Radiofonii Niemieckich w Monachium i od tej pory rozpoczyna się jego międzynarodowa kariera. Od roku 1967 do chwili obecnej wykonał ponad 2000 koncertów symfonicznych i recitali na całym świecie (Europa, Azja, Japonia, Australia, Ameryka Północna i Południowa).
Grał z takimi orkiestrami jak np. Filharmonia Berlińska, Chicago Symphony, Minneapolis, London Symphony, Konzertgebau Amsterdam, English Chamber i inne. Występuje na takich festiwalach
muzycznych jak w Lucernie, Bordeaux, Berlinie, Brighton, Pradze, Barcelonie, Flandrii, Warszawie i w wielu innych.
W roku 1970 brał udział w wielkim festiwalu muzycznym poświęconym Ludwikowi van Beethovenowi w jego 200-letnią rocznicę urodzin. Dokonuje wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W jego dorobku nagraniowym można wymienić między innymi koncerty: Vivaldiego, Mozarta, Mendelssohna, Głazunowa, Lalo, Bartoka, Prokofiewa, Beethovena, Brahmsa, Karłowicza, Pendereckiego, Hindemitha, Szymanowskiego i inne. Nagrał też wiele sonat i utworów wirtuozowskich. Uprawiał również kameralistykę. Bierze również udział w nagraniach polskiej muzyki współczesnej (Penderecki, Lutosławski, Knapik, Bloch, Jabłoński i inni).
Za nagranie wszystkich utworów Karola Szymanowskiego otrzymał nagrodę specjalną Polskiego Radia. Również za nagrane dwa koncerty Szymanowskiego otrzymał w Paryżu w roku 1981
nagrodę „Grand Prix du Disque”. Za granicą często wykonuje utwory polskich kompozytorów. Był pierwszym po Sternie wykonawcą I koncertu Krzysztofa Pendereckiego – grał ten utwór
wielokrotnie w Europie i Ameryce Północnej głównie pod batutą kompozytora. Bierze udział w wielu tournee zagranicznych z polskimi orkiestrami.
Jest związany bezpośrednio z Filharmonią Narodową gdzie od 1984 roku jest na etacie solisty. Z tą też orkiestrą głównie pod batutą Witolda Rowickiego a później Kazimierza Korda objechał wielokrotnie niemal cały świat.
Od 1994 r. jest profesorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Otrzymał wiele wyróżnień m. in. nagrody Ministra Kultury i Sztuki, nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w propagandzie kultury polskiej za granicą, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, wiele tytułów honorowych oraz odznaczeń okolicznościowych np. złote odznaki za pracę społeczną dla miasta Krakowa, za zasługi dla Gdańska.
Wybrane tytuły w prasie światowej:
POLISH VIOLINIST OF BRILLIANCE AND ELOQUENCE – London, The Daily
Telegraph.A VIOLINIST OF QUALITY – London, The Times.
FÜR DIE GEIGE GEBOREN – Frankfurter Rundschau.
PHÄNOMENALER GEIGER – Hamburger Abendblatt.
PERFECT VIRTUOZO – Wienerexpress.
EIN NACHFOLGER PAGANINIS – Wiener Zeitung.
Ukończył klasę klarnetu prof. Henryka Kierskiego. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem prof. Guy Deplus. Jest laureatem I miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Instrumentów Dętych Drewnianych w Koszalinie. oraz I miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu, Jako kameralista brał udział w licznych festiwalach w Australii, Niemczech, Polsce, Szkocji.
Współpracuje z wieloma wybitnymi muzykami, są wśród nich Andrzej Bauer, Krzysztof Broya, Maciej Grzybowski, Kuba Jakowicz, Jadwiga Rappe. Od 1995 jest I klarnecistą Orkiestry Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Ma w swoim dorobku liczne nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne. Z Polską Orkiestrą Radiową zarejestrował Preludia Taneczne W. Lutosławskiego. z Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus” nagrał Concerto per clarinetto a archi E. Sielickiego. Dokonał pierwszego w historii polskiej fonografii nagrania płytowego Premiére Rhapsodie C. Debussy’ego z udziałem Orkiestry Filharmonii Śląskiej.
