MENU
II edycja
2012
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Paweł Przytocki urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985 r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa. W latach 1986 –1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga.
Od 1988 r. do 1991 r. był dyrygentem, a także Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę „Spartakus” Chaczaturiana oraz prowadził spektakle „Oniegin” Czajkowskiego, „Traviatę” Verdiego, a także „La Boheme” Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu „Oniegin” w choreografii Johna Cranko. W latach 2008- 2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.
Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im. Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniaczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005.
Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin ( Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal), Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle).
Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny “La folia“ (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce.
Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasą dyrygentury.
We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.
Matthias Kuhn podejmuje się wielu muzycznych wyzwań z prestiżowymi grupami muzyków, jako dyrygent i jako wiolonczelista, zarówno na terenie Szwajcarii, jak również poza jej granicami. W ostatnich latach wziął udział w Menuhin Festival Gstaad, Biennale Zagreb, Theaterspektakel Zürich i w Festiwalu MESS w Sarajewie. Przyczynił się również do realizacji wielu projektów, m.in. w Bernie, w Zentrum Paul Klee czy Stadttheater.
Przez wiele lat Matthias Kuhn był jednym z twórców sceny muzycznej Berna i okolic. Od 2003 roku jest głównym dyrygentem Medizinerorchester Bern – podobne stanowisko piastował również w latach 2004-2006 w Orkiestrze Akademickiej (Akademisches Orchester) we Fryburgu Bryzgowijskim, w Niemczech. Na przełomie lat 2006/07 Matthias Kuhn był odpowiedzialny za produkcję oper oraz był wykładowcą w Transdyscyplinarnym Instytucie Y na Berneńskiej Akademii Sztuki (Hochschule der Künste Bern HKB).
Jego artystyczna działalność oscyluje wokół różnych gatunków muzyki. Niemniej poświęcił się przede wszystkim muzyce kameralnej, będąc gościnnym dyrygentem Camerata Bern, orkiestr kameralnych w Bernie i Bazylei, Collegium Novum w Zurychu, jak również Württembergisches Kammerorchester w Heilbronn, w Niemczech. Jest jedną z osób odpowiedzialnych za program Berneńskiej Grupy Kameralnej „La Strimpellata”, której jest również dyrygentem. Jako wiolonczelista, Mathias Kuhn wgłównej mierze poświęca się muzyce kameralnej, wraz ze swoimi partnerami: Evą‑Marią Zimmermann lub Alexandrem Ruefem (fortepian) oraz Romano Gieferem (klawesyn), z którymi gra w duetach.
Występuje on również z orkiestrami symfonicznymi takimi jak Berneńska Orkiestra Symfoniczna, z którą regularnie koncertuje jako dyrygent gościnny. W 2004 roku z OPUS Orkiestrą zadebiutował operą Christiana Nenkinga „Leonce i Lena”, wystawianą w Stadttheater Bern, która zyskała międzynarodowy rozgłos. Ponadto współpracował z orkiestrami symfonicznymi w Bazylei, Biel oraz Sankt Gallen, Filharmonią Targu-Meres (Rumunia), jak również z Südwestfalen Philharmonie oraz Württembergische Philharmonie w Niemczech.
Muzyczna ciekawość Kuhna prowadzi go do wędrówki przez różne epoki muzyczne. Jest równie oddany wykonawstwu historycznemu – poprzez regularne koncerty z Neue Orchester Köln, Freitagsakademie, Affetti Musicali, czy w ramach Händel Festspiele Karlsruhe – jak również muzyce współczesnej. Wykonał wiele współczesnych kompozycji z Collegium Novum Zürich, Basel Sinfonietta, z kwartetem fortepianowym Charmillon, którego był współzałożycielem, jak również m.in. La Strimpellata i SONEMUS Sarajewo.
Wpływy muzyczne, które kształtują artystyczną osobowość Matthiasa Kuhn, są równie zróżnicowane jak jego działania. Oprócz nauki na uczelni w Bernie oraz w klasie prof. dr. P. Gülke we Fryburgu Bryzgowijskim, w Niemczech, brał on udział w kursach i festiwalach współpracując z renomowanym artystami takimi, jak Claudio Abbado, Pierre Boulez, Lorin Maazel, Isaac Stern czy Leon Fleisher.
