MENU
Współdyrektor muzyczny, założyciel Les Arts Florissants.
Klawesynista, dyrygent, muzykolog i pedagog, pomysłodawca jednego z najbardziej fascynujących przedsięwzięć muzycznych ostatnich czterdziestu lat. Jest pionierem odkrywania na nowo muzyki epoki baroku. Artysta znacznie przyczynił się do popularyzacji siedemnasto- i osiemnastowiecznej muzyki francuskiej wśród publiczności na całym świecie. Urodził się w Buffalo, kształcił na Harvardzie i w Yale, a od 1971 roku mieszka we Francji. Punktem zwrotny w jego karierze było założenie w 1979 roku zespołu Les Arts Florissants. Jako dyrektor tego zespołu wokalno-instrumentalnego William Christie szybko dał się poznać zarówno jako muzyk, jak i człowiek teatru, sal koncertowych i opery. Szczególne uznanie publiczności zdobyła produkcja opery Atys Lully’ego w paryskiej Opéra Comique (1987).
Od Charpentiera do Rameau, przez Couperina i Mondonville’a, William Christie jest niekwestionowanym mistrzem tragédie-lyrique i opéra-ballet. Czuje się równie komfortowo w motetach francuskich czy w muzyce dworskiej. Jego zamiłowanie do muzyki francuskiej nie przeszkadza mu w odkrywaniu innych europejskich twórców, takich jak Monteverdi, Rossi, Scarlatti, Landi, Purcell, Händel, Mozart, Haydn czy Bach.
Najnowsze przedsięwzięcia operowe artysty obejmują takie produkcje jak Jephtha Händla w Opéra de Paris i Ariodante w Wiener Staatsoper, Opera żebracza (trasa koncertowa po Europie) i Koronacja Poppei Monteverdiego na Festiwalu w Salzburgu, Platée Rameau w Theater an der Wien, Titon et l’Aurore Mondonville’a w Opéra Comique i Partenope Händla (światowa trasa koncertowa).
William Christie często współpracuje z Berliner Philharmoniker oraz z Orchestra of the Age of Enlightenment w roli dyrygenta gościnnego na festiwalach operowych, np. Glyndebourne, lub w teatrach operowych, np. Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Opernhaus w Zurychu czy Opéra National de Lyon.
Jego obszerna dyskografia obejmuje ponad sto nagrań. Najnowsze z nich – Msza h-moll Bacha; Koronacja Poppei Monteverdiego (CD/DVD); N’espérez plus, mes yeux; Générations: Senaillé – Leclair; Platée – zostały wydane nakładem wytwórni płytowej harmonia mundi w ramach serii „Les Arts Florissants”.
Chcąc dalej rozwijać się jako pedagog, w 2002 roku William Christie powołał do życia Le Jardin des Voix, dwuletnią akademię muzyki barokowej Les Arts Florissants dla młodych śpiewaków, obecnie działającą w Thiré w Vendée. Od 2007 roku jest artystą-rezydentem Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie dwa razy do roku prowadzi kursy mistrzowskie. W 2021 roku wraz z Les Arts Florissants zorganizował pierwszą edycję „Arts Flo Masterclasses” dla młodych profesjonalnych muzyków w Quartier des Artistes w Thiré (Vendée, Kraj Loary, Francja).
W 2012 roku Christie zainicjował festiwal „Dans les Jardins de William Christie” odbywający się w jego własnych ogrodach we francuskiej wiosce Thiré w Vendée, gdzie każdego lata przyjmuje młodych muzyków z Juilliard School i śpiewaków akademii Le Jardin des Voix wraz z muzykami i śpiewakami Les Arts Florissants.
William Christie przekazał swoje nieruchomości Fundacji Les Arts Florissants–William Christie założonej w 2018 roku.
W listopadzie 2008 roku William Christie został wybrany członkiem francuskiej Akademii Sztuk Pięknych i wygłosił oficjalne przemówienie inauguracyjne pod kopułą Institut de France w styczniu 2010 roku.
Projekty artysty w sezonie 2022/23 obejmują takie wydarzenia jak spektakl Molier i jego muzyka z okazji obchodów czterechsetnej rocznicy urodziny Moliera; Dydona i Eneasz Purcella w reżyserii Blanki Li w Teatros del Canal, w Liceu w Barcelonie i w Opéra Royal de Versailles; cykl wyjątkowych koncertów muzyki francuskiej na Boże Narodzenie w Fontevraud; recitale w duecie ze skrzypkiem Théotime’em Langlois de Swarte i klawesynistą Justinem Taylorem; The Seasons Haydna; L’Allegro, il Penseroso ed il Moderato Händla; muzyka Charpentiera na narodzenie Chrystusa i Wielki Tydzień; czwarta część autorskiego cyklu artysty pt. „Airs sérieux et à boire”; koncerty z wybitnymi solistami (Véronique Gens i Lea Desandre, Carlo Vistoli i Hugh Cutting).
Kompozytor, dyrygent i pedagog urodzony w 1986 roku. Ukończył z wyróżnieniem studia dyrygenckie pod kierunkiem prof. Antoniego Wita (2011), a także studia kompozytorskie (również z wyróżnieniem) w klasie prof. Stanisława Moryto (2010) na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. W roku 2016 uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych w dyscyplinie dyrygentura a w roku 2020 stopień doktora habilitowanego.
W swoim dorobku posiada wiele nagród zdobytych w konkursach muzycznych ogólnopolskich i międzynarodowych wśród nich m.in. I nagrodę I Konkursu Kompozytorskiego im. Jana Pawła II w Warszawie (2007), III nagrodę IV Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Musica Sacra” w Częstochowie (2008), wyróżnienie na 51. Ogólnopolskim Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda w Warszawie (2010), a także był półfinalistą Conductitng Competition „Donatella Flick” w Londynie (2014). Jest zwycięzcą konkursu na napisanie opery organizowanego przez Teatr Wielki w Łodzi. Jury, pod przewodnictwem prof. Krzysztofa Pendereckiego przyznało jednogłośnie Grand prix. Dodatkowo zdobył również laur nagrody publiczności. Premiera opery „Człowiek z Manufaktury” odbyła się w lutym 2019 r., a jej wersja plenerowa w maju 2019 na rynku Łódzkich Włókniarek była wydarzeniem bez precedensu.
Dwukrotnie został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007,2012), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2009), oraz Keimyung University Foundation (Korea Południowa 2009). W 2018 został laureatem programu stypendialnego „Młoda Polska”, a także otrzymał prestiżowe stypendium dla wybitnego młodego naukowca przyznane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
W sezonie 2012/13 był asystentem Antoniego Wita, a w sezonie 2013/14 Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej.
Rafał Janiak regularnie koncertuje z większością polskich orkiestr m.in. Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonii Juventus oraz Filharmonii Krakowskiej, Śląskiej, Bałtyckiej, Lubelskiej, Gorzowskiej, Zielonogórskiej, Podkarpackiej, Opolskiej czy Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot.
We wrześniu 2012 Rafał Janiak zadebiutował na festiwalu „Warszawska Jesień” prowadząc koncert z udziałem orkiestry Filharmonii Narodowej, Podczas kolejnej edycji „Warszawskiej Jesieni” (2013) artysta poprowadził koncert finałowy.
Repertuar artysty obejmuje dzieła symfoniczne, koncertowe a także oratoryjne. W 2011 roku zadebiutował jako dyrygent operowy prowadząc premierowe przedstawienie „Cosi fan tutte” W.A.Mozarta. W 2014 na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej we współpracy z UMFC objął kierownictwo artystyczne nowej inscenizacji „Don Giovanniego” W.A.Mozarta, a w 2017 na scenie kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie „Oniegina” Czajkowskiego (współpraca z UMFC).
Od 2016 roku artysta współpracuje z Teatrem Wielkim w Łodzi, dyrygując m.in. „Barona Cygańskiego” J.Straussa a także „Turandot” Pucciniego.
Od 2017 roku jest kierownikiem artystycznym nowopowstałej Chopin University Chamber Orchestra, z którą odnosi wiele znaczących sukcesów. Zespół ma w swoim dorobku już kilka nagranych płyt, z których najnowsza nominowana jest do nagrody „Fryderyki 2021”. W ostatnim czasie wspólnie występowali podczas tournée po Chinach dając ponad 20 koncertów (lipiec 2019).
Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta na swojej macierzystej uczelni pełniąc funkcję dziekana wydziału Dyrygentury Symfoniczno-Operowej na UMFC.
Dyrektor Artystyczny Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie. W latach 2013-2015 kierownik muzyczny Opery i Filharmonii Podlaskiej, a w latach 2009-2015 II dyrygent Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.
Był dyrygentem i zastępcą dyrektora muzycznego Welsh National Opera w Cardiff (2004-2008). W grudniu 2011 roku poprowadził w Narodowej Operze Ukrainy w Kijowie Króla Rogera K. Szymanowskiego w wersji koncertowej, przygotowanego jako finałowe wydarzenie Zagranicznego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej.
We wrześniu 2021 przygotował i poprowadził, wraz z zespołami Opery Krakowskiej, światową prapremierę opery Wanda Joanny Wnuk-Nazarowej.
W 2019 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, przygotował i poprowadził premierę, wystawionej po raz pierwszy w Polsce, opery Billy Budd B. Brittena.
Współpracował z licznymi orkiestrami w kraju i za granicą. Koncertował we Francji, Niemczech, Szwajcarii ,Wielkiej Brytanii, Włoszech, Brazylii, Armenii, Korei, w krajach Zatoki Perskiej.
Współpracował z Operą Bałtycką, Operą Nova w Bydgoszczy, Teatrem Wielkim w Poznaniu, Operą Krakowską, Operą Wrocławską. Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie (1998-2003).
W swoim dorobku artystycznym posiada szereg nagrań radiowych i telewizyjnych m.in. z NOSPR dokonał pierwszej studyjnej rejestracji operetki Loteria na mężów K. Szymanowskiego wydanej przez Polskie Radio i nominowanej do nagrody Fryderyk 2019. Wśród dyskografii pod jego batutą Polskie Radio wydało m.in. – nagrane z Polską Orkiestrą Radiową operę Hagith K. Szymanowskiego (nagroda Fryderyk 2020 w kategorii Album Roku Muzyka Oratoryjna i Operowa), utwory symfoniczne Henryka Warsa, Msze Stanisława Moniuszki oraz Muzyka kompozytorów polskich XVIII i XIX wieku. W maju 2002 roku z zespołami Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie nagrał dla Polskiego Radia spektakl Król Roger K. Szymanowskiego.
Od 2016 do lutego 2022 był gościnnym dyrygentem Teatru Wielkiego w Moskwie, gdzie przygotował i poprowadził premiery Don Pasquale G. Donizettiego oraz Idioty M. Weinberga, a także dyrygował spektaklami Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego oraz Katarzyna Izmajłowa D. Szostakowicza. Współpracę zerwał po barbarzyńskim ataku reżimu putinowskiego na Ukrainę.
Od 2020 r. pracuje w Katedrze Dyrygentury symfoniczno-operowej UMFC w Warszawie.
Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Ryszarda Dudka oraz studiów podyplomowych w Konserwatorium im. M. Rimskiego-Korsakowa w Sankt Petersburgu w klasie I. Musina.
Skrzypek i dyrygent. Absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec prof. Jakuba Jakowicza oraz Hochschule für Musik, Tanz und Medien Hannover w klasie skrzypiec prof. Adama Kosteckiego. Obecnie jest studentem roku dyplomowego klasy dyrygentury symfonicznej prof. Łukasza Borowicza na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.
Buduje swoją reputację jako obiecujący dyrygent młodego pokolenia. W sezonie artystycznym 2022/23 został laureatem programu stypendialnego Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca Dyrygent – rezydent, w ramach którego podjął współpracę z Polską Filharmonią Kameralną Sopot pod artystyczną opieką prof. Wojciecha Rajskiego. Już w trakcie studiów zdobywał doświadczenie podczas projektów asystenckich w czołowych polskich orkiestrach filharmonicznych (Łódź, Szczecin, Poznań, Białystok). Debiutował na scenie z Filharmonią Podkarpacką oraz Elbląską Orkiestrą Kameralną. We wrześniu 2022 roku znalazł się w gronie ośmiu czołowych dyrygentek i dyrygentów zaproszonych przez maestro Andrzeja Boreyko do udziału w przesłuchaniu na dyrygenta-asystenta Filharmonii Narodowej w Warszawie. W styczniu 2023 roku asystował Paulowi McCreeshowi i Filharmonii Poznańskiej pracując nad VIII Symfonią op. 88 Dvoraka oraz Tańcami symfonicznymi op. 64 Griega. W marcu br. zakwalifikował się do czynnego udziału w warsztatach dyrygenckich organizowanych przez NOSPR i prowadzonych przez Marin Alsop. W ramach warsztatów uczestniczył w sesjach z udziałem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz muzyków Akademii NOSPR, pracując nad utworami Bacewicz, Brahmsa i Agaty Zubel.
Na swojej drodze dyrygenckiej Szymon czerpie z wieloletniego doświadczenia instrumentalisty – solisty, kameralisty oraz muzyka orkiestrowego. Jako solista koncertował z orkiestrami filharmonicznymi w Krakowie, Kaliszu, Rzeszowie. Jako koncertmistrz prowadził m.in. Filharmonię Kaliską, Orkiestrę Akademii Beethovenowskiej, Polish Art Philharmonic, Lerici Music Festival Orchestra. Jako muzyk orkiestrowy współpracował m.in. z Sinfonią Varsovią, Polską Orkiestrą Kameralną, Sinfoniettą Cravovią, Polską Filharmonią Kameralną Sopot, NFM Leopoldinum. Jest absolwentem drugiej edycji programu Akademia Sinfonia Varsovia. Od 2018 roku związany z grupą I skrzypiec Filharmonii Krakowskiej. Grając w znakomitych zespołach orkiestrowych obserwował styl pracy wybitnych dyrygentów (miał zaszczyt występować pod batutą m.in. Lorina Maazela, Saschy Goetzla, Krzysztofa Pendreckiego) w poszukiwaniu inspiracji oraz możliwości doskonalenia warsztatu. Na polu kameralistyki współpracował m.in. z Amelior Quartet, Chain Ensemble pod dyrekcją Andrzeja Bauera, muzykami orkiestry Berliner Philharmoniker (Sharoun Ensemble) podczas Letniej Akademii Muzyki w Lusławicach, Kwartetem Śląskim (Festiwal Ensemble im. Księżnej Daisy na Zamku Książ). Współtworzy muzyczną scenę kameralną Krakowa występując w różnorodnych formacjach instrumentalnych w ramach cyklów koncertowych organizowanych przez Filharmonię Krakowską.
Jest najmłodszym laureatem drugiej edycji programu stypendialnego „Młoda Polska” (2005), zdobywcą drugiej nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Solfeżowym w Bielsku-Białej (2008), a także finalistą pierwszego Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Grażyny Bacewicz w Łodzi (2015).
Koncerty 1,4 i 9 lipca 2023 są współorganizowane przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Dyrygent-rezydent”, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Dyrygentem-rezydentem Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot w sezonie artystycznym 2022/2023 jest Szymon Naściszewski.
Był solistą chóru St John’s College w Cambridge, a niedawno ukończył Royal College of Music, gdzie kształcił się również w ramach International Opera Studio. Został odznaczony Złotym Medalem im. Tagore’a. W 2021 roku Hugh został pierwszym kontratenorem, który zdobył Nagrodę im. Kathleen Ferrier. Ponadto jest także pierwszym kontratenorem uczestniczącym w programie BBC New Generation Artist (2022–24).
W sezonie 2021/22 artysta brał udział w dziesiątej edycji akademii muzyki barokowej Le Jardin des Voix Les Arts Florissants i zyskał uznanie krytyków dzięki roli Arsace w Partenope Händla pod dyrekcją Williama Christiego. Inne ważne wydarzenia obejmowały jego debiut w Carnegie Hall, gdzie zaśpiewał Pasję według św. Mateusza Bacha z Orchestra of St Luke’s (dyr. Bernard Labadie); Refugee w operze Flight Dove’a i Bertarido w operze Rodelinda Händla z RCM International Opera Studio; Stabat Mater Vivaldiego na London Händel Festival z Adrianem Butterfieldem; Stabat Mater Pergolesiego z Southbank Sinfonia; The Hidden Face Tavenera z City of London Sinfonia; Pasja według św. Mateusza Bacha z Orchestra of the Age of Enlightenment; Geist und Seele Bacha z Oxford Bach Soloists; Mesjasz Händla z Instruments of Time and Truth (dyr. Edward Higginbottom); Odes for a Queen Purcella z The English Concert i Kristianem Bezuidenhoutem oraz występ z ariami Bacha i Händla z Hanover Band i Laurence’em Cummingsem.