Jako solista wystąpił z orkiestrami pod dyrekcją Agnieszki Duczmal, Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Rajskiego, Jerzego Swobody i wielu innych. W jego repertuarze solowym znajdują się kompozycje W. A. Mozarta, C. M. Webera, G. Rossiniego, F. Danziego, F. Mendelssohna, L.Spohra, C. Debussy`ego, R. Straussa, K. Kurpińskiego, W. Lutosławskiego, K. Pendereckiego, E. Sielickiego.
Matthias Kirschnereit jest obecnie jednym z najbardziej interesujących i rozchwytywanych pianistów niemieckich swojego pokolenia. Urodzony w Westfalii, dorastał na namibijskiej pustyni, a naukę gry na pianinie rozpoczął w Detmold Music Academy u profesora Renate Kretschmar-Fischera.
Wieloletnia współpraca z artystami takimi jak Claudio Arrau, Bruno Leonardo Gelber, Murray Perahia, Oleg Maisenberg oraz Sandor Végh miała ogromny wpływ na jego pracę artystyczną. Pierwsze nagrody zdobyte na Niemieckim Konkursie Muzycznym w Bonn, Międzynarodowym Konkursie Géza Anda w Zurychu oraz na Międzynarodowym Australijskim Konkursie Pianistycznym w Sydney przypieczętowały początki jego międzynarodowej kariery solistycznej, która następnie zawiodła go z koncertami na wszystkie pięć kontynentów. Wiodące europejskie orkiestry takie jak Tonhalle Orchestra Zurich, Residentie Orkest Den Haag, czy Camerata Academica Salzburg zapraszały go w roli solisty do wspólnych wykonań.
Najważniejszym wydarzeniem w karierze Matthiasa Kirschnereita było wykonanie w 2003 roku II Koncertu Fortepianowego Rachmaninowa z Filharmonią Sankt Petersburga pod dyrekcją Jurija Temirkanov, z okazji 300 jubileuszu Petersburga. Od 1997, Matthias Kirschnereit został profesorem nowo założonej Akademii Muzycznej i Teatralnej w Rostocku. Mieszka w Hamburgu.
Tareq Nazmi urodził się w 1983 r. w Kuwejcie, dorastał w Monachium, a studiował na Monachijskim Uniwersytecie Muzyki i Sztuki. Jego nauczycielami byli m.in. Edith Wiens i Christian Gerhaher. Pobierał również lekcje prywatne w Hartmuta Eberta. W trakcie studiów Tareq Nazmi uczęszczał ponadto na zajęcia u takich mistrzów, jak Matthias Goerne, Dmitri Hvorostovsky, Malcolm Martineau, Brian Zeger, Rudolf Piernay, Margot Garret, Denise Massé i Stephan King. W 2009 r. otrzymał pierwszą nagrodę Fundacji Waltera i Charlotte Hamelów, jak również w Narodowym Konkursie Śpiewu 2008. Wśród jego dalszych nagród znalazły się m.in. stypendium w Studienstiftung des deutschen Volkes oraz w Steans Institute w Ravinia koło Chicago.
Młody wokalista zdobywał pierwsze doświadczenia sceniczne w Bawarskiej Akademii Teatralnej, np. kilkukrotnie wykonując w 2008 r. Die Nacht, projekt Mozartowski oparty na pomyśle Einara Schleefa, dyrygowany przez Christopha Hammera i realizowany przez A. Viebrocka w monachijskim Prinzregentheater. Wykonując to przedsięwzięcie, zaprezentował swój kunszt również podczas Ruhr Triennale. Dał kilka gościnnych występów w Teatrze w Augsburgu jako Lord Syndham podczas nowej interpretacji Car i Cieśla Lortzinga oraz jako Sarastro w Zaczarowanym Flecie Mozarta. Już jako członek Opera Studio Bawarskiej Opery Państwowej zwrócił na siebie uwagę śpiewając w Fidelio (reż. Calixto Bieito) oraz w „La Cenerentola” oraz „Roberto Devereux” wraz z Editą Gruberovą.
