MENU
VII edycja
2017
Dyrygent, założyciel i dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Bogusława Madeya (dyplom z wyróżnieniem). Dzięki stypendium kształcił się w Hochschule für Musik Köln w Kolonii i uczestniczył w kursach mistrzowskich w Wiedniu.
Karierę dyrygenta rozpoczął w roku 1971 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prowadząc balet Giselle Adama. Równolegle, od 1974 do 1978 roku, był dyrygentem i dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. W latach 1978-1980 pracował jako pierwszy dyrygent w Orchester der Beethovenhalle Bonn. W 1982 roku założył Polską Filharmonię Kameralną Sopot i występuje z nią do dziś w największych światowych i europejskich salach koncertowych. W latach 1993-2006 Wojciech Rajski był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej (obecnie: Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie), z którą aktywnie koncertował oraz utrwalił wiele nagrań dla Polskiego Radia.
W 1993 roku rozpoczął działalność pedagogiczną podejmując pracę w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie otrzymał tytuł profesora. W latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main, a w latach 2008-2020 prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Oprócz stałej pracy z orkiestrami polskimi Wojciech Rajski prowadził gościnnie szereg orkiestr w Czechach, na Słowacji, Węgrzech, w Meksyku, Anglii, Szwecji, Grecji, Hiszpanii i
w Niemczech, m.in. takie jak Orchestre de la Suisse Romande (Genewa), NDR Radiophilharmonie (Hanower) czy Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (Moniachium). Występował z wieloma światowej sławy solistami, wśród których znaleźli się m.in. Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Sabine Meyer, Ivo Pogorelić, Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna, Piotr Beczała czy Krystian Zimerman – dwukrotnie odbył z nim tournée po Niemczech.
Brał udział w międzynarodowych festiwalach, m.in.: Praskiej Wiośnie, Flanders Festival, Gran Canaria Festival, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festival, festiwalach w Evian, Montpellier, La Chaise-Dieu i w Kopenhadze. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Sopot Classic.
Wojciech Rajski ma w swoim fonograficznym dorobku ponad 80 płyt, wydanych przez takie wytwórnie, jak Sony Classical, DUX, EMI, Universal Music, Le Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis, Wifon, Koch i in. Nagrywa dla radia i telewizji w kraju i za granicą. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005) czy Pomorską Nagrodę Artystyczną (2008), a w roku 2022 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
W 2016 roku ukończył studia dyrygenckie na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w klasie Maestro Antoniego Wita, debiutując koncertem z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie. Swój warsztat dyrygencki wzbogacał pod kierunkiem Maestro Jormy Panuli i Jacka Kaspszyka podczas mistrzowskich kursów dyrygenckich. Wyjątkowym artystycznym osiągnięciem było ukończenie „Riccardo Muti Italian Opera Academy” w Rawennie, prowadzonej przez wybitnego, światowej sławy dyrygenta Maestro Raccardo Mutiego.
W 2016 roku zdobył II nagrodę na VI Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. W 2013 roku został laureatem II nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu oraz nagrody specjalnej. W 2014 roku reprezentował Polskę podczas I Międzynarodowego Forum Dyrygenckiego w Zielonej Górze.
Oprócz osiągnięć dyrygenckich Dawid Runtz odnosił sukcesy kompozytorskie. W roku 2010 w ramach ogłoszonego Roku Chopinowskiego zdobył I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim Uczniowskie Forum Muzyczne w Warszawie pod patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za skomponowanie utworu Evolution na orkiestrę kameralną. Rok później otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Kompozytów „Euritmia” we Włoszech, za skomponowanie utworu Capriccio per flauto solo.
W roku 2015 otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP, a także stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego. W latach 2008-2015 uzyskał stypendium Starosty Powiatu Wejherowskiego. Za osiągnięcia naukowe był wielokrotnym stypendystą Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Ponadto otrzymał dwukrotnie nagrodę Prezydenta Miasta Wejherowa za osiągnięcia w dziedzinie muzyki (2010, 2017).
Od sezonu artystycznego 2014/2015 współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie w charakterze dyrygenta-asystenta przy produkcjach dzieł operowych.
Od 2017 roku będąc stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego jest asystentem Maestro Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W bieżącym roku Dawid Runtz ukończył prestiżowe kursy dyrygenckie prowadzone przez Maestro Daniele Gatti z orkiestrą The Royal Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie. W lipcu zadebiutował w Japonii podczas Pacific Music Festival w Sapporo, na zaproszenie dyrektora artystycznego festiwalu, wybitnego rosyjskiego dyrygenta Maestro Valerie’a Giergieva.
Od 2017 roku Dawid Runtz jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.
jeden z najlepszych zespołów dętych na świecie pochodzi z Niemiec. Jako pionier wśród zespołów dętych nie tylko na stałe wpisał się w historię muzyki od czasu założenia w 1974 roku, ale nadal kontynuuje swój sukces.
Zespołowi German Brass udało się stworzyć coś co można nazwać “różnorodnością jedności” a mianowicie udało im się stworzyć unikalne, bezbłędne brzmienie zespołowe osiągane za pomocą dziesięciu artystów oraz znanych solistów z czołowych niemieckich orkiestr. Jako zespół grają muzykę kameralną ale z rozmachem symfonicznym i dynamiką , którą można osiągnąć tylko przy pomocy instrumentów dętych.