Ponadto przyznano mu członkostwo S.&N. Kay za dyrygowanie na Festiwalu Tanglewood Music, gdzie studiował z Seiji Ozawą, André Previnem i Jormą Panulą.
Peter Jablonski urodził się w Lyckeby w południowej Szwecji w polsko-szwedzkiej rodzinie. Jego talent muzyczny był widoczny już od najmłodszych lat. W wieku pięciu lat zaczął grać na perkusji, a rok później na fortepianie. Szybki rozwój młodego Petera zaowocował i doprowadził do występów na wielu głównych scenach festiwalowych. Grając na perkusji, w wieku 9 lat wystąpił na Village Vanguard w Nowym Jorku, gdzie miał okazję zagrać z takimi muzykami jak Buddy Rich i Thad Jones. Peter otrzymał również pochwałę od legendarnego Milesa Davisa.
Tymczasem zainteresowania młodego muzyka rozwinęły się w kierunku gry na fortepianie. W wieku jedenastu lat Peter miał za sobą pierwszy solowy występ, a rok później debiut z orkiestrą, gdzie zagrał Koncert fortepianowy Mozarta KV 453.
W tym samym czasie został przyjęty do Akademi Muzycznej Malmo, gdzie kontynuował naukę gry na fortepianie i perkusji. Do czasu ukończenia szkoły został zaproszony, do wykonania I Koncertu fortepianowego Ludwiga van Beethovena ze szwedzką, duńską oraz polska orkiestra radiową.
Dalsza nauka gry na fortepianie odbywała się w Rogal College of Music w Londynie. W ostatnim roku studiów został przesłuchany przez Vladimira Ashkenazy’ego, który zaprosił go do współpracy przy swojej debiutanckiej płycie dla wytwórni Decha Ashkenazy prowadzonej przez Philharmonic Orchestra w Londynie.
Dwa lata później ponownie połączył siły z Ashkenzy’m i RPO, by tym razem zagrać I Koncert fortepianowy Szostakowicza, Rapsodię na temat Paganiniego Siergieja Rachmaninowa i Rapsodię na temat Paganiniego Witolda Lutosławskiego. Płyta zdobył prestiżową nagrodę Edison dla „Najlepiej nagranego koncertu”.
Wśród innych nagrania znalazły się wszystkie koncerty P. Czajkowskiego prowadzone przez Petera MAAG i Charles Dutoit, Koncert A. Skriabina i Prometheus z Vladimirem Ashkenazy’m, komplet sonat S. Prokofiewa i kilka innych płyt z utworami solowymi F. Chopina, F. Liszta, M. Musorgskiego, E. Griega; sonaty wiolonczelowe S. Prokofiewa i D. Szostakowicza z Ralphem Kirshbaumem. Najnowsze nagranie Jablonskiego to mazurki Chopina, Szymanowskiego i Maciejewskiego dla firmy fonograficznej Altar. Występy na żywo z II Rapsodią G. Gershwina zostały wydane w marcu 2010 roku przez BBC Music Magazine.
Od debiutu w Waszyngtonie w 1992 roku oraz w Royal Festival Hall w Londynie 1993, Peter Jablonski pracował z wieloma orkiestrami światowymi, w tym z Deutsches Symphonie-Orchester Berlin (z którą nagrał kilka albumów), Philharmonia Orchestra, Cleveland Orchestra, Kirov Orchestra, NHK Symphony Orchestra, a także orkiestrami filharmonii z Czech. Współpracował z Gewandhausorchester Leipzig, Hamburger Symphoniker, Accademia Nazionale di Santa Cecilia, London Philharmonic Orchestra oraz z wieloma wybitnymi dyrygentami, m.in. Riccardo Chailly, Myung-Whun Chung, Charles Dutoit, Valery Gergiev, Vladimir Ashkenazy, Daniele Gatti, Kurt Sanderling i Esa-Pekka Salonen.