Tareq Nazmi był wielokrotnie zapraszany jako gość specjalny podczas operowych przedsięwzięć dla Monachijskiego Radio Operowego, na przykład w Makbecie Giuseppe Verdiego pod batutą Friedricha Haidera, w Silvana Carla Marii von Webera, Orfeuszu w Piekle Carla Offa oraz La Boheme jako Colline – wszystko w reżyserii głównego dyrygenta Ulfa Schirmera.
Koncertowy repertuar Tereqa Nazmiego rozciąga się od Bacha do Beethovena, od Haydna do Brahmsa, od Mozarta do Dvoraka. Nawiązał artystyczną współpracę z Enochem zu Guttenbergien i zaśpiewał IX Symfonię Beethovena pod jego batutą w lecie 2012 podczas Herrenchiemseefestival, jak również w listopadzie 2013 zagrał Sarastro podczas sześciu scenicznych przedstawień Zaczarowanego Fletu w Monachijskim Prinzregentheater. Może się pochwalić również doskonałym debiutem podczas Schleswig Holstein Music Festival, wraz z Christiane Karg, Michaelem Nagym oraz Geroldem Huberem. HamburskiAbendblatt donosił: „Młody wokalista Tareq Nazmi – sensacyjne odkrycie!”. W ostatnich latach najważniejszymi punktami jego kariery było tournee z Monachijską Orkiestrą Kameralną pod batutą Alexandra Leibreicha (Requiem Mozarta w Filharmonii Berlińskiej, Monachijskiej oraz w Weingarten), z Orchestree des Champs Elysees pod batutą Philippe Herreweghe’a (Te Deum Brucknera w Edynburgu, Grafenegg i Lucernie), początek współpracy z Manfredem Honeckiem podczas Wolfegg Festival, jak również debiut z the Washington National Symphony Orchestra pod batutą Chistopha Eschenbacha (ponownie, wykonując Requiem Mozarta). Przyszłe plany Nazmi’ego to m.in. „Msza C-Moll” Mozarta z Orkiestrą Symfoniczną w Kolonii w kwietniu 2014 r., ponownie pod batutą Christopha Eschenbacha, a także Requiem Brahmsa z Orkiestrą Symfoniczną St. Gallen w lutym 2015 r.
Od sezonu 2012/2013 Tareq Nazmi jest stałym członkiem Bawarskiej Orkiestry Państwowej i wyróżnia się znakomitymi wykonaniami różnych postaci: Minister (Fidelio), Masetto (Don Giovanni), Sprecher (Zaczarowany Flet), Colline (La Boheme), Silvano (La Calisto), Mitjucha (Borys Godunow), Pierwszy Nazarejczyk (Salome), Zuniga (Carmen), Truffaldin (Ariadna na Naxos), Pułkownik (Żołnierze), Astolfo (Lucrezia Borgia). W wystawionej w lutym 2014 r. drugiej, najnowszej produkcji La Clemenza di TitoMozarta, pod batutą Kiryła Petrenki, Tereq Nazmi wciela się w rolę Publio; dyrektorem produkcji jest Jan Bosse.
Wolfgang Meyer, urodzony w Crailsheim, studiował u Otto Hermanna w Sztutgarcie i Hansa Deinzera w Hanowerze. Już w 1969 roku i ponownie z latach 1971 i 1973 zdobywał pierwsze nagrody w ogólnoniemieckim konkursieMuzykująca Młodzież. W 1974 roku został wyróżniony nagrodą Kranichsteiner Musikpreis, w 1975 roku był laureatem Międzynarodowego Konkursu Muzycznego ARD w Monachium, wraz z kwintetem Syrinx. Następnie, w 1976 roku, otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie niemieckich uczelni muzycznych, a w 1977 roku – pierwszą nagrodę Niemieckiego Konkursu Muzycznego w Bonn.