Repertuar German Brass zawiera wszystkie kierunki stylistyczne i rodzajowe od Scheidta do Szostakowicza, od dixielandu do bossa nova. Można w nim znaleźć utwory dogłębnie klasyczne jak i ponadczasowe, niezwykle poważne i zawierające elementy rozrywkowe. Podczas swoich koncertów zespół pielęgnuje i pokonuje trudności wynikające z łączenia dwóch rodzajów styli muzycznych zachowując pełny profesjonalizm ale świetnie się przy tym bawiąc. Na program składają się aranżacje dzieł klasycznych jak adaptacje i kompozycje znanych i lubianych utworów muzycznych, które zostały przygotowane głownie właśnie z myślą o zespole GERMAN BRASS i pozwalają docenić jego typowe brzmienie i techniczną maestrię. Wysłuchanie czy to koncertu zespołu z niezrównanymi i błyskotliwymi komentarzami Klausa Wallendorfa, członka zespołu, czy też wysłuchanie jednego z ich albumów to naprawdę wspaniałe doświadczenie. W 2013 roku zespół zagrał 45 koncertów w całych Niemczech oraz odwiedził Koreę Południową, Luxemburg, Rosję i Polskę. Ponadto nagrał dwa kolejne albumy CD. Pierwszy „Celebreatig Wagner” jest hołdem oddanym słynnemu niemieckiemu kompozytorowi, Ryszardowi Wagnerowi. Drugi „Fantastic Moments” łączy klasyczną muzykę Gioacchina Rossiniego i Wolfganga Amadeusza Mozarta z muzyką Cole’a Portera i Harry’ego Jamesa.
Agata Kielar-Długosz uznana polska flecistka, absolwentka studiów solistycznych w Hochschule für Musik und Theater w Monachium oraz studiów podyplomowych w Hochschule für Musik w Weimarze oraz Yale University w New Haven. Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie.
W ramach stypendium Erasmus doskonaliła również swoje umiejętności Hochschule für Musik und Theater w Lipsku oraz na wielu mistrzowskich kursach fletowych.
Jest laureatką ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów fletowych m.in.: finalistką 10.Międzynarodowego Konkursu Fletowego Friedrich Kuhlau w Uelzen, II nagrody na 4.Międzynarodowym Konkursie Fletowym Internazionale Premio w Padwie, II nagrody (I nie przyznano) i nagrody specjalnej na 4. Międzynarodowym Konkursie Fletowym Interpretazione Flautistica w Ovadzie oraz finalistką i laureatką nagrody specjalnej na 11.Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Timisoarze. Otrzymała III nagrodę w 6.Międzynarodowym Konkursie Fletowym Leonardo de Lorenzo w Viggiano.
Jako solistka i kameralistka czynnie koncertuje w kraju i za granicą. Wielokrotnie prawykonywała koncerty jej dedykowane przez polskich i zagranicznych kompozytorów m.in.: Paweł Mykietyn, Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Piotr Moss, Paweł Łukaszewski) które transmitowane były przez czołowe rozgłośnie radiowe. Dokonała szeregu nagrań archiwalnych, radiowych oraz fonograficznych.
Była pierwszą flecistką Bayerisches Symphonieorchester München.
Współpracowała również z Münchener Kammerorchester i Bach Collegium München.
Grała pod batutą takich dyrygentów jak: Zubin Mehta, Mariss Jansons, Sir Colin Davis, Jacek Kaspszyk, Jerzy Maksymiuk, Helmuth Rilling, Agnieszka Duczmal.
Była wieloletnią stypendystką fundacji Yehudi Menuhina Live Music Now. Za wybitne osiągnięcia otrzymała wiele nagród i stypendiów m.in.: Komisji Fulbrighta, DAAD, KAAD, All Flutes Plus, Jeunesses Musicales, Top Wind oraz Stiftung für Musik Zürich. Otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Podkarpackiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej oraz upowszechnianie i ochronę kultury. Została laureatką programu stypendialnego Ministra Kultury Młoda Polska.
Prowadzi liczne kursy mistrzowskie. W 2013 roku uzyskała stopień naukowy doktora sztuk muzycznych w zakresie dyscypliny artystycznej instrumentalistyka.
Łukasz Długosz uznany przez krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów. Jest również najliczniej uhonorowanym w historii polskim flecistą.
Absolwent studiów solistycznych w Hochschule für Musik und Theater w Monachium oraz studiów mistrzowskich w Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse w Paryżu oraz w Yale University w New Haven.
Jest laureatem licznych ogólnopolskich konkursów fletowych oraz zdobywcą czołowych nagród na kilkunastu konkursach międzynarodowych w tym tak prestiżowych jak: 8.Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Jean Pierre Rampala w Paryżu, 3.Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Carla Nielsena w Odense, 1.Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Theobalda Böhma w Monachium oraz 5.Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Leonardo de Lorenzo w Viggiano.
Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą. Współpracuje z wieloma renomowanymi orkiestrami. Jako solista występował m.in.: w Musikverein Goldener Saal oraz Konzerthaus we Wiedniu, Konzerthaus w Berlinie, Gasteig Carl Orff Saal oraz Herkulessaal w Monachium. Grał pod batutą takich gwiazd jak Zubin Mehta, Mariss Jansons, Jerzy Maksymiuk, Agnieszka Duczmal czy Jacek Kaspszyk. Jest wielokrotnie zapraszany do wykonania koncertu fletowego Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora.
W 2010 roku Łukasz Długosz miał swój debiut fonograficzny z London Symphony Orchestra z którą nagrał płytę z koncertem fletowym Michaela Colina. Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą. Jego liczne nagrania płytowe zostały bardzo wysoko ocenione przez krytykę polską i europejską oraz otrzymał szereg nagród fonograficznych w tym nagrodę International Classical Music Award (ICMA).
Jego koncerty były wielokrotnie transmitowane przez najważniejsze rozgłośnie radiowe takie jak: BBC Radio 3, NDR, SWR, BR4, Deutschland Radio Kultur, Polskie Radio 2, Radio France, RMF Classic.
Na swoim koncie ma szereg prawykonań kompozycji polskich i zagranicznych twórców m.in.: Enjott Schneidera, Pawła Mykietyna, Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Piotra Mossa, Michaela Colina, Pawła Łukaszewskiego i wielu innych.
Jest jurorem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów fletowych. Prowadzi kursy mistrzowskie na całym świecie. Reprezentuje Polskę na licznych międzynarodowych konwencjach fletowych.
Łukasz Długosz był dwukrotnie nominowany do Paszportów Polityki oraz nagrody Gwarancje Kultury TVP Kultura. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymał szereg prestiżowych nagród i stypendiów m.in.: Gasteig Musikpreis, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Zeit-Preis, Deutsche Stiftung Musikleben.
Za wybitną działalność kulturalną i promocję kultury polskiej Łukasz Długosz został odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
to jedna z najwybitniejszych polskich śpiewaczek młodego pokolenia. Studiowała śpiew w Akademii Muzycznej we Wrocławiu pod kierunkiem Danuty Paziuk-Zipser oraz na Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu. Brała udział w wielu kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych śpiewaków-pedagogów, takich jak Teresa Żylis-Gara, Carol Richardson-Smith, Ingrid Kremling, Peter Tschaplik, Marcin Habela, Sebastian Vittucci, Regina Resnik.
Laureatka licznych nagród ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów m.in.: Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Tuluzie (Nagroda Specjalna), VII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. St. Moniuszki w Warszawie (I nagroda i nagroda Fundacji im. Bogny Sokorskiej), Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Salomei Kruszelnickiej we Lwowie (I nagroda), Międzynarodowego Konkursu im. K. Szymanowskiego w Łodzi (I nagroda), Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Haliny Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu (I nagroda i Nagroda Specjalna) oraz Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Malmö (m.in. Nagroda Publiczności) i Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Toti dal Monte w Treviso.
Przyznano jej także Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii Najlepsza Śpiewaczka oraz Wrocławską Nagrodę Muzyczną. Za osiągnięcia 2014 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Wrocławia. Debiutowała na scenie operowej w 2007 roku jako Gilda w premierowym przedstawieniu opery Rigoletto w Operze Wrocławskiej. Wkrótce potem wystąpiła we włoskich teatrach operowych (Lucca, Ravenna, Livorno i Pisa) jako Kunegunda w premierowych spektaklach Kandyda Bernsteina. Od 2011 współpracuje z Teatrem Bolszoj w Moskwie, gdzie wykonuje partie Szemachańskiej Królowej (Złoty kogucik), Królowej Nocy (Czarodziejski flet) oraz Ognia, Księżniczki i Słowika (Dziecko i czary). Ponadto występowała w Theater Bonn (2012) w tytułowej roli opery Lakmé. Od 2008 jest solistką Opery Wrocławskiej, w której wykonuje takie partie, jak Gilda (Rigoletto), Violetta (Traviata), Łucja (Łucja z Lammermoor), Adina (Napój miłosny), Pamina (Czarodziejski flet), Zuzanna (Wesele Figara), Nannetta (Falstaff), Oskar (Bal maskowy), Olimpia (Opowieści Hoffmanna), Hanna (Straszny dwór), Anioł (Anioły w Ameryce Eőtvösa), Stella (Chopin Oreficego) i inne. Od 2012 roku współpracuje również z Operą Bałtycką, w której śpiewa partie Królowej Nocy oraz Violetty (Traviata). W marcu 2015 zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie w Rigoletto Verdiego u boku Andrzeja Dobbera. W kwietniu powróciła do Teatru Wielkiego jako Hanna w Strasznym dworze Moniuszki. Występowała pod batutą takich dyrygentów, jak: V.Sinaisky, P.Eötvös, E.Boncompagni, J.Axelrod, S.Blunier, Ch.Moulds, J.Kaspszyk, A.Yurkevych, Ł.Borowicz, T.Kozłowski, T.Strugała, E.Michnik, P.Klinichev, M.Pijarowski, M.Klauza, J.M.Zarzycki, S.Chrzanowski.