W bieżącym sezonie Hugh zadebiutuje w Opernhaus Zürich, gdzie zaśpiewa madrygały Monteverdiego, którym będzie towarzyszyć choreografia autorstwa Christiana Spucka. Najbliższe koncerty artysty obejmują następujące wydarzenia: występy w Wigmore Hall wraz z Iestynem Daviesem i Ensemble Guadagni, La Nuova Musica, The English Concert i The Sixteen; światowa premiera z BBC Philharmonic i występ na Oxford Lieder Festival; Mesjasz Händla z The Sixteen (dyr. Harry Christophers) oraz z City of Birmingham Symphony Orchestra (dyr. Adrian Lucas); Oratorium na Boże Narodzenie Bacha z Monteverdi Choir & Orchestras (dyr. John Eliot Gardiner); Msza h-moll Bacha z Orchestra of the Age of Enlightenment (dyr. Václav Luks); Pasja według św. Mateusza Bacha z Fińską Orkiestrą Radiową (dyr. Nick Collon) oraz europejska trasa koncertowa z Collegium Vocale Gent (dyr. Philippe Herreweghe), a także liczne projekty z zespołem Les Arts Florissants i Williamem Christiem, w tym rola Polinesso w Ariodante i rola Arsace w Paretnope Händla.
Kluczowe znaczenie dla solisty mają pieśni, w związku z czym stale poszerza swój repertuar w tym zakresie. W sezonie 2022/23 wystąpi z recitalem w Wigmore Hall, podczas Ryedale Festival oraz w ramach Thames Recital Series z programem pt. „Untethered” opartym na książce Michaela A. Singera pt. The Untethered Soul. Wiele z tych dzieł zostanie zarejestrowanych dzięki programowi BBC New Generation Artist, do którego Hugh został wybrany. Nagrania zostaną następnie wyemitowane w BBC Radio 3. Często występuje z pianistą George’em Irelandem, lutnistą Dannym Murphym i kompozytorem Piersem Connorem Kennedym, zarówno podczas recitali, jak i koncertów.
Artysta regularnie współpracuje z SoundVoice UK i kompozytorką Hannah Conway. Ostatnio wystąpił w Snape Maltings i King’s Place u boku Rodericka Williamsa i Lucy Crowe w projekcie badającym utratę tożsamości i głosu w końcowej fazie życia.
Artysta dokonał nagrania Royal Odes i Birthday Odes for Queen Mary Purcella z Iestynem Daviesem i Carolyn Sampson z towarzyszeniem zespołu The King’s Consort pod dyrekcją Roberta Kinga oraz Lamento z Iestynem Daviesem i zespołem Fretwork dla wytwórni Signum Classics.
„Nieprzeciętny, radosny kunszt Joyce DiDonato przypomina nam, że każde pokolenie ma swoich gigantów. Joyce to nie tylko wspaniała, odważna i inspirująca artystka i jedna z najlepszych śpiewaczek naszych czasów – ma również znaczący wpływ na przemiany zachodzące w sztuce. Ci, którzy znają jej repertuar, są pod wrażeniem jej talentu, a ci, którzy nic o nim nie wiedzą, od razu chcą go lepiej poznać. Gdy Joyce śpiewa, świat nagle staje się piękniejszy. Zmusza nas do aktywnego słuchania, do słuchania na nowo”.
Jake Heggie, „Gramophone”
Wielokrotna laureatka Grammy i Olivier Award 2018 za wybitne osiągnięcia w sztuce operowej, pochodząca z Kansas Joyce DiDonato uwodzi swoim głosem publiczność na całym świecie. „The New Yorker” okrzyknął ją „prawdopodobnie najlepszą śpiewaczką swojego pokolenia”. Z kolei według „The Times” jakość jej głosu „odpowiada 24-karatowemu złotu”. Joyce wspięła się na sam szczyt branży zarówno jako wykonawczyni, jak i zagorzała orędowniczka sztuki. Międzynarodowe uznanie zdobyła dzięki rolom w operach Händla i Mozarta, a także dzięki różnorodnej i cenionej dyskografii. Jest również powszechnie znana z ról bel canto w dziełach Rossiniego i Donizettiego.
Sezon 2022/23 to kolejne koncerty w ramach trasy koncertowej promującej jej nowo wydany album EDEN w Europie i USA z zespołem Il Pomo d’Oro i Maksymem Emeljaniczewem; wystąpiła także jako Virginia Wolf w Metropolitan Opera w światowej premierze produkcji The Hours nagrodzonego Pulitzerem kompozytora Kevina Putsa oraz jako Patricia Westerford w Overstory Overture Toda Machovera w Alice Tully Hall w Nowym Jorku i Seoul Arts Center w Korei Południowej; była również artystką –rezydentką w Musikkollegium Winterthur.
Ostatnie wydarzenia z udziałem arytystki to europejska trasa koncertowa z inspirowanym muzyką barokową programem My Favourite Things z zespołem Il Pomo d’Oro, w takich miastach jak Edynburg, Salzburg, Bukareszt, Barcelona, Antwerpia i Lizbona, a także recitale Winterreise i In My Solitude z pianistą i wieloletnim współpracownikiem Craigiem Terry’m. Joyce powróciła również do Royal Opera House Covent Garden jako Irene w Theodorze Händla obok Julii Bullock i Jakuba Józefa Orlińskiego.
Jeżeli chodzi o produkcje operowe, Joyce występowała ostatnio jako m.in. Agrypina w Metropolitan Opera i w nowej produkcji Royal Opera House; Dydona w Trojanach w Wiedeńskiej Operze Narodowej; Sesto, Kopciuszek i Adalgisa w operze Norma w Metropolitan Opera; Agrypina w wykonaniu koncertowym z zespołem Il Pomo d’Oro pod batutą Maksyma Emeljaniczewa; jako Siostra Helen w Dead Man Walking w Teatro Real w Madrycie i londyńskim Barbican Centre; Semiramida w Bawarskiej Operze Narodowej i Royal Opera House oraz Charlotta w Wertherze w Royal Opera.
W swojej karierze Joyce była artystką rezydentką w Carnegie Hall i w londyńskim Barbican Centre, intensywnie koncertowała w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Europie i Azji oraz występowała jako solistka gościnna podczas BBC Last Night of the Proms. Inne ważne koncerty obejmują występy z Filharmonikami Berlińskimi pod batutą Sir Simona Rattle’a, Orchestre Révolutionnaire et Romantique pod dyrekcją Sir Johna Eliota Gardinera, Orkiestrą Filadelfijską pod dyrekcją Yannicka Nézet-Séguina oraz Orkiestrą Accademia Santa Cecilia i Narodową Orkiestrą Młodzieżową USA pod batutą Sir Antonio Pappano.
Artystka podpisała kontrakt nagraniowy na wyłączność z wytwórnią Warner Classics/Erato, a jej bogata dyskografia zawiera nagranie opery Trojanie, które w 2018 roku zdobyło nagrodę w kategorii Nagranie (pełna opera) na International Opera Awards, nagrodę Opera Award w ramach BBC Music Magazine Awards oraz nagrodę Recording of the Year przyznawaną przez magazyn „Gramophone”, oraz opery Agrypina Händla, które zostało wyróżnione nagrodami Gramophone Opera Recording i Limelight Opera Recording of the Year w 2020 roku. Dyskografia Joyce zawiera również jej słynne nagranie cyklu Winterreise z Yannickiem Nézet-Séguinem, a także takie krążki jak Songplay, In War & Peace, który zdobył nagrodę Best Recital Gramophone Award 2017, Stella di Napoli oraz nagrodzone Grammy albumy Diva Divo i Drama Queens. Artystka ma na koncie również takie wyróżnienia jak Gramophone Artist of the Year i Recital of the Year oraz miejsce w Gramophone Hall of Fame.
Aktor, muzyk, kompozytor. Na akordeonie gra od 7 roku życia, ukończył Szkołę Muzyczną II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest również absolwentem warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza.