Od 1989 roku Wolfgang Meyer wykłada jako profesor w Wyższej Szkole Muzycznej w Karlsruhe, w latach 2001-2007 był rektorem tej uczelni. Wolfgang Meyer prowadził kursy mistrzowskie w Brazylii, we Włoszech, w Japonii, Kanadzie i Finlandii. Jako solistę interesowały go zwłaszcza współczesne utwory i na swoim koncie ma kilka prapremierowych wykonań, np. Tiberiu Olaha, Jeana Francaixa, Huberta Stuppnera i Edisona Denissowa.
W lutym 2008 roku Wolfgang Meyer wraz ze swoją siostrą Sabine po raz pierwszy wykonał na Festival de Música de Canarias w Las Palmas nowy, skomponowany specjalnie dla nich obojga utwór Petera Eötvöszura “Levitation” na dwa klarnety, instrumenty smyczkowe i akordeon. Z Sabine Meyer i Reinerem Wehle tworzy Trio di Clarone. W ramach tej formacji muzycy ci oprócz klarnetu grają na basethornie, pragnąc oryginalnym kompozycjom Mozarta i muzyce współczesnej nadać ciekawe brzmienie.
Należy do wąskiego grona światowej elity w pełni profesjonalnych chórów kameralnych. Założony w 1978 roku przez Ireneusza Łukaszewskiego, a od 1983 prowadzony przez jego brata Jana, zespół (składający się z 24 zawodowych muzyków) nieustannie dąży do osiągnięcia doskonałości wykonań i odkrywania nowych obszarów muzycznych. Chór daje rocznie około 80 – 100 koncertów, przygotowując ponad 50 różnych programów. Repertuar Polskiego Chóru Kameralnego jest niezwykle obszerny – od muzyki a cappella po duże formy oratoryjne, operowe i symfoniczne. Zespół cieszy się opinią niezrównanego wykonawcy muzyki współczesnej, dokonał ponad 500 prawykonań, w tym dzieł takich kompozytorów jak m.in. Henryk Mikołaj Górecki czy Krzysztof Penderecki. Swoje utwory dedykowali chórowi m.in. Wojciech Kilar, Augustyn Bloch, Krzysztof Meyer, Andrzej Koszewski czy Paweł Łukaszewski. Zespół był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Ruhr-Festival, Rendezvous musique nouvelle, Soundstreams, a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournées koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA, Kanady i Japonii. Polski Chór Kameralny jest członkiem TENSO (międzynarodowego stowarzyszenia europejskich chórów kameralnych). Jednym z najbardziej znaczących projektów artystycznych, których zespół jest pomysłodawcą i organizatorem, jest Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana, prezentujący muzykę Amadeusza w wielu różnych stylach i przyciągający w sierpniu do Gdańska-Oliwy tysiące słuchaczy. W 2009 roku Jan Łukaszewski otrzymał Splendor Gedanensis za wykreowanie marki Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana w Gdańsku. W 2011 roku Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana został laureatem konkursu na najlepszy produkt turystyczny województwa pomorskiego.
Carolina Ullrich urodziła się w 1982 roku w Chile. Studia na papieskim Uniwersytecie Katolickim w Santiago de Chile ukończyła z wyróżnieniem summa cum laude. W lutym 2005 roku przyjechała do Augsburga, gdzie kontynuowała studia u prof. Edith Wiens. W październiku 2005 została przyjęta do klasy prof. Edith Wiens w Wyższej Szkole Muzycznej i Teatralnej w Monachium, gdzie obecnie prowadzi mistrzowskie klasy śpiewu koncertowego i musicalu. Artystka studiowała w Niemczech dzięki jednemu z najważniejszych stypendiów Ameryki Południowej przyznawanych przez Fundación Andes.
W 2006 roku otrzymała drugą nagrodę konkursu ARD (pierwszego miejsca nie przyznano) oraz nagrodę publiczności. W ogólnoniemieckim konkursie Gesang Berlin 2006 zajęła pierwsze miejsce i otrzymała nagrodę za najlepszą interpretację nowoczesnego utworu. W swoim repertuarze Carolina Ullrich posiada najpiekniejsze partie z oper W. A. Mozarta, F. Poulenca, J. Straussa, C. Webera, A. Lortzinga.