Aleksandra Kubas-Kruk pracuje również jako asystentka (doktorat – wrzesień 2014) w klasie śpiewu Danuty Paziuk-Zipser w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Oprócz partii operowych wykonuje szeroki repertuar oratoryjny i pieśniarski – występuje w kraju i za granicą, spotykając się z wielkim uznaniem krytyki i publiczności.
Stefan Plewniak rozpoczął swoją edukację muzyczną w rodzinnym Krakowie na Akademii Muzycznej w klasie prof. Barbary Śliwickiej-Wysockiej, po czym kontynuował ją w Holandii w Conservatory Maastrich w klasie prof. Roberta Szredera oraz w Paryżu w Conservatoire National Superieur de Musique et de Danse pod okiem prof. Francoisa Fernandeza.
Zainteresowanie skrzypcami barokowymi zainicjowała jego współpraca z holenderskim zespołem Les Gôuts Reunis. Kontynuował swoją drogę występując z wieloma znaczącymi zespołami i orkiestrami takimi jak Cappella Cracoviensis, Warszawska Orkiestra Polskiego Radia, Filharmonia Krakowska, Kammeroper Köln oraz Amsterdam Symphony Orchestra. Uczestniczył w wielu festiwalach włączając w to Baroque Musique Festival d’Auvergne, Wildwood Festival, UM Maastricht Festival oraz Baroque Musique Festival d’Auberville a także Bach Festivals i Oude Muzik Festival w Utrechcie.
Współpracował z wieloma znanymi zespołami jako koncertmistrz włączając Contrasto Armonico w Hadze, Marguerite Louise Ensemble w Paryżu oraz Orchestra 1756 w Salzburgu. A także koncertował z innymi znanymi orkiestrami w Europie w tym William Christie’s Les Arts Florissants w Paryżu oraz Jordi Savall’s Le Concert des Nations w Barcelonie.
Jest założycielem i prowadzącym zespołów Cantate.fr w Paryżu, Il Giardino d’Amore orchestra w Wenecji/Krakowie oraz Cappella dell’Ospedale della Pietà. Stefan Plewniak posiada wsparcie Meyer Foundation, Gouvernement Francais i Société Générale de Paris. Od 2013 nagrał szereg albumów z Jordi Savall & Le Concert des Nations, Marco Vitale & Contrasto Armonico oraz z orkiestrami Il Giardino d’Amore i Cappella dell’Ospedale della Pietà.
Występował solo i koncertował podczas wielu ważnych festiwali i w wielu znaczących salach koncertowych w tym Oude Muzik Festival (Utrecht), Bach Festival (Wiedeń), Tartini Festival (Pirano), Styriarte Festival (Graz), Early Music Celebration (Nowy Jork), Mozarteum Salzburg oraz w Carnegie Hall. Stefan Plewniak regularnie prowadzi klasy mistrzowskie w Oslo, Norwegii, oraz na University of South California w Los Angeles oraz w San Diego i Roosevelt University Chicago.
Specjalizuje się w repertuarze operowo-baletowym począwszy od baroku do XIX wieku. W sezonie 2015 /2016 Stefan Plewniak dyrygował orkiestrą podczas Festiwalu Operowego w Bydgoszczy i Warszawie oraz do baletu Czajkowskiego w Norwegii. Jako dyrygent został ponownie zaproszony do współpracy w Warszawie i Oslo w sezonie 2017 – 2018.
to wyjątkowa orkiestra utworzona w Wenecji, na wzór modelu słynnej orkiestry Antonio Vivaldiego.
Cappella dell’Ospedale della Pietà nie jest zwykłą orkiestrą, ale wyjątkową orkiestrą składającą się z utalentowanych dziewcząt. Została odbudowana na wzór orkiestry z XVIIII wieku, założonej w sierocińcu dla dziewcząt w Wenecji i doprowadzona do blasku i świetności przez „Maestro di Violino e di Coro” – Antonio Vivaldiego. Jego znakomite kompozycje i poziom artystyczny orkiestry sprawił, że w bardzo krótkim czasie Cappella zyskała uznanie jednej z najlepszych orkiestr na świecie. Wenecja była miejscem do którego ciągnęli wszyscy, od artystów i podróżników do głów państw. Orkiestra prezentowała dla nich działa Vivaldiego i mistrzów weneckich, mając za swoją siedzibę kościół Chiesa di Santa Maria della Pietà. Dzisiaj Cappella jest związana z Fondazione Cini, która zajmuje się w Wenecji badaniami nad muzyką Vivaldiego.
Reinkarnacja Cappelli miała miejsce w 2013 roku z inicjatywy Stefana Plewniak – absolwenta Konserwatorium w Krakowie, Maastricht i Paryżu. Cappella to międzynarodowa grupa młodych, pełnych pasji artystek z Włoch, Polski, Austrii, Francji i Holandii specjalizujący się w grze na instrumentach z epoki baroku. Cappella jest poświęcona muzyce Antonio Vivaldiego i weneckich mistrzów. W swojej karierze, zespół miał przyjemność koncertować w Niemczech, Austrii, Słowenii, Polsce a w przyszłości planowane są również koncerty w innych krajach europejskich, USA i Azji.