Aktor Teatru Narodowego w Warszawie. Skomponował muzykę do spektakli: „Boża Krówka” w reż. Sławomira Narlocha (Teatr Dramatyczny) „Oratorium o mleku” w reż. Sławomira Narlocha (Festiwal Nowe Epifanie), „Ifigenia” w reż. Mariusza Lacha (Teatr ITP Lublin), „Elementarz” w reż. Piotra Cieplaka (Teatr Narodowy, współkompozytor), ” Pieśń nad pieśniami, czyli miłość w czasach apokalipsy ” w reż. Mariusza Lacha (Teatr ITP Lublin), „Alicji Kraina Czarów” w reż. Sławomira Narlocha (Teatr Narodowy).
Lester Lynch zdobył rozgłos dzięki swoim charyzmatycznym kreacjom scenicznym i majestatycznemu głosowi. Krytycy szczególnie entuzjastycznie oceniają jego interpretacje bohaterów oper Verdiego, od Makbeta po Rigoletto i Simona Boccanegrę. Artysta jest również cenionym wykonawcą muzyki współczesnej dzięki występom w Więźniu Dallapiccoli, Doktorze Fauście Busoniego i The Glitch Nico Muhly’ego, za które otrzymał wiele nagród.
Lynch zadebiutował na scenie słynnego Teatro alla Scala w roli Crowna w operze Porgy i Bess, a w Royal Opera House jako Shylock w Kupcu weneckim. Występował również na wielu innych znakomitych scenach operowych, np. Lyric Opera of Chicago, Semperoper Dresden, Seattle Opera, Volksoper w Wiedniu, Houston Grand Opera, Santa Fe Opera czy San Francisco Opera.
Ostatnio Lynch wykonał partię Leśniczego w Przygodach Lisiczki Chytruski Janáčka z English National Opera i zadebiutował jako Wotan w Złocie Renu Wagnera z Nashville Opera. W listopadzie 2021 roku można było po raz pierwszy podziwiać go na dużym ekranie – w roli Merrivale’a w nowej operze Gordona Getty’ego Goodbye, Mr. Chips, opartej na popularnej powieści Jamesa Hiltona z 1934 roku.
Nadchodzące wydarzenia z udziałem śpiewaka obejmują występy w Nabucco Verdiego (w tytułowej roli), powrót do partii Wotana, a także koncerty pod batutą Sir Simona Rattle’a.
Lynch związany jest z wytwórnią płytową Pentatone, dla której dokonał nagrań takich oper jak Otello Verdiego (Jago), Tosca (Scarpia), Bal maskowy (Renato), Płaszcz Pucciniego (Michele), Traviata (Germont), a także wydał swój debiutancki album solowy pt. On My Journey Now.
Więcej informacji o Lesterze można znaleźć na stronie www.lesterlynch.com.
Jeden z najbardziej oryginalnych i wszechstronnych muzyków na polskiej scenie muzycznej. Gra na wszystkich instrumentach klawiszowych, komponuje, dyryguje, produkuje, aranżuje, edukuje i kuratoruje. Jego działalność obejmuje szerokie spektrum stylistyczne, a wirtuozowskie łączenie gatunków oraz łamanie granicy między sztuką wysoką a rozrywkową stały się jego znakami rozpoznawczymi.
Pierwszą pasją Maseckiego jest jazz i muzyka improwizowana. Główny projekt ostatnich lat to Jazz Band Młynarski-Masecki, orkiestra prowadzona wspólnie z Janem Młynarskim, prezentująca polską muzykę rozrywkową z okresu międzywojnia w nowej, oryginalnej odsłonie. Oprócz tego Masecki prowadzi własne trio grające muzykę autorską, oraz angażuje się w rozmaite duety m.in z Jerzym Rogiewiczem, Kają Draksler, Barrym Guyem, Alexandrem Hawkinsem, a w przeszłości z Tomaszem Stańko.
Jako klasycznie wykształcony pianista Masecki regularnie podejmuje wątek europejskiej spuścizny muzycznej, interpretując ją z rzadko spotykanym połączeniem swobody i erudycji. We wrześniu 2022 miała miejsce premiera płyty z koncertami fortepianowymi Bacha i Mozarta, nagrana z orkiestrą barokową MACV. Wcześniej ukazały się m.in. Nokturny Chopina, Ostatnie Sonaty Beethovena, oraz Sonaty Scarlattiego.
Masecki to również dyrygent. Współpracuje z Capellą Cracoviensis przy monumentalnym cyklu “Wszystkie Symfonie Haydna”, oraz dyrygując własne kompozycje. W grudniu 2022 miała miejsce premiera jego Trzeciej Symfonii, napisanej dla estońskiej Parnu Chamber Orchestra. Ze stworzoną przez siebie Orkiestra Palais Royale poprowadził prawykonanie oryginalnej wersji Koncertu fortepianowego Gershwina w Studio Koncertowym Polskiego Radia. Jego najmniejszy skład to nonet Polonezy, grający autorski zestaw polskich tańców narodowych.
Masecki to również kurator stołecznego życia muzycznego. Organizuje cykliczne imprezy w warszawskim Teatrze Studio, podczas których przybliża publiczności świat muzyki klasycznej w przystępny i angażujący sposób. Do tej pory odbyły się Dżemsesje klasyczne – przeniesienie jazzowego formatu jam session na grunt klasyczny. Rok wcześniej Transkrypcje – cotygodniowe koncerty prezentujące wszystkie symfonie Beethovena w kameralnych opracowaniach. Najnowszy cykl to Barok Barok – koncerty kameralne przypominające mniej znaną muzykę barkową w swobodnej, salonowej atmosferze.
Masecki komponuje także muzykę do filmu oraz teatru. W 2022 otrzymał Polską Nagrodę Filmową Orzeł za muzykę do filmu Powrót do tamtych dni. Był aranżerem, kompozytorem i konsultantem muzycznym w filmie Zimna wojna Pawła Pawlikowskiego. Pracował przy filmie Agnieszki Holland Obywatel Jones, serialu Ślepnąc od świateł Krzysztofa Skoniecznego, oraz 1983 Olgi Chajdas. Wcześniej stworzył ścieżkę dźwiękową do filmu Obce niebo Dariusza Gajewskiego oraz Fuck For Forrest Michała Marczaka.
Wieńczy tę listę Masecki jako edukator. Co roku podczas Festiwalu Ensemble prowadzi klasę improwizacji.
Wybitny pianista i kompozytor, dokonał w polskim jazzie mentalnej i stylistycznej rewolucji, jaka nie stała się wcześniej udziałem żadnego innego jazzmana.
Trudne jazzowe frazy, skomplikowane improwizacje, melodykę standardów i subtelność kompozycji ubrał w ramy specyficznego jazzu, który – nie siląc się na wylewność wobec słuchaczy, komercję i przebojowość – stał się tętniącym ekspresją „jazzem Leszka Możdżera”. Jazzowa wyobraźnia, ciekawy zamysł improwizacji, subtelność chopinowskich etiud i mazurków, „komedowskie” inspiracje – tworzą w jego muzyce nową barwę dla jazzowej kameralistyki fortepianowej.
Należy do najciekawszych zjawisk polskiego jazzu ostatnich dekad. Początkowo związany z „yassową” formacją Miłość. Potem pojawiał się w wielu jazzowych konfiguracjach: od zespołów Emila Kowalskiego, Zbigniewa Namysłowskiego, Tomasza Stańko, Buddy’ego de Franco, Davida Friesena, Archie’go Sheppa, Michała Urbaniaka, Adama Pierończyka, Arthura Blytha. Rozległa dyskografia pianisty obejmuje ponad sto albumów zrealizowanych jako własne projekty lub we współpracy z wybitnymi artystami. Nagrywa i koncertuje min z Davidem Gilmourem, Naną Vasconcelos, Marcusem Millerem, Johnem Scofieldem, Tan Dunem, Patem Methenym. Ogromną popularność i uznanie przyniosły pianiście koncerty, nagrania oraz współpraca z kompozytorem Zbigniewem Preisnerem. Wspólne projekty, na przykład „Requiem for my Friend” oraz „10 łatwych utworów na fortepian solo” okazały się wybitnymi wydarzeniami artystycznymi.