Wielką przyjamnośc sprawia artystce wykonywanie pieśni oraz oratoriów, śpiewała m.in. Mszę h-moll J. S. Bacha, Oratorium na Boże Narodzenie, Pasję wg św. Mateusza i Pasję wg św. Jana oraz Mesjasza Haendla, Stworzenie świata Haydna, Requiem Mozarta, Waisenhausmesse i Exsultate Jubilate, a także Niemieckie requiem Brahmsa.
Rocznik 1968, konferansjer, wokalista i aktor. Absolwent Studia Wokalno – Aktorskiego im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni oraz klasy śpiewu barokowego Dirka Snellingsa (Lemmensinstituut w Leuven, Belgia). W latach 1992-1994 aktor Teatru Miejskiego w Gdyni, m.in. Tadeusz w „Panu Tadeuszu” w reż. A. Hanuszkiewicza. Od 1994 lider i wokalista Gdyńskiego Zespołu Muzyki Dawnej „Ad te, Domine”. W latach 2011-2012 kierownik biura Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, od 2012 r. dyrektor artystyczny festiwalu Gdynia Classica Nova.
Krzysztof Gosztyła od 30 lat związany jest z teatrami warszawskimi: Dramatycznym, Polskim, Narodowym, a od 2000 roku występuje także na deskach teatru Ateneum. Ważniejsze role teatralne Krzysztofa Gosztyły to: Car w Kordianie J. Słowackiego (reż. J.Englert, Teatr Polski), Don Kichot w musicalu Człowiek z La Manczy (reż. J. Gruza, Teatr Dramatyczny), Horodniczy w Rewizorze N. Gogola (reż. K. Zaleski, Teatr Ateneum), Tewje w musicalu Skrzypek na dachu (reż. J. Szurmiej, Teatr Żydowski), Tejrezjasz wKrólu Edypie Sofoklesa (reż. G. Holoubek, Teatr Ateneum), Richard Strauss w Kolaboracji Harwooda (reż. T. Zygadło, Teatr Ateneum), Caribaldi w Sile Przyzwyczajenia T. Bernharda (reż. M. Miklasz, Teatr Ateneum). Ważniejsze filmy, z udziałem artysty to: Dolina Issy (reż. T. Konwicki), Tragarz puchu (reż. S. Szlachtycz), Jezioro Bodeńskie (reż. J. Zaorski), Tabu (reż. A. Barański), Chopin-Pragnienie miłości (reż. J. Antczak/J. Barańska).
Udział Krzysztofa Gosztyły w Teatrze TV zaowocował kilkoma znaczniejszymi rolami, jak na przykład: Bobkowski w monodramie Szkice piórkiem (reż. A. Bobkowski/J. Zalewski), czy Kreon w AntygonieSofoklesa (reż. A. Seweryn). Aktor jest znany szerszej publiczności jako tytułowy Dziki z 10-cio odcinkowego serialu G. Warchoła oraz weterynarz Dr. Fus z Blondynki A. Mularczyka w reż. M. Gronowskiego.
Aktorowi nie obca jest także muzyka sal koncertowych. Wziął udział w wykonaniu takich utworów, jak m.in.: Męczeństwo Świętego Sebastiana C. Debussy, Lelio H. Berlioza, Ocalony z Warszawy A. Schoenberga, Stworzenie świata J. Haydna, Pasja wg Św. Łukasza oraz Kadisz K. Pendereckiego (pod dyrekcją kompozytora).
Krzysztof Gosztyła jest również wykonawcą licznych audiobooków, z trylogią Millennium S. Larssona i uznanym za książkę audio roku 2010 Imieniem Róży U. Eco na czele.
Obszerna twórczość radiowa przyniosła mu szereg nagród, w tym nagrodę Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor, główną nagrodę Festiwalu Radia i Telewizji Dwa Teatry, a w roku 2006 Złoty Mikrofon za całokształt dokonań artystycznych .