W bieżącym sezonie odbędą się występy z Seoul Philharmonic, Beethovenhale Orchester Bonn, Royal Stockholm Philharmonic, Deutsche Kammerphilharmonie, Orchestre Nationale de France, Tokyo Symphony, Osaka Philharmonic (w ramach 18. podróży Petera po Japonii). Peter Jablonski wystąpi również z Mostly Mozart Orchestra w Lincoln Center w Nowym Jorku pod batutą Ludwika Langree.
W planach fonograficznych artysty znalazły się Koncert fortepianowy nr 17 W. A.Mozarta i I Koncert fortepianowy L. van Beethovena, prowadząc Swedish Chamber Philharmonia od instrumentu.
W przyszłym sezonie Jablonski będzie prowadził Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej.
Peter Jablonski jest dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Kameralnej w Karlskronie na południu Szwecji.
Otrzymał również nagrodę Orfeusz za wykonanie światowej premiery Koncertu fortepianowego Wojciecha Kilara na Festiwalu Warszawska Jesień, gdzie dzieło to zostało jemu dedykowane. W 2005 roku został odznaczony medalem Litteris et medal Artibus przez króla Szwecji.
Justyna Steczkowska to piosenkarka, kompozytorka, także aktorka. Urodziła się 2-go sierpnia 1972 roku, w dniu koncertu jubileuszowego Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot obchodzi więc swoje 40-te urodziny. Ukończyła Liceum Muzyczne w Rzeszowie w klasie skrzypiec. Studiowała grę na skrzypcach w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Wraz z rodziną przez wiele lat tworzyła familijny zespół, który zyskał popularność w programie TV Spotkania muzykujących rodzin.
Steczkowska śpiewała w zespołach rockowych Agressiva 69, Wańka Wstańka, Revolutio Cordis i jazzowych, m.in. z własną grupą Shoco i Duet. W 1994 roku zwyciężyła w telewizyjnym konkursie muzycznym Szansa na sukces, co stało się przełomem w jej karierze.
W 1995 roku reprezentowała Polskę w konkursie Eurowizji. Wystąpiła w filmach Billboard, Na koniec świata oraz w trans-operze Sen nocy letniej w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Partnerowała w nagraniach płytowych m.in.: Irenie Santor, Grzegorzowi Turnauowi, zespołowi Voo Voo, Janowi A.P. Kaczmarkowi, Tomaszowi Stańko oraz Marcinowi Pospieszalskiemu.
Nagrała 12 albumów, z których najnowszy, XV, podsumowujący 15 lat pracy scenicznej Artystki, ukazał się w tym roku w kwietniu.
Doskonale znane są możliwości wokalne Justyny – jej oryginalna barwa głosu oraz ponad 4-oktawowa skala przyczyniły się do wielu sukcesów na rynku fonograficznym w Polsce i na świecie.
Justyna Steczkowska to bez dwóch zdań osoba nietuzinkowa, wszechstronnie uzdolniona, która do tej pory dała się nam poznać jako wokalistka, skrzypaczka, kompozytorka (w tym muzyki filmowej i telewizyjnej ), autorka tekstów, aktorka filmowa i teatralna, tancerka i, co niezwykłe – świetna fotografka.
Studia w Akademiach Muzycznych Gdańska, Stuttgartu i Salzburga zakończone dyplomami z wyróżnieniem dopełniły nagrody na międzynarodowych konkursach. W 1995 roku Katarzyna Myćka wygrała Międzynarodowy Konkurs Marimbowy w Luksemburgu, gdzie przyznano jej również nagrodę publiczności, a w 1996 roku zwyciężyła w pierwszym Światowym Konkursie Marimbowym w Stuttgarcie. Sukcesami zakończyły się również konkursy perkusyjne, w których uczestniczyła, m.in. w 1991 wygrała Konkurs w Opolu (1991), w roku 1992 otrzymała wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie CIEM w Genewie, a w 1997 roku została finalistką konkursu ARD w Monachium.