Album „Impressions On Chopin” (nagrany w 1999 roku) wszedł już na stałe do swoistego kanonu nagrań inspirowanych twórczością genialnego polskiego kompozytora. Leszek Możdżer współpracuje także z Janem A.P. Kaczmarkiem (nagrania do nagrodzonej Oscarem ścieżki dźwiękowej do filmu „Marzyciel” oraz album „Kaczmarek by Możdżer”) jak również sam komponuje muzykę do filmu i teatru. Pianista najpełniej odnajduje się w projektach solowych i autorskiego trio z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco (album „The Time” nagrany w 2005 osiągnął status Diamentowej Płyty, „Between Us And The Light” (2006), „Live” (2007), „Polska” (2013) osiągnęły status Podwójnej Platynowej Płyty). W 2017 roku nagrał płytę z Holland Baroque pt. „Earth Particles”. W 2021 miała premierę płyta Just Ignor It zrealizowana z Larsem Danielssonem, Zoharem Fresco i Holland Baroque. Jest również dyrektorem artystycznym festiwalu Enter Enea Festival.
Za muzykę do filmu Macieja Pieprzycy pt.: „Ikar. Legenda Mietka Kosza”, Leszek Możdżer otrzymał nagrodę w kategorii Najlepsza Muzyka na 44 Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni, Nagrodę Filmową Orły 2020, nagrodę za najlepszą Polską Ścieżkę Dźwiękową Roku 2019 przyznawaną przez 50 ekspertów muzycznych i filmowych w ramach Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie, nagrodę 9 Festiwalu Filmowego Grand Prix Komeda oraz Fryderyka w kategorii Album Roku Muzyka Ilustracyjna. Sound track został wyróżniony również nagrodami: MocArty RMF Classic, Olśnienia Onetu, nominacją Bestsellery Empiku oraz Nagrodą Specjalną 34. edycji Tarnowskiej Nagrody Filmowej.
Leszek Możdżer objawia się zatem jako twórca nowej stylistyki w muzyce jazzowej, gdzie brzmienie i klimat budowane są impresją oraz nastrojem i niepowtarzalnym autorskim stylem wykonawczym. Może właśnie dlatego pianista przyjmowany jest jako elokwentny twórca jazzu młodego pokolenia: wyrafinowana propozycja artystyczna, złożona z muzycznych fascynacji i odkryć Leszka Możdżera – najpopularniejszego dzisiaj muzyka jazzowego w Polsce.
© Dionizy Piątkowski autor polskiej Encyklopedii Jazzu
Kaszub, Kociewiak i Borowiak w jednym ciele. Absolwent Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jeden z założycieli i dyrektor niezależnego Teatru Pijana Sypialnia, który działa w Warszawie od 2012 roku. Pomysłodawca cyklu „Teatr na leżakach”, który w całym kraju przyciągnął tysiące fanów widowisk teatralnych pod gołym niebem. Na deskach teatrów instytucjonalnych debiutował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi spektaklem “Listy na (nie)wyczerpanym papierze” na podstawie korespondencji i twórczości Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory. W ramach Sceny Młodych jego przedstawienie “Kamień”, które powstało na podstawie książki Bronki Nowickiej, było prezentowane na Scenie Studio Teatru Narodowego w Warszawie. W Teatrze Narodowym zrealizował również spektakl „Alicji Kraina Czarów” (2023). Jego spektakl “Oratorium o mleku”, który powstał na zaproszenie Festiwalu Nowe Epifanie otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAIKSU na Festiwalu Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. Ponowna współpraca z Festiwalem Nowe Epifanie zaowocowała spektaklem „Boża Krówka” granym na Scenie Przodownik Teatru Dramatycznego w Warszawie. Twórca widowiska muzycznego „12 opowieści na dobre czasy” w Filharmonii Kaszubskiej opowiadającego międzywojenną historię Wejherowa. Reżyser, autor scenariuszy i wielu tekstów spektakli muzycznych Teatru Pijana Sypialnia.
Mariusz Pędziałek ur. w Krakowie. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku trzech lat w Eksperymentalnym Studium Muzycznym w Krakowie. Następnie także w Krakowie przeszedł kolejne szczeble edukacji muzycznej, studiował w klasie oboju Edwarda Szcześniaka, odbył także kurs mistrzowski pod kierunkiem Lothara Kocha. W roku 1977 odbył swoje pierwsze tournee artystyczne wraz z grupą studentów krakowskiej PWSM po USA. Otrzymał Grand Prix Konfrontacji Studentów Szkół Artystycznych. Jest członkiem Stowarzyszenia Artystycznego „Muzyka Centrum”, Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej, Towarzystwa im.Witolda Lutosławskiego, grał w orkiestrze Filharmonii Krakowskiej z tytułem koncertmistrza. Koncertuje jako solista grając z wybitnymi dyrygentami takimi jak; A.Duczmal, J.Krenz, J.Maksymiuk, K.Penderecki, T.Strugała, St.Skrowaczewski, A.Wit, grał z Nigelem Kennedy’m, Kevinem Kennerem i orkiestrami m.in.; Sinfonią Varsovią, Orkiestra Polskiego Radia „Amadeus”, Aukso, Sinfoniettą Cracovią, Filharmonią Narodową, Polską Orkiestrą Radiową, Filharmonią Krakowską. Współpracuje z Grzegorzem Turnauem. Wielokrotnie występował na festiwalu Warszawska Jesień (m.in.w roku 1980 w koncercie inauguracyjnym grał Koncert podwójny na flet i obój Gyorgy Ligeti’ego ). Dwukrotnie był jurorem Konkursu Muzyki XX wieku dla Młodych Wykonawców. Był także członkiem Rady Programowej Festiwalu „Poznańska Wiosna”. Nagrywał muzykę teatralną i filmową dla takich kompozytorów jak m.in. Zygmunt Konieczny, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Zbigniew Preisner, Andrzej Zarycki, Grzegorz Turnau i Marcin Krzyżanowski. Występował też w spektaklach teatralnych; w Teatrze Stu w spektaklu „Czas na uwięzi” Noy Ain, w Teatrze Starym był wykonawcą i autorem muzyki w słynnym spektaklu Jerzego Stuhra Kontrabasista, oraz w spektaklu-koncercie Audiencja 89 Bogusław Schaeffera, w warszawskim Teatrze Rampa w spektaklu Brat naszego Boga z muzyką Zygmunta Koniecznego. W swoim dorobku ma wiele nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, występy w programach telewizyjnych, a także nagrania płytowe m.in. CD z utworami obojowymi Grażyny Bacewicz. Jego nagranie Capriccio Krzysztofa Pendereckiego znalazło się na płycie DVD Penderecki: „A Celebration” a nagranie Symfonii koncertującej Milwida-Krenza zostało wydane na jubileuszowym albumie Jana Krenza. Otrzymał nominację do nagrody płytowej Fryderyk 2001 z nagraniem Koncertu na obój i harfę W.Lutosławskiego z harfistką Anną Sikorzak-Olek, nagrał album Muzyka polska XX wieku na obój i fortepian z pianistką Renatą Żełobowską-Orzechowską.
Uczestniczył w międzynarodowych, europejskich projektach Bridges i Ensamble Spiel .W grudniu 2004 brał udział w tournee Nigela Kennedy’ego i Berlińskich Filharmoników po Niemczech i Austrii grając Koncert B-Dur na obój i skrzypce Antonio Vivaldiego a także w 2010 w projekcie Bach meets Ellington gdzie z Nigelem Kennedym i jego Orchestra of Life grał m.in. Koncert na obój i skrzypce J.S.Bacha W sierpniu 2006 był docentem Międzynarodowej Akademii Nowej Kompozycji i Audio-Art Avantgarde Tirol w Seefeld.
W 2008 był jurorem konkursu kompozytorskiego im.T.Bairda.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“, krakowską odznaką „ Honoris Gratia „
Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, specjalność kompozycja (2002). W latach 2005-2012 członek zespołu Levity, z którym nagrał trzy albumy: Levity (2009), Chopin Shuffle (2010) i Afternoon Delights (2011). W latach 2009-2011 perkusista zespołu Pink Freud.