Koncerty Cappelli charakteryzują się niepowtarzalną atmosferą i niesamowitą energią.
Cappella wydała swoją debiutancką płytę pt „Carnevale di Venezia” w 2016 roku z udziałem znakomitych solistów : Jakuba Józefa Orlińskiego, Miriam Albano, Natalii Kawałek w wydawnictwie Ëvoe Music. W 2017 roku Cappellę będzie można usłyszeć wykonującą jedno z najważniejszych dzieł sakralnych Vivaldiego – oratorium Juditha Triumphans, oraz Koncerty skrzypcowe związane z promocją nowej płyty – L’Eleganza Capricciosa.
Naukę tańca rozpoczęła w wieku 6 lat, kontynuowała ją pod okiem mistrza Jareño, a swoje umiejętności doskonaliła z mistrzynią Victorią Eugenią. W wieku 14 lat z wyróżnieniem ukończyła szkołę tańca, którego później uczyła się między innymi od Marii Magdaleny, Ciro, Juany Taft, Pedro Azorín, Juanjo Linares, Aurory Pons, Any Baselgi, Aurory Bosh, Granero, Fernando Bujones i Roselli Hightower.
W 2008 roku uzyskała tytuł magistra Sztuk Scenicznych na Uniwersytecie Króla Jana Karola w Madrycie. W 1975 roku uczestniczyła w tworzeniu Narodowego Baletu Folklorystycznego pod kierownictwem Pilar López. Później tańczyła jako solistka w zespole „Los Goyescos”, w „Balecie Antologii” (Ballet Antología) Alberto Lorca, w „Balecie Sylwetek” (Ballet Siluetas) reżyserowanym przez José Antonio i Luisa Arandę oraz w grupach Marii Rosy, Rafael de Córdovay Luisillo. W 1981 związała się z Hiszpańskim Baletem Narodowym (Ballet Nacional de España), w którym cztery lata później została primabaleriną.
W ciągu swej kariery grała główne role w choreografiach z repertuaru oraz sztukach stworzonych specjalnie dla niej, takich jak: „Chacona” czy „Goyescas”. W Teatrze Królewskim w Madrycie jako pierwsza grała postać Celestyny w sztuce Ramóna Ollera pod tym samym tytułem, wprowadziła na scenę także sztandarową sztukę „Medea”. Na X. rocznicę powstania Hiszpańskiego Baletu Narodowego u boku Antonio Gadesa wystąpiła w „Krwawych Godach” („Bodas de Sangre”). Została zaproszona przez Grupę Adriána Galii do udziału w spektaklu „W stylu flamenco” („En clave flamenca”), zaś przez Miguela Narrosa – do udziału w Hołdzie dla Margarity Xirgu w Teatrze Hiszpańskim w Madrycie oraz do występu na Festiwalu Pieśni i Tańca w Unión (Murcja). W 2003 roku zagrała w spektaklu „Południe” („El Sur”) razem z jego twórcą – Dorantesem – w Operze Tokijskiej, oraz postać Medei z okazji XXV. rocznicy powstania Hiszpańskiego Baletu Narodowego. W tym samym roku otrzymała Nagrodę Stowarzyszenia Nauczycieli Tańca Hiszpańskiego (APDE) za całokształt działalności artystycznej razem z Antonio Gades, Manolete, Matilde Coral i Rafaelem Amargo. W 2005 roku zagrała główną rolę w sztuce „Lisístrata” z Israel Galván y Curillo, z muzyką Dorantesa, według scenariusza Miguela Narrosa. W 2006 roku prowadziła kursy dla nauczycieli w Hiszpańskim Stowarzyszeniu Prywatnych Centrów Edukacji (ACADE), wzięła udział Uroczystościach Międzynarodowego Dnia Tańca w Madrycie i, jako zaproszona artystka, w Biennale Sewilli w Hołdzie dla Mistrza Granero reżyserowanym przez José Antonio.
W 2000 roku przewodniczyła jury IX. Konkursu Choreografii Tańca Hiszpańskiego i Flamenco w Madrycie i była członkiem Komisji Artystycznej Baletu Flamenco w Andaluzji. W 2007 roku jej imieniem nazwane zostało Profesjonalne Konserwatorium Tańca w Kadyksie. W 2011 otrzymała Nagrodę Narodową Kultury Żywego Tańca (Danza Cultura Viva). Ostatnio, razem z Currillo y Antonio Canales, stworzyła choreografię do spektaklu „Los flamencos bailan Ópera”, wystawionego po raz pierwszy w Operze Tokijskiej w 2013 roku. Obecnie w Hiszpańskim Balecie Narodowym występuje okazjonalnie w roli Medei.