Równocześnie artystka uczestniczyła jako solistka w Pierwszym Światowym Festiwalu Marimbowym w Osace (Japonia) oraz Międzynarodowym Festiwalu Marimbowym w Linz (2004) i występowała z wieloma orkiestrami, jak np. Stuttgarter Philharmoniker, Bochumer Symphoniker, BSO Pekin, RSO Luxembourg, Wierne Kammerorchester, Camerata Israeli, WKO Heilbronn oraz Filharmoniami im. Rubinsteina w Łodzi, Bałtycką, Sudecką i Opolską, Capella Bydgostiensis i Toruńską Orkiestrą Kameralną.
W 1999 roku `Polskie Towarzystwo Perkusyjne` przyznało Katarzynie Myćce zaszczytny tytuł Ambasadora Polskiej Sztuki Perkusyjnej, a Fundacja Badenii- Wirtembergii stypendium.
Artystka występuje i prowadzi kursy mistrzowskie w USA, Polsce, Niemczech, Japonii, Chinach, Meksyku, Luksemburgu, Austrii i Szwajcarii.
Swój amerykański debiut miała w 1997 roku na Międzynarodowym Festiwalu Perkusyjnym PASIC`97 w Anaheim (Los Angeles). W roku 2001 i 2008 już jako jedna z gwiazd festiwalu wystąpiła w kolejnych jego edycjach w Nashville i Austin.
Katarzyna Myćka była członkiem jury międzynarodowych konkursów perkusyjnych w Luksemburgu (1999, 2002), Warszawie (2000), Ostrawie w Czechach (2001), Jugend Musiziert (2004 i 2007), w Plovdiv w Bułgarii (2005 i 2007) i w Linz w Austrii (2006). Od 2006 roku jest wykładowcą Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu.
Do tej pory ukazało się sześć solowych płyt kompaktowych artystki:
– 1997 Katarzyna Myćka – Marimba Spiritual (Radio Południowo-Niemieckie)
– 1999Katarzyna Myćka – Marimba Dance (Radio Południowo-Zachodnioniemieckie)
– 2001 Katarzyna Myćka – Marimba Concerto(Radio Saarlandzkie).
– 2004 Katarzyna Myćka – Marimba Sculpture (Radio Południowo-Zachodnioniemieckie),
– 2005 Mycka/Bacanu – Bach – Marimba Concertos (Classic Concert records)
-2008 Katarzyna Myćka – Marimba Classica (Radio Południowo-Zachodnioniemieckie)
Igor Cecocho jest absolwentem Białoruskiej Akademii Muzycznej w Mińsku (klasa prof. N. Wołkowa). W latach 1979-90 był solistą Orkiestry Symfonicznej Teatru Wielkiego w Mińsku, od 1986 po 1990r. – wykładowcą w Białoruskiej Akademii Muzycznej. Laureat kilku konkursów trąbkowych. Od października 1990r. objął prowadzenie klasy trąbki w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a od 2006 r. w Akademii Muzycznej w Łodzi. W latach 1992-2006 był solistą Filharmonii Wrocławskiej. Prowadzi intensywną działalność solistyczną w kraju i za granicą, grając na trąbkach współczesnych i historycznych. Koncertował z towarzyszeniem większości polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych (m.in. „Sinfonia Varsovia”) pod batutą takich dyrygentów jak m. in. : Jerzy Maksymiuk, Robert Satanowski, Reinhard Seehafer (Niemcy), Larry Livingston (USA), Martin Hardy (Anglia), Nikolai Dyadiura (Ukraina), Marek Pijarowski, Jerzy Salwarowski i innych.
Jako kameralista współpracował z takimi znakomitymi muzykami jak: Emma Kirkby, Crispian Steele-Perkins, Paul Esswood, Gillian Keith, Daniel Stabrawa, Andrzej Chorosiński, Jan Tomasz Adamus. Dokonał wielu solowych nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych. Dokonał prawykonania utworów kompozytorów współczesnych, prowadzi kursy mistrzowskie, wśród jego wychowanków są laureaci konkursów krajowych i międzynarodowych.