W 2013 wraz z Igorem Nikiforowem założył projekt Jerz Igor wykonujący autorską muzykę przeznaczoną dla dzieci (Mała Płyta – 2014; Zimą – 2015). Od 2010 stale współpracuje z Marcinem Maseckim m.in. w duecie Ragtajmy, Trio Jazzowe Marcina Maseckiego, w zespołach Profesjonalizm, Polonezy, V/TLD czy Jazz Band Młynarski-Masecki. Jako improwizator występował z takimi artystami jak: Kazuhisa Uchihashi, Toshinori Kondo, DJ LENAR, Wojtek Mazolewski, Tomasz Duda czy Paweł Szamburski. Współpracował z Gabrielą Kulką i Mają Kleszcz. Jako dyrygent zadebiutował kierując Polską Orkiestrą Radiową, wykonującą wraz z zespołem Mitch&Mitch debiutancki album Zbigniewa Wodeckiego (2015). Autor muzyki filmowej (Nowy Świat, reż. Elżbieta Benkowska, Łukasz Ostalski, Michał Wawrzecki, 2015, Kac, reż. Maciej Buchwald, 2015, Strapiony Mężczyzna, reż. Maciej Buchwald, 2017, film dokumentalny Żalanasz, reż. Marcin Sauter, 2017, Krew Boga reż. Bartek Konopka, 2018, serial Mały Grand Hotel reż. Bartek Konopka, 2019) i teatralnej (Przedwiośnie, reż. Natalia Korczakowska, 2015, Lalka, reż. Aneta Groszyńska 2015, Żyd – teatr TV, reż. Aneta Groszyńska-Liweń, 2015, Głód, reż. Aneta Groszyńska-Liweń, 2016 oraz Mesjasze, reż. Aneta Groszyńska-iweń, 2018). W 2019 napisał bajkę muzyczną na dziecięce głosy solowe, chór i orkiestrę symfoniczną Król Maciuś I, na podstawie powieści Janusza Korczaka, zaadaptowaną przez Grzegorza Uzdańskiego, na zamówienie muzeum POLIN. W tym samym roku stworzył muzykę do spektaklu Greta i Ostatni Wieloryb, w reżyserii Macieja Podstawnego, oraz do spektakli Panny z Wilka (reż. Agnieszka Glińska) i Motyl (reż. Marcin Liber), we współpracy z Igorem Nikiforowem. Jest również autorem muzyki do serialu audio Czarny Romans, w reżyserii Michała Marczaka. Obecnie pracuje nad muzyką do filmu fabularnego Miasto, w reżyserii Marina Sautera, filmu pełnometrażowego Tarapaty 2 w reżyserii Marty Karwowskiej i nowego serialu kryminalnego Bartka Konopki.
Zespół śpiewaków i instrumentalistów specjalizujących się w wykonawstwie muzyki barokowej na instrumentach historycznych. Les Arts Florissants cieszą się uznaniem na całym świecie. Zespół został założony w 1979 roku przez francusko-amerykańskiego klawesynistę i dyrygenta Williama Christiego, a jego nazwa pochodzi od opery Marca-Antoine’a Charpentiera. Formacja ta odgrywa niebagatelną rolę w przywracaniu do sal koncertowych zaniedbywanego przez wiele lat repertuaru barokowego (w tym ponowne odkrycie wielu pereł muzyki barokowej znajdujących się w zbiorach Bibliothèque Nationale de France). Za sprawą ich wysiłków i starań repertuar ten jest dziś szeroko wykonywany i podziwiany. Nie jest to wyłącznie muzyka francuska z czasów panowania Ludwika XIV, ale także muzyka europejska siedemnastego i osiemnastego wieku. Od 2007 roku dyrygentem zespołu jest również brytyjski tenor Paul Agnew, który w 2019 roku został mianowany współdyrektorem muzycznym Les Arts Florissants.
Każdego sezonu Les Arts Florissants dają około stu koncertów i przedstawień operowych we Francji – w Philharmonie de Paris, gdzie są artystami-rezydentami, Théâtre de Caen, Opéra Comique, Théâtre des Champs-Élysées, Château de Versailles, a także na licznych festiwalach. Artyści są również aktywnymi ambasadorami kultury francuskiej poza granicami Francji – są regularnie zapraszani do Nowego Jorku, Londynu, Edynburga, Brukseli, Wiednia, Salzburga, Madrytu, Barcelony, Moskwy i wielu innych miast.
Od czasu wystawienia opery Lully’ego Atys w paryskiej Opéra Comique w 1987 roku, którą z wielkim powodzeniem wznowiono w maju 2011 roku, to właśnie na deskach teatrów operowych Les Arts Florissants odnoszą największe sukcesy. Warto tutaj wymienić dzieła Rameau (Les Indes galantes, Hippolyte et Aricie, Les Boréades, Les Palladins, Platée), Lully’ego i Charpentiera (Médée, David et Jonathas, Les Arts florissants, Armide), Händla (Orlando, Acis and Galatea, Semele, Alcina, Serse, Hercules, L’Allegro, il Penseroso ed il Moderato), Purcella (Król Artur, Dydona i Eneasz, Królowa wróżek), Mozarta (Czarodziejski flet, Uprowadzenie z Seraju), Monteverdiego (trylogia operowa), ale także rzadziej wykonywanych kompozytorów, takich jak Landi (Il Sant’ Alessio), Cesti (Il Tito), Campra (Les Fêtes vénitiennes) czy Hérold (Zampa).
Les Arts Florissants współpracują z najbardziej utalentowanymi reżyserami teatralnymi, wśród których znajdują się Jean-Marie Villégier, Robert Carsen, Adrian Noble, Andrei Serban, Luc Bondy, Deborah Warner, David McVicar, Claus Guth i Jérôme Deschamps oraz Macha Makeïeff, a także ze sławnymi choreografami: Béatrice Massin, Ana Yepes, Jirí Kylián, Blanca Li, Trisha Brown, Robyn Orlin, José Montalvo, Françoise Denieau i Dominique Hervieu.
Les Arts Florissants systematycznie występują w salach koncertowych, gdzie wykonują opery i oratoria w wersjach koncertowych lub półscenicznych (Zoroastre, Anacréon i Les Fêtes d’Hébé Rameau, Actéon i La Descente d’Orphée aux Enfers Charpentiera, Idoménée Campry i Idomeneo Mozarta, Jephté Montéclaira, L’Orfeo Rossiego i Juliusz Cezar Händla z udziałem Cecilii Bartoli, a także jego Mesjasz, Theodora, Susanna, Jephtha i Belshazzar). W ich repertuarze znajdują się także świeckie i sakralne programy muzyki kameralnej (motety Lully’ego i Charpentiera, madrygały Monteverdiego i Gesualdo, arie dworskie Lamberta, hymny Purcella i wiele innych). Artyści wykonują również wielkie dzieła, takie jak m.in. grands motets Rameau, Mondonville’a, Campry i Charpentiera, a także Mesjasz Händla i Pasja według św. Mateusza i Pasja według św. Jana J. S. Bacha).
Zespół może poszczycić się imponującą dyskografią: blisko sto nagrań (CD i DVD) oraz własna seria we współpracy z wytwórnią harmonia mundi pod dyrekcją Williama Christiego i Paula Agnew.
W ostatnich latach Les Arts Florissants uruchomili kilka programów edukacyjnych dla młodych muzyków. Najbardziej emblematyczny jest odbywający się co dwa lata program pod nazwą Akademia Le Jardin des Voix, utworzony w 2002 roku. Efekty przedsięwzięcia już są widoczne – wielu śpiewaków zyskało rozgłos dzięki udziałowi w programie. Program Arts Flo Juniors, uruchomiony w 2007 roku, umożliwia studentom konserwatoriów dołączenie do orkiestry i chóru na czas trwania danej produkcji, od pierwszego dnia prób do końcowego występu. Ponadto William Christie, Les Arts Florissants i nowojorska Juilliard School of Music współpracują w ramach partnerstwa, dzięki czemu od 2007 roku muzycy mogą uczestniczyć w wymianach artystycznych między Stanami Zjednoczonymi a Francją. Coroczny program kursów mistrzowskich w Thiré (Vendée, Kraj Loary) jest najnowszym przedsięwzięciem edukacyjnym zespołu (pierwsza edycja odbyła się w 2021 roku). Są to krótkie sesje robocze prowadzone przez Williama Christiego i Paula Agnew, których celem jest pomoc młodym profesjonalistom w doskonaleniu swoich umiejętności.
Les Arts Florissants organizują również liczne wydarzenia mające na celu zainteresowanie muzyką nowego grona odbiorców. Są one ściśle powiązane z rocznym programem koncertowym i przeznaczone zarówno dla muzyków amatorów, jak i nie-muzyków, zarówno dorosłych, jak i dzieci.