Od 2002 roku jest Mistrzynią Korepetycji w Hiszpańskim Balecie Narodowym.
to zespół prezentujący choreografie inspirowane i wykorzystujące hiszpańskie tańce, w tym szczególnie flamenco. Zespól pragnie przekazywać publiczności siłę i techniki tradycyjnej sztuki flamenco, w tym takich jej przejawów jak solea, farruca, bulerias czy tango ram. W swoje prezentacje włącza różne style jakie są obecne we flamenco oraz elementy współczesne. Za cel postawił sobie przechowanie tradycyjnej formy, ale także zgłębianie pochodzenia hiszpańskich tańców zarówno jeśli chodzi o samo flamenco jak i w innych alternatywnych formach sztuki. Niezwykła wirtuozeria tancerzy oraz kreatywność prezentacji, w których są wykorzystywane między innymi typowe elementy takie jak: laski, treny czy specyficzne obuwie, robią ogromne wrażenie i wzbudzają zachwyt publiczności.
Od sezonu koncertowego 2008/2009 Rodrigo Tomillo jest drugim dyrygentem w Pfalztheater w Kaiserslautern (Niemcy). Od tego czasu regularnie gości w wielu orkiestrach w kraju i za granicą, np. w Südwestfallen Philharmonie, Galizien Kammerorchester, Sinfonieorchester Mainz, w Münster i Osnabrück. Rodrigo Tomillo studiował dyrygenturę, fortepian i akompaniament w Wyższej Szkole Muzycznej i Teatralnej we Frankfurcie, a dyrygenturę ukończył z wyróżnieniem. Ważne doświadczenia wyniósł szczególnie ze współpracy z Lotharem Zagroskiem, Paolo Carignanim i Markusem Stenzem. Po pierwszych występach w operach w Giessen i Mainz oraz w Staatstheater w Darmstadt Rodrigo Tomillo zaangażowany został w 2008 roku jako drugi dyrygent do Pfalztheater Kaiserslautern, gdzie dyrygował dziełami Mozarta, Verdiego, Pucciniego, Janačka, Straussa i Wagnera. Głównymi punktami jego następnego sezonu koncertowego będą – poza Halką Moniuszki czy Rigoletto Verdiego w Pfalztheater – 4.symfonia Brucknera w Teatro Maestranza de Sevilla (Hiszpania), Sacre du Printemps z Tiroler Sinfonieorchester z Innsbrucka oraz debiut w roli dyrygenta opery Adriana Lecouvreur Cilei w Tiroler Landestheater w Innsbrucku.
Urodził się w 1981 roku w Gnieźnie, mieszkał w Strzałkowie. Naukę gry na gitarze rozpoczął w wieku 10 lat w Słupcy i Koninie. Jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Piotra Zaleskiego. W 2003 roku rozpoczął studia w klasie Maestro Manuela Barrueco w Peabody Conservatory of the Johns Hopkins University w Baltimore, USA, które ukończył w 2008 roku.
Występował z recitalami w Polsce, Rosji, Białorusi, Czechach, Słowacji, Bułgarii, Niemczech, Francji, Anglii, Hiszpanii, na Islandii, Węgrzech, Serbii, Kosowie, w Grecji, na Wyspach Kanaryjskich, w Japonii, Chinach, Kanadzie, USA, Meksyku oraz Panamie. Występował w najważniejszych salach koncertowych świata: Royal Festival Hall w Londynie, Concertgebouw w Amsterdamie, Sali im. P. Czajkowskiego w Moskwie czy Carnegie Hall w Nowym Jorku.
Często występuje jako kameralista – m.in. z Orion String Quartet (USA), Avim Avitalem (Izrael), Chen Reiss (Izrael), Richardem Galliano (Francja), Maciej Frackiewicz, Agata Szymczewska, Lukasz Dlugosz, Andrzej Bauer.
Kuropaczewski jest wziętym wykładowcą gitary. Prowadzi kursy i lekcje mistrzowskie podczas wielu festiwali gitarowych w Europie oraz na Uniwersytetach
w Europie i obu Amerykach. W latach 2007-2010 byl wykladowca University of Pennsylvania w Filadelfii, a od 2008 roku jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Poznaniu.
Nagrał pięć płyt kompaktowych. Trzy ostatnie (“Polish Music”, “Aqua e Vinho” i “Nocturnal”) otrzymaly nominacje do Nagrody Fryderyk w kategoriach: Najwybitniejszy Album – Muzyka Polska, Najwybitniejszy Album – Muzyka Kameralna, Najwybitniejszy Album – Recital Solowy.
Kuropaczewski dokonał wielu premier polskich i światowych takich kompozytorów, jak: A. Tansman (Hommage a de Falla – z orkiestra Amadeus w 2010 roku w Lodzi, Petit Concerto w 2015 roku w Poznaniu), K. Meyer (Concerto – z orkiestra Amadeus w 2010 roku w Gnieźnie i Poznaniu, Triptych Sonata w 2015 roku – Caramoor Festival w Nowym Jorku, USA), A. Gilardino (Jerusalem Concerto, wraz z A. Avitalem w 2014 roku w Gnieźnie i Poznaniu), M. Neikrug (Acequias Quintet z Orion String Quartet w 2015 roku podczas Santa Fe Chamber Music Festival w Santa Fe, USA), Mikołaj Górecki (Arioso e Furioso – z orkiestra Aukso w 2014 roku podczas Śląskiej Jesieni Gitarowej w Tychach).
W sezonach artystycznych 2015/2016 i 2016/2017 artysta wystąpił w Polsce, Rosji, Niemczech, Belgii, Chorwacji, USA, Kanadzie, Meksyku, Panamie, Puerto Rico, Kosowie, oraz w Chinach. Dokonał premier światowych kompozycji A. Gilardino (Letters to Fryderyk Sonata), oraz M. Neikruga (Three Pieces for Guitar), a także gitarowej wersji Koncertu Altówkowego K. Pendereckiego wraz z Orkiestra Sinfonia Varsovia pod batutą Maximiano Valdesa.
Kuropaczewski gra na gitarach Rossa Gutmeiera (USA) i Leszka Gajdzika. Używa strun Savarez Alliance Corum.
Nieustająca obecność Nancy Fabioli Herrery na scenach międzynarodowych czyni ją jedną z największych mezzosopranistek naszych czasów. Piękno jej głosu, dźwięczność i szeroka skala – wszystko razem z wielkim talentem scenicznym uczyniły z tego słowika mezzosopranu jedną z najbardziej znaczących artystek operowych. Jej hipnotyzujące wykonanie „Carmen” sprawiło, że w specjalistycznej prasie została nazwana „Carmen XXI wieku”.
Odtwarzała tę rolę Bizeta w teatrach tak rozpoznawalnych jak: Metropolitan w Nowym Jorku, Covent Garden w Londynie, Teatrze Bolshoi w Moskwie, Operach w Sydney i w Melbourne, Operze w Rzymie, Teatrze Narodowym w Tokio, Operze Niemieckiej w Berlinie, Bawarskiej Operze Państwowej w Monachium, w Amfiteatrze w Weronie, Termach Karakali w Rzymie, Semperoper w Dreźnie, na Festiwalu Opery w Masadzie (Izrael), Operze Izraelskiej w Tel-Awiwie czy w Operze w Los Angeles. W Operze w Bordeaux zdobyła nagrodę w Światowym Konkursie Operowym Plácido Domingo. W Hiszpanii śpiewała swoje role między innymi w Sabadell, Jerez, San Sebastián, Las Palmas de Gran Canaria, Santander, La Coruñi i w Maó.
Jej operowy repertuar rozciąga się od tytułów takich jak: Radamisto, Atalanta, Tak czynią wszystkie (Così fan tutte), Włoszka w Algierze (L’Italiana in Algeri), Żywot rozpustnika (The Rake’s Progress), Rigoletto, Zemsta nietoperza (Die Fliedermaus), Capuleti i Montecchi (I Capuletti ed i Montecchi), Anna Bolena i Roberto Devereux do współczesnych sztuk takich jak: Werther, Norma, Faworyta (La Favorita), czy Samson i Dalila. Ponadto uczestniczyła w światowych premierach oper Daniela Catána: w Listonoszu (Il Postino) razem z Plácido Domingo i Florencji w Amazonii (Florencia en el Amazonas).
Koncerty, w których główną rolę gra Nancy Fabiola Herrera zmieniają się w prawdziwe widowiska teatralne, w których muzyka, słowa i gesty tworzą jedność. Jej szeroki repertuar sięga od baroku po kompozytorów XX-wiecznych, jednak szczególną uwagę śpiewaczka poświęca muzyce hiszpańskiej. Odgrywała role autorów latynoamerykańskich, rosyjskich, niemieckich, a najczęściej – francuskich.
Wśród teatrów i festiwali, na których prezentowała swoje umiejętności, są: Sala Koncertowa Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego (Wiener Musikverein), sala koncertowa Carnegie Hall w Nowym Jorku, Nowojorski Festiwal Piosenki, Instytut Cervantesa w Nowym Jorku, Sala Koncertowa Palau de la Música w Walencji, Filharmonia i Teatr Arriaga w Bilbao, Teatr la Zarzuela, Audytorium w Santiago de Compostela, Audytorium w San Cugat, Teatr de La Maestranza w Sewilli, Teatr Péreza Galdósa w Las Palmas de Gran Canaria, siedziba Organizacji Państw Amerykańskich w Waszyngtonie, Teatr Sztuk Pięknych w Puerto Rico i Narodowe Audytorium SODRE Adeli Rety w Montevideo i inne sale koncertowe w Chile, Meksyku, na Słowacji i w innych państwach.
Hiszpańska mezzosopranistka jest absolwentką: Konserwatorium w Las Palmas de Gran Canaria, Królewskiego Konserwatorium w Madrycie, Szkoły Juilliarda w Nowym Jorku i Akademii Sztuk Wokalnych w Filadelfii.
Jej dyskografia zawiera prace wykonane dla wytwórni takich jak: Deutsche Grammophon, Opus Arte, Columna Música, ASV Living Era, Arte Nova, Naxos oraz AIM Records.