W 2012 roku William Christie i Les Arts Florissants zapoczątkowali festiwal „Dans les Jardins de William Christie” we współpracy z Conseil départemental de la Vendée. Coroczne wydarzenie skupia muzyków Les Arts Florissants, uczniów Juilliard School i finalistów programu Le Jardin des Voix na koncertach i koncertach promenadowych w ogrodach założonych przez Williama Christiego w Thiré, w Vendée. Les Arts Florissants współpracują również z funduszem utworzonym z darowizn pod nazwą Les Jardins de Musique de William Christie w celu wybudowania centrum kultury w Thiré. W 2017 roku, na mocy decyzji francuskiego Ministerstwa Kultury, Les Arts Florissants i fundusz Les Jardins de Musique de William Christie zostali wyróżnieni francuską marką „Centre culturel de Rencontre”, przyznawaną projektom łączącym twórczość, dbałość o dziedzictwo kulturowe i jego przekazywanie. W 2018 roku Les Arts Florissants przekształcili się w Fundację Les Arts Florissants – William Christie.
Les Arts Florissants otrzymują wsparcie finansowe od państwa — Regionalnej Dyrekcji Spraw Kulturalnych (DRAC), Departamentu Vendée i Regionu Kraj Loary. Ich głównym sponsorem jest Fundacja Selz. Pozostali sponsorzy to Aline Foriel-Destezet i American Friends of Les Arts Florissants. Les Arts Florissants są zespołem-rezydentem Philharmonie de Paris. Zespół został uznany za „Obiekt dziedzictwa kulturowego”.
Konferansjer prowadzący głównie koncerty muzyki klasycznej w Gdyni, Gdańsku i Sopocie. Współpracuje m. in. z: Polską Filharmonią Bałtycką, Cappellą Gedanensis, Polską Filharmonią Kameralną Sopot, Bałtycką Agencją Artystyczną BART, Polską Filharmonią „Sinfonia Baltica”, Orkiestrą Kameralną Progress.
Odpowiada za kształt artystyczny realizowanych w Gdyni Niedziel Melomana, Koncertów Muzyki Promenadowej oraz festiwalu Gdynia Classica Nova.
Sopran liryczny, absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz Studium Pedagogicznego tejże uczelni. Absolwentka Podyplomowego Studium Dziennikarskiego na Uniwersytecie Gdańskim o specjalności radiowej i public relation. Swoje umiejętności wokalne doskonaliła na licznych kursach mistrzowskich w kraju i za granicą m.in. u prof. Ryszarda Karczykowskiego oraz Mariny Hristovej. Debiutowała partią Tatiany w spektaklu dyplomowym w operze „Eugeniusz Oniegin” Piotra Czajkowskiego w Państwowej Operze Bałtyckiej. W swoim repertuarze operowym ma m.in. partie: Donny Anny (Don Giovanni Mozarta), Violetty ( Traviata Verdiego), Musetty (Cyganeria Pucciniego). Prowadzi działalność koncertową, wykonując zarówno lirykę wokalną, jak i dzieła oratoryjno-kantatowe.
Od 2013 roku związana z Gdyńskim Centrum Kultury – Konsulatem Kultury. Jest inicjatorką i autorką cyklu Poranków muzycznych dla dzieci pt. „Mała Gdyńska Filharmonia”, istniejącego na mapie kulturalnej Gdyni od jesieni 2013 r.
W 2019 nominowana za cykl „Mała Gdyńska Filharmonia” w kategorii „Animacja kultury” do Nagrody Artystycznej Prezydenta „Galion Gdyński 2018”. Od 2014 roku związana z Filharmonią Kaszubską w Wejherowie gdzie tworzy i prowadzi koncerty dla dzieci z cyklu Poranki muzyczne. Jest inicjatorką wielu innych projektów edukacyjnych m.in. Poranki muzyczne dla dzieci z cyklu Mała Filharmonia w Sali Teatralnej Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Siemianicach, Dźwiękomania oraz Popołudnia muzyczne w GCK -Konsulat Kultury. Do tej pory wykonała ponad dwieście koncertów dla dzieci od dzieł J. S. Bacha po piosenki dla dzieci W. Lutosławskiego. Właścicielka musicalowej Szkoły Talentów VocalDance. Na co dzień mama dwóch córek i miłośniczka zwierząt.
Producent i publicysta muzyczny, Dyrektor Artystyczny Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia w Gdańsku – Radia Gdańsk S.A, pomysłodawca i dyrektor Gdańskiego Festiwalu Muzycznego. Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Śliwińskiego. Ukończył również studia podyplomowe w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Laureat i obecnie także juror międzynarodowych konkursów radiowych m.in. Shanghai International Radio Music Festival, Deutsche Welle World Music Award .
Oprócz działalności radiowej, stałej współpracy z innymi mediami oraz organizatorami najważniejszych wydarzeń artystycznych w kraju zajmuje się również animacją kultury w regionie za co uhonorowano go m.in. nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dwukrotnie Pomorską Nagrodą Artystyczną, nagrodą „ Splendor Gedanensis”, Medalem Mściwoja.
Konferansjer, osobowość medialna i telewizyjna, aktor, dziennikarz i prezenter telewizyjny. Urodził się w Hiszpanii i tam spędził dzieciństwo. W wieku 12 lat przeniósł się z rodziną do Polski. Rozpoznawalność zdobył dzięki programowi „Europa da się lubić”. Uczestnik wielu programów rozrywkowych. Od lat jest jednym z prowadzących losowania LOTTO.
Jest autorem książki „Mój Madryt”. Swoją pasję do pisania rozwijał jako redaktor naczelny magazynu Face and Look. Obecnie współpracuje z Radiem dla Ciebie, gdzie prowadzi swoją autorską audycję „Życie jak w Madrycie” oraz program „Przychodnia”.
Zdobywane latami doświadczenie wykorzystuje w pracy konferansjera. Z przyjemnością podejmuje się wyzwań i prowadzi różnego rodzaju wydarzenia: konferencje, gale, pokazy mody, koncerty czy wybory Miss.
Zastępca dyrektora Filharmonii Pomorskiej, muzykolog, absolwent Uniwersytetu im. A.Mickiewicza w Poznaniu , studia podyplomowe ukończył na kierunku Menedżer Kultury . Związany z Filharmonią od 1991 . Współpracował z PR i TV Rozgłośnią Radiową w Bydgoszczy (obecnie Radio PiK) ,od 2012 roku prowadzi zajęcia na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Był dyrektorem V Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I. J. Paderewskiego oraz Międzynarodowych Warsztatów Perkusyjnych w Bydgoszczy. Ma na swym koncie liczne publikacje, tłumaczył m.in. „Słownik muzyczny” A. Jacobsa . Jest redaktorem serii wydawnictw naukowych Acta Musicologica (wraz z prof. dr hab. Ireną Poniatowską) i Acta Slavica (wraz z prof. dr hab. Adamem Bezwińskim) oraz wydawnictw płytowych (ostatnia płyta Capelli Bydgostiensis z utworami G. Bacewicz nagrana dla wytwórni NAXOS zdobyła Fryderyka ). Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w dziedzinie tworzenia i upowszechniania kultury muzycznej: 1994 – Nagroda Wojewody Bydgoskiego; 1996 – za aktywne i twórcze działania w ramach obchodów 650-lecia Bydgoszczy uhonorowany przez Prezydenta Bydgoszczy Medalem z okazji 650. rocznicy nadania Bydgoszczy praw miejskich; 1998 – Nagroda Prezydenta Miasta; 2000 – Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego; 2001 – za aktywne i twórcze działania w ramach Roku I. J. Paderewskiego uhonorowany Nagrodą Marszałka Województwa; 2003 – Odznaczony przez Prezydenta RP – Brązowy Krzyż Zasługi; 2004 – Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego; 2010 – Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz okolicznościowy medal w podziękowaniu za współpracę przy organizacji Obchodów Roku Fryderyka Chopina 2010; 2012 – Nagroda Prezydenta Miasta Bydgoszczy 2013 – Odznaczony przez Prezydenta RP – Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę; – Uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej; – Nagroda Prezydenta Miasta Bydgoszczy za szczególne zasługi dla Miasta Bydgoszczy.