Niektóre z jej planów na 2017 rok: rozpocząć rok w Metropolitan Opera House (USA) debiutując w roli Herodiady w spektaklu Salome i roli Feneny w Nabucco pod batutą Maestra Levine. Chce zadebiutować także jako Leonora w Faworycie w Teatrze Péreza Galdósa (Gran Canaria) pod kierownictwem Maestra Karea Chichon. Zagrać w zarzueli Jaskółki (Las Golondrinas) w Teatrze Compoamor (Oviedo) z Maestro Óliver Díaz. Wyjechać w trasę koncertową z Solistami z Walencji i zadebiutować w Stabat Mater Rossiniego w RTVE. Powrócić do Metropolitan Opera House, by wystąpić w roli Maddaleny w Rigoletto oraz do Opery w Los Angeles, gdzie zaśpiewa w Nabucco razem z Plácido Domingo. Po raz pierwszy zaśpiewa Pieśń Ziemi (Das lied von der Erde) Mahlera pod batutą Maestro Albiach. Ponadto da wiele koncertów między innymi w Polsce, Chile, Kolumbii, Puerto Rico i Hiszpanii.
Polski kontratenor Jakub Józef Orliński jest zwycięzcą Grand Finals w 2016 Metropolitan Opera National Council Auditions oraz laureatem Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Marcelli Sembrich-Kochańskiej w 2015 a jednocześnie cieszy się rosnącą reputacją śpiewaka o głosie uderzająco pięknym i posiadającym niezwykłe umiejętności sceniczne.
W sezonie 2016-2017 wykonywał partie w Mesjaszu Handela w Carnegie Hall z towarzyszeniem Musica Sacra oraz Oratorio Society of New York a swój debiut z towarzyszeniem Houston Symphony. Podczas Karlsruhe Handel Festival zaśpiewa w Nisi Dominus Vivaldiego oraz fragmenty z Dixit Dominus Handela. Czeka go również debiut podczas Festival d’Aix-en-Provence w operze Erismena Cavalli’ego oraz debiut w Operze we Frankfurcie.
W Polsce wykonał partie Kupidyna w Wenus i Adonis Blowa oraz Narcisa w Agrippinie Handela. W Niemczech wykonywał partie Ruggiera w Alcynie Handela w Aachen i Cottbus, pieśni Purcella z baletem w Operze w Leipzig oraz Philippusa w Der Misslungene Braut-Wechsel oder Richardus Telemanna I (oparty na Riccardo Primo, Re d’Inghilterra Haendla) w Gießen.
Orliński jest laureatem szeregu konkursów wokalnych w tym Oratorio Society of New York’s 2016 (1. nagroda), Lyndon Woodside Oratorio-Solo Competition (1. nagroda), Międzynarodowy Konkurs Wokalny Muzyki Dawnej (1. i 2. nagroda) oraz Specjalne Wyróżnienie i Nagroda Specjalna, Konkurs Wokalny im. Rudolfa Petráka w Słowacji (1. nagroda), Debut Competition w Igersheim w Niemczech (3. nagroda), Specjalne Wyróżnienie podczas VIII Konkursu Złote Głosy Mazowsza w Polsce oraz Le Grand Prix de l’Opera w Bukareszcie w Rumunii (3. nagroda).
Student Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie i uczestnik prestiżowych programów artystycznych w tym Akademii Operowej Teatru Wielkiego – Opery Narodowej oraz jako student Juilliard School, gdzie kształci się pod kierunkiem Edith Wiens.
W wolnym czasie zajmuje się breakdancem oraz innymi stylami tanecznymi. Nawet na tym polu może się poszczycić nagrodami w wielu konkursach tanecznych: Red Bull BC One Poland Cypher (4. nagroda), Stylish Strike – Top Rock Contest (2. nagroda) oraz The Style Control (2. nagroda). Występuje w reklamach firmy CROPP oraz jako tancerz, model i akrobata w kampaniach reklamowych takich firm jak Levi’s, Nike, Turbokolor, Samsung, Mercedes-Benz, MAC Cosmetics, Danon i Algida.
jest absolwentem Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku w klasie prof. Bogdana Ocieszaka (dyplom z wyróżnieniem). Brał udział w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez takie osobowości jak: Andrew Marriner, Jean-Marc Fessard, Walter Vitek, Wojciech Mrozek, Brenno Ambrosini, Joseph Fuster, Nicolas Baldeyrou, Antonio Saiote, Alessando Travaglini. W latach 2002-2003 studiował w klasie mistrzowskiej Joan Enric Lluna pod egidą Conservatori Superior De Musica w Castello.
Wielokrotnie zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkurach klarnetowych i kameralnych zarówno w kraju, jak i za granicą.
Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jako solista i kameralista koncertował w większości krajów Europy i Ameryki Północnej, a także w Afryce i Azji.
Jest pierwszym klarnecistą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Stale współpracuje z Polską Filharmonią Kameralną Sopot. Wraz ze Sławomirem Wilkiem (fortepian) współtworzy formację Inspiro Duo. Koncertuje również jako członek Polskiego Zespołu Basethornowego, Gdańskiego Trio Stroikowego oraz zespołu Zagan Acoustic.
Andrzej Wojciechowski jest adiunktem w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku oaz profesorem gościnnym Ning Xia University of Art w In Chuan (Chiny).
W 2016 roku nakładem wydawnictwa DUX ukazał się jego debiutancki album solowy „A tribute to Benny Goodman” nagrany wraz z Orkiestrą Kameralną Akademii Muzycznej w Gdańsku, pod batutą Łukasza Borowicza. Zwiera pierwsze polskie nagranie Koncertu Aarona Coplanda oraz kompozycje dedykowane artyście.