Dziennikarka i prezenterka telewizyjna. Od 2015 roku związana z Telewizją Polską, głównie z TVP Kultura, gdzie prowadzi programy kulturalne, m.in. Niedziela z…, Informacje Kulturalne, Słowobranie, a także wydarzenia muzyczne, m.in. Fryderyki – Gala Muzyki Poważnej, Koryfeusz Muzyki Polskiej, Młody Muzyk Roku, Młody Tancerz Roku. Absolwentka historii sztuki i zarządzania kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Przez jedenaście lat była artystką baletu Opery Krakowskiej. Autorka wystawy „Przestrzeń Opery. Polscy scenografowie XX i XXI wieku” w Muzeum Narodowym w Krakowie. Współpracuje z Muzeum Narodowym w Krakowie, Narodowym Instytutem Muzyki i Tańca oraz teatrami operowymi.
Początki
W lutym 1982 roku z inicjatywy Wojciecha Rajskiego powstała orkiestra smyczkowa, złożona z młodych, utalentowanych i pełnych entuzjazmu muzyków. Pod nazwą Orkiestra Kameralna Wojciecha Rajskiego zadebiutowała w czerwcu w Teatrze Muzycznym w Gdyni, a już kilka dni później inaugurowała festiwal Schleissheimer Sommer w Monachium i 37. Festiwal Sommerliche Musiktage Hitzacker. Zespół od początku zachwycił publiczność i krytyków, co przyniosło zaproszenia do najważniejszych sal koncertowych, na czele z Filharmonią Berlińską, salą Gasteig w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Musikhalle w Hamburgu, Salą Pleyela w Paryżu, Musikverein w Wiedniu i Concertgebouw w Amsterdamie, a także na wszystkie znaczące niemieckie festiwale muzyczne. Z uwagi na coraz szerszy repertuar koncertowy, Orkiestra zaczęła występować także w składzie powiększonym o grupę dętą, zmieniając w 1984 roku nazwę na Polska Filharmonia Kameralna Sopot.
Dyrektor Artystyczny
Dyrygentem, założycielem i dyrektorem artystycznym Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot jest Wojciech Rajski. Ukończył on z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie prof. Bogusława Madeya, doskonaląc swoje umiejętności w wyższych szkołach muzycznych w Kolonii i Wiedniu. Był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie (1971-1978), Filharmonii Poznańskiej (1974-1980, od 1978 jej dyrektor artystyczny) oraz pierwszym dyrygentem Theater der Stadt Bonn i Beethovenhalleorchester (1978-1981). W roku 1993 rozpoczął działalność pedagogiczną. Wykładał w Hochschule für Musik w Karlsruhe, w latach 1998-2016 był profesorem dyrygentury w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem. Od 2008 roku prowadzi także klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. W latach 1993-2006 był Dyrektorem Artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie, z którą dokonywał nagrań dla Polskiego Radia, a także koncertował w Polsce i poza granicami kraju.
Koncerty
Pod koniec lat osiemdziesiątych zespół dawał niemal 100 koncertów rocznie, głównie w Niemczech, ale także w innych krajach europejskich: we Francji, Austrii, Szwajcarii, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Szwecji, Danii, Luksemburgu czy Anglii. W 1987 roku Orkiestra wyjechała na 33 koncerty do Stanów Zjednoczonych, najważniejsze z nich odbyły się w J. F. Kennedy Center w Waszyngtonie i Metropolitan Museum w Nowym Jorku. Zespół gościł również w dalekiej Azji. Orkiestra dwukrotnie odbyła tournee koncertowe w Chinach: w 1990 i 2016 roku, zaś w 1997 roku koncertowała w Japonii wraz ze znakomitym amerykańskim pianistą, laureatem Konkursu Chopinowskiego Kevinem Kennerem. Spośród licznych wyjazdów koncertowych warto wspomnieć o nieco bardziej egzotycznych wyprawach jak tournée w Meksyku roku czy koncerty na Wyspach Kanaryjskich.
Współpraca
Filharmonia miała dotychczas zaszczyt koncertować z wieloma wybitnymi solistami. Wśród nich Krystian Zimerman, z którym w 2014 roku zagrała tournee koncertowe w Niemczech, Mścisław Roztropowicz, Borys Pergamentschikow, Natalia Gutman, Konstanty Andrzej Kulka, Irene Grafenauer, Sabine i Wolfgang Meyer, Guy Touvron, Misha Maisky, Raphael Oleg, Gil Shaham, David Geringas, Gary Karr, czy Ivo Pogorelić. Zespół z powodzeniem łączy działalność kameralną z koncertami muzyki rozrywkowej i jazzowej Na swoim koncie ma występy m. in. z Grzegorzem Turnauem, Marcinem Wyrostkiem, Wojciechem Staroniewiczem, Maciejem Miecznikowskim, czy Jose Torresem y Havana Dreams.
Festiwale
Zespół obecny jest rokrocznie na renomowanych europejskich festiwalach, a wśród nich na: Schleswig-Holstein Musik Festival, Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau Festival, Praska Wiosna, Weilburger Schlosskonzerte, Festival van Vlaanderen, La Chaise-Dieu i wielu innych. Polska Filharmonia Kameralna Sopot od początku istnienia obecna jest w salach koncertowych na terenie całego kraju. Orkiestra wielokrotnie gościła na Festiwalu Muzycznym w Łańcucie. W listopadzie 2010 roku Polska Filharmonia Kameralna Sopot zagrała cztery koncerty podczas Festiwalu Chopinowskiego w Genewie.
Festiwal Sopot Classic
Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Sopot Classic jest to przedsięwzięcie, które powstało w 2011 roku z inicjatywy Dyrektora Artystycznego Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot Wojciecha Rajskiego oraz władz Miasta Sopotu. Każdego roku Festiwal gości znakomitych artystów z Polski i zagranicy, których interpretacje najdoskonalszych dzieł muzyki od Baroku po XXI wiek wypełniają koncertowe programy. Imprezą towarzyszącą jest Konkurs kompozytorski im. Krzysztofa Pendereckiego, który odbywa się w cyklu dwuletnim i jest integralną częścią Festiwalu. Wydarzenie to ma na celu wspieranie i pobudzanie twórczości młodych kompozytorów.
Nagrania
Polska Filharmonia Kameralna Sopot od początku swojego istnienia regularnie dokonuje nagrań płytowych. Pierwsze analogowe płyty długogrające zostały zarejestrowane już w 1983 roku dla Wifonu i Thorofonu. Nagrania PFK Sopot można także odnaleźć w katalogach prestiżowych europejskich wytwórni muzycznych, m.in. SONY Classical, EMI, Midas, Thorofon, Claves, Sonomaster, Opus, Mediaphon, Wifon, DUX i wielu innych. W roku 2015 Zespół, we współpracy z wytwórnią TACET, zakończył cykl wydawniczy wszystkich symfonii Ludwiga van Beethovena. PFK Sopot ma w swoim dorobku ponad 60 płyt z nagraniami muzyki klasycznej, a także wydawnictwa z aranżacjami muzyki jazzowej i rozrywkowej.
Struktura
Polska Filharmonia Kameralna Sopot działa w strukturach Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART i jest instytucją kultury Miasta Sopot oraz Samorządu Województwa Pomorskiego. Po 15 latach oczekiwań, dzięki staraniom władz Sopotu i Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART, Polska Filharmonia Kameralna doczekała się wspaniałej własnej siedziby w Sopocie, na terenie Opery Leśnej. Dyrektorem pozostaje niezmiennie założyciel zespołu – Wojciech Rajski.
W roku 2022 Polska Filharmonia Kameralna Sopot obchodziła jubileusz 40-lecia istnienia.
Muzycy PFK Sopot:
I skrzypce:
Anna Manicka – p.o. koncertmistrza
Anna Wieczerzak – zastępca koncertmistrza
Bożena Budzich
Anna Biadasz-Dolińska
Marta Westfalewicz
Dominik Urbanowicz
II skrzypce:
Tomasz Kaczor
Jacek Koprowski
Grażyna Kasprzyk-Głaszcz
Arkadiusz Połetek
Anna Strojek
Altówki:
Karol Jurewicz
Aneta Szybowicz
Marta Szyryńska-Krot
Bogusław Fuks
Wiolonczele:
Alicja Leoniuk-Kit
Grażyna Michalec
Jakub Grzelachowski
Kontrabas:
Sebastian Wyszyński
